Justyna Adamczewska

Co to znaczy, Kolego, bo ja nietutejsza.

Ano, Magdaleno. Dzięki za staroplszczyżnę. :)) Spokój już panuje. J.

Już są polskie, tyle, że "znaków" nie "znakow". J.

Poza pozą, ale powiało grozą.

Ja mam sobie wyobrazić? No, a co jeśli natura pozbawiła mnie wyobraźni? Pozdrowiam Magdaleno. Dysputy o mnie poza mną? Oj, przykre. :(((

To nie ja, nawet w najskrytszych Twych wyobrażeniach, bronmus. Nie ja. Już kiedyś pisałam pacyfistką jestem.

No ja tylko, tylko no... maliny dobre są. Uwierz.

Czyli na oślep gnał peel? Brr. Ależ to jest, np brrr. Ot i słuchaj tu rad! Z pozdrowieniami, J. Nie toń, please.

A mnie się to kojarzy z wierszem Cz. Miłosza: https://www.milosz.pl/przeczytaj/poezja/1/piosenka-o-ko-cu-swiata Pozdrawiam Maju.

Ja znalazłam dwa "zakaz parkowania" i "Poznań", ale będę dalej się zagłębiać. Może... może dokonam odkrycia?

No to mamy jasność, Sylwestrze. Tu i Kopernik ma coś do powiedzenia, prawdaż? Nauka jest łańcuchem, tyle, ze nie trzyma na uwięzi, tylko jak kod jest. Język też kodem no i cześć. :)) Pozdrawiam serdecznie, Kolegę - można tak mówić, Sylwestrze? Justyna.

Czarku Uśmiech ślę, jak zawsze. :))

:)))

Wątpliwości zawsze będą. Zmieniłeś? No to in plus. Ale pierwotną wersję mam w głowie. :)) Znasz to "Dajcie mi punkt podparcia, a poruszę Ziemię" ? Archimedes. Sylwestrze, taka prawda.

To jest dobre. Dlatego ja o tych prawdach. No to narka. Sylwestrze.

Może, Marku chodzi o "przez żołądek do serca"? Bez urazy Autorze. @Wierzmat. Fajnie, iż nie ma już drugiego zapodania wiersza. Wiem, ze to tylko pomyłka była. Pozdrawiam :)) J.

To mi wampiryzmem pachnie. No tak - traumy są KOSZMAREM.

Prawdę rzekłeś, choć ja powątpiewam w tę prawdę, tak to już miewam. Za Mickiewiczem podążam: Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu, Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce; Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu! Miej serce i patrzaj w serce! "Romantyczność" Do poczytania. :))

Ja również. NN.

@Wierzmat Przepraszam, ze zwrócę uwagę, ale wiersz zamieściłeś podwójnie. J.

Tu brak domysłu, a tu niezłomna wiara? To mnie trochę zbiło z pantałyku, ze tak powiem Sylwestrze. Wiersz historyjka niebanalna. I tytuł przekorny. Postać diabła fajnie zarysowana. Pozdrawiam. J.

Nawet nie wiesz NN, jak potrzebowałam takich słów. Wiersz taki akuratny dla mnie. Ja wiem, ze w siebie i swoje możliwości trzeba uwierzyć. No pomoc innych ludzi tez niezbędna, ale przecież masa jest ludzi, którzy rozumieją i rzeczywiście pomagają. Są cierpliwi. Tak, ciekawe. One zawsze sa samotne i samotnie się wypalają. Trach - nie ma ognia, zostały zwęglone resztki. Być sobą. To trudne. Brak akceptacji - jeszcze trudniejsza sprawa. Dzięki za ten wiersz. J.

wjolu, :))

Magdaleno zajrzałam i odczytałam dawne, dawnisiejkie wpisy. Zapomniane już pewnie, ale tu na orgu. są i sa diamencinkami. Dziękuję. Miłej niedzieli. J.

Sylwestrze, dzięki. :)) J.