Justyna Adamczewska

Przed "którą" postawiłabym przecinek. Może małą lit.? czyli "kubańskiej"? Poza tym fr. : To nie wiersz, to proza, no chyba, że eksperymentujesz. Pozdr. @Justyna Adamczewska

Janie witaj. Utworzyłeś neologizm, super - znaczenie b. czytelne. Wiersz ciekawy, trochę jakby baroku i nie tylko, bo wstawiłeś latynizmy. Tylko jedno mam. Otóż niepotrzebne moim zdaniem jest stosowanie wielkich liter na początku wyrazów typu: I te latynizmy też dlaczego wielką literą? Pozdrawiam @Justyna Adamczewska

Również. :))

Też dziękuję za odp. Za życzenia spełnienia marzeń również. :)) j.

Waldku życie i śmierć nierozłączne wszak są. Myślę, ze cały czas trzymają się za ręce. A każda rozmowa, moim zdaniem, ma sens, choćby wydawała się czasami bezsensowna. Z pozdrowieniem J.

Sen zmienia, daje siłę, nie boimy się wtedy ciemności, choć ta skóra....! Wiem, czary poezji. A ja marzę o tym, co w wierszu o tu: Dziękuję @Natuskaa. j.

Masz zatem szczęście :)) Splecione jak włosy w warkocz. Tu mi przychodzi do głowy Twój wiersz pt. "Szeol", wiesz, zapewne, dlaczego. NN. Czas trudno określić, choć jak mawiał Sławomir Mrożek: czas jest zawsze aktualny Ważne słowa dla mnie napisałeś, pomogłeś. J.

To jednak coś, ponieważ "ale". NN. Dla mnie to nie jest smutny wiersz, to wiersz o potędze, o pięknie, choć i o śmierci, ale śmierć jest czymś naturalnym, natomiast na dokonania trzeba ciężko pracować - tu triumf: A błędne życie, czy też życie = błąd - wszyscy błądzą. Zasmuciło mnie jednak coś: Ja mam nadzieję, że warto ratować, nawet jeśli... Justyna.

Niezależność to duża sprawa.

Nie da złapać chwilki. Eh, Iwono dzięki Tobie "mam ikrę"dziś do życia. Miłego dnia.

;))

Trudne to bardzo, Gaźniku. Tu ponownie uczucia. Wiersz niesamowity. Justyna.

Po co pytać, Polmanie, samemu można ruszyć w drogę, bez wskazówek - zawsze dokądś się trafi, ZAWSZE.

Czyli jesteś nikim, @tomass77, tzn czytelnik wiersza. A i sam Peel. Komu współczuć zatem? Justyna. Oczywiście w te dni

No tu dałeś czadu, Waldku, że hej.

Cześć, Marcinie. "zbliżyłam się", a paskud nic. Fajne to jest, tzn. Twój wiersz.

He, he. bronmus, jak zwykle niezastąpiony. Nie może być inaczej. :)) Pozdr. J. Tak prawda, @kronikarka1000, szczególnie. DZIĘKI. J.

Ale nadal są dziećmi Boga. Chciałam, abyś wysłuchał, NN. Hava nagila - radujmy się. J. Tak.

Z pozdrowieniem. J. :)))

Wiersz piękny, a szczegóły wcale nie sa szczegółami. Są wyjątkowe! Mogę? Daj łzom swobodę, ty dałeś, dlatego rozpoznałeś ich wyjątkowość, a to podarowało wolność. @Justyna Adamczewska Mam nadzieję, ze jeszcze wiele wierszy napiszesz, będę czytać. Obiecuję. J.

No tak, może być Nie dotykaj przypadkiem zapałek, są niebezpieczne możesz wykrzesać z nich iskier parę to ostatecznie nagle będzie wiekuistą karą. @Justyna Adamczewska

Tak wylewane łzy przynoszą ulgę. Sama treść wiersza - Poruszająca. W kontekście tych wylanych łez, ciekawe: Ładnie.

Cześć @tomass77. Zwrot bezpośredni do "pozostającej/ego". Tak ostatnich chwil z reguły wszyscy się boja, chyba, ze bardzo cierpią. Tu porusza bardzo: Dłonie - chwytamy je, gdy źle. Poza tym, tu jest "opuszczanie dłoni", zgodnie z powiedzeniem"opadły mi ręce" - wiemy, co to znaczy. Przejmujacy wiersz. A jednak Peel zniósł. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, co człowiek może znieść. Ale wreszcie poddaje się, choć sa i tacy, którzy walczą do końca. Justyna.

Mamy w sobie NN, takie ukryte dziecko, nawet jako dorośli. Szeol - to niesamowita kraina. Lękać się należy, tak myślę, czasami nie ma od niej wybawienia. Sięgnąłeś do wierzeń, a te zawsze tajemnicze - Twój wiersz także ma też taką nutkę. Ciekawie wplotłeś spójnik "a", trochę tragedii greckiej, choć tam nie ma przypadków, tam jest fatum. Podoba mi się Twój wiersz. Justyna. Tu niespodzianka. Pozdrawiam. Czyli zawsze jest nadzieja? Ja mam wątpliwości, ale to ja.

Dziękuję, Gaźniku za koment. Wiersz jest tym, co czuję. A i nie spieszę się, jednak może lepiej mieć taki bilet. :))