Apolonia_Zięba

@Marlett Myślę, że w każdym bezsensie jest szczypta sensu :) Cieszmy się małymi, dopóki jest nam dane... Dziękuję za mądry komentarz. Serdeczności dla Ciebie :) A tak na marginesie - skąd wzięłaś Polę?

@Marlett Pochodzę ze wsi, więc wiersz do mnie przemówił w sposób oczywisty. Puenta bardzo trafna :) Miłego dnia...

@Marlett Subtelny erotyk :) Po prostu kobiecy... Miło było przeczytać...

@Marlett Jest mi niezmiernie miło, że Ciebie zachwycił fragment, który i mnie się podoba :) Serdecznie dziękuję :) Zapraszam do interpretacji innych, moich wierszy. Pozdrawiam...

@Marlett Cóż, mogę to słowo pominąć :) Dzięki za pochylenie się nad wierszem.

jesień przemawia do mnie wieloma językami wprowadza w przedsmak zmierzchu między pytania pozwalam się jej wplatać w złoty warkocz melancholii odpytuje z różnych kolorów przeciąga przez wrzosowiska płomienne nasturcje jesieni mów jeszcze - nim mnie zanurzysz w fioletów szeleście

Wiersz z tych, który zmusza do refleksji i zatrzymuje na dłużej. Nie przechodzimy obojętnie wobec zbrodni na niewinnych ludziach. A wszystko to dzieje się w imię - właśnie - w imię czego? Pozdrawiam...

nieustannie pytam ciebie o sens wszystkiego co wokół przemija a ty milczysz jak chore drzewo tęsknię gdzieś daleko czekam na jakiś znak bym mogła przytulić świt radośnie biec w kolejny dzień

nie szukasz już potwierdzenia oczami a mnie wciąż brakuje odwagi by wyprzeć z siebie prawdę niczym kłos dojrzałe ziarno wspomnieniami z dzieciństwa rzeźbię pragnienia nieosiągalne szarość dni powszednich rozświetlam okruchami ciebie po słonecznej stronie stoku w ciszy innej od wszystkich jesteś