Apolonia_Zięba

@Marlett Miło mi czytać Twój komentarz. Cieszę się, że wybrałaś coś dla Siebie. Czwarta jest puentą :) Dziękuję za czytanie :) Dobrego Nowego Roku/2016

Jest taki czas, może to wiosna, gdy wszystkie plamy znikają z czasem pewnie nadzieja myśli tak o krokach, skreślając wszystko, co dotychczas marne. Zieleń oddycha, płuca już pracują, z twych oczu spokój znowu mnie kołysze, mówię dzień dobry niemal wszystkim ludziom, jestem przy tobie, choć to przecież nigdzie. Wiosna! Ni kwietniem, wrześniem, ni październikiem, ni kromką chleba ani wiatrem znad lasu, gdy gdzieś wychodzisz, znów jest niemile Idę więc naprzeciw drzewom, naprzeciw wiatru, tyle tu ciszy, że mogłabym tak życie, spędzić, dotykając milczeń dębów, grabów.

@Marlett Myślę, że " równowaga" występuje tylko w przyrodzie :) U ludzi o nią trudniej ... Ale wszystko robimy ku temu, żeby się zrównoważyć :) Serdeczności i pozdrowienia... Pola

@stanisław_prawecki Moje erekcjato jest pobożne, więc zostaje po mojemu :) Dzięki za sugestię, ale nie skorzystam :)

@stanisław_prawecki czasem taka modlitwa pomaga, a niekiedy nici z tego:) Pozdrawiam... :)

@Bronisław_Muszyński Pięknie się popisałeś :) Zamiast komentarza -erekcjato, które jest lepsze od mojego :) Pozdrawiam... P

@Marlett Dziękuję, Marlett :) Z założenia, takie powinno być erekcjato :) Pozdrawiam... P

@Iru_De Kropek powinno być jeszcze więcej... Cały wic polega na tym, żeby czytelnika zaskoczyć puentą :) Dziękuję, pozdrawiam... :)

stoję tu przed tobą a w krzyżu mnie łupie zanim mnie rozbierzesz przynieś mały bukiet świeżych tulipanów kaktusa w doniczce cokolwiek zrób przyjemność . . . . . przydrożnej kapliczce

@halcia Ładnie piszesz o Bożym Narodzeniu i Gwieździe Betlejemskiej. Twoim wierszem można się modlić - zapamiętam... Serdeczności i pozdrowienia :)

nie szukasz już potwierdzenia oczami a mnie wciąż brakuje odwagi by wyprzeć z siebie prawdę niczym kłos dojrzałe ziarno wspomnieniami z dzieciństwa rzeźbię pragnienia nieosiągalne szarość dni powszednich rozświetlam okruchami ciebie po słonecznej stronie stoku w ciszy innej od wszystkich jesteś

@Iru_De Kupuję, nie pytając o cenę :)

jeśli jeszcze pamiętasz to zagraj pieśń naszego lasu gdzie brzozy w białych koszulach wierzchołkami głaszczą błękit a dęby wiją wieńce laurowe zostaw parę akordów dla jarzębin rumianych jesiennością aż po łokcie i we wrzosach wyblakłych z wczorajszej bajki jeśli zapomniałeś wyjdę naprzeciw rozrzucę barwy wszystkich nut na progu wytartym od wspomnień

@Stary_Kredens W poezji wszystko możliwe :) Dziękuję za czytanie i miłe słowo :)

@Iru_De Miło mi to czytać :) Dziękuję, pozdrawiam :)

@Marlett Ładne przerzutnie i można je różnie odczytać. Odniosłam wrażenie, że różnić się można, a nawet trzeba, bo przecież nie ma dwóch jednakowych charakterów :) Jeśli ten wiersz komuś dedykowany, to mu współczuję :) Pozdrawiam... P.

@Stary_Kredens Ładnie namalowałaś obraz - pustego gniazda. Dzieci odlatują, a człowiek chciałby, żeby to trwało i trwało... Taka kolej rzeczy i nic na to nie poradzimy :) Pozdrawiam ... P.

@Marlett Dziękuję :) Nie spodziewałam się tylu pochwał. Bardzo dobrze zinterpretowałaś ten wiersz. Jeszcze raz serdecznie dziękuję :)

jesień przemawia do mnie wieloma językami wprowadza w przedsmak zmierzchu między pytania pozwalam się jej wplatać w złoty warkocz melancholii odpytuje z różnych kolorów przeciąga przez wrzosowiska płomienne nasturcje jesieni mów jeszcze - nim mnie zanurzysz w fioletów szeleście

@Marlett Cieszę się, że wiersz został dokładnie zinterpretowany :) Ja tak nie potrafię - może kiedyś? Pozdrawiam cieplutko :)

@Marlett Piękna kołysanka, a zarazem hołd dla Ojca. Smutkiem powiało, ale zawsze tak jest, gdy odchodzi bliski nam człowiek. Serdecznie pozdrawiam...

@Marlett Nie mylisz się :) Tak do mnie mówią - Pola :) To zdrobnienie od Apolonii. Miłego popołudnia :)

@Marlett Już poprawiam... Dzięki za pomoc :) Serdeczności przesyłam...

@Iru_De Dziękuję za pomoc :) Serdecznie pozdrawiam...

jeśli jeszcze pamiętasz to zagraj pieśń naszego lasu gdzie brzozy w białych koszulach wierzchołkami głaszczą błękit a dęby wiją wieńce laurowe zostaw parę akordów dla jarzębin rumianych jesiennością aż po łokcie i we wrzosach wyblakłych z wczorajszej bajki jeśli zapomniałeś wyjdę naprzeciw rozrzucę barwy wszystkich nut na progu wytartym od wspomnień