Znajdź zawartość

ujrzałam przepaść tak głęboką że trudniej ją objąć słowami niż poczuć i wtedy zdjęło mnie zimno i poczułam kwaskową cierpkość wstęgi smrodu ciepłego stolca płynącego wzdłuż lewej nogi

Ach, potrafię ujarzmić myślenie, staję naprzeciw, patrzę na siebie fajne uczucie, już go nie zmienię. Chociaż na chwilę odepnę wtyczkę, od zasilania pędu owczego ukłon ku pustce, kwiatek w doniczce. Lubię czasami wyjść z własnej głowy, poskromić troski, ściszyć marzenia, jechać do przodu, pasą się krowy. Bezmysłem miękko w górę się wznoszę, ponad asfaltu czarną powierzchnię, a czas fotograf: o uśmiech proszę więc lekko, zwinnie usta wykrzywiam, w lewe lusterko zerkam ukradkiem, wraca tożsamość, stokrotki zrywam. Jakiś niebieski tu wymachuje, koła się toczą, a Ziemia płynie, trudno, się stało, zwalniam na chwilę. 20.04.2018r.