Znajdź zawartość

ŻYCIE „To życie jest okrutne” - powiedziała babcia, kiedy byłem u niej przy okazji niedzielnego obiadu. Wiedziałem już, że to prawda, bo zostałem kiedyś sam, zatruty toksynami z papierosów, niezdolny, żeby pracować jak inni. Rozumiałem też, że jest to refleksja dla naszego życia tutaj miażdżąca, bo kto przy zdrowych zmysłach nie odwraca się z obrzydzeniem, widząc okrucieństwo? A jednak od kiedy zacząłem się modlić, w szczególności, od kiedy zacząłem odmawiać koronkę do miłosierdzia Bożego, chciałem żyć, chciałem się modlić, chciałem kochać kobiety i pisać dla pouczenia i dla sztuki, a więc i dla piękna, żeby z nim obcować. Choć to życie jest okrutne, człowiek jednego tylko pragnie - - żyć i kochać wiecznie.