Znajdź zawartość

Czytam bardzo wiele wierszy, którym naprawdę trudno zarzucić jakiekolwiek uchybienia, z wyjątkiem tego jednego zasadniczego, kiedy: ............................................................................................................................... Głuchym pogłosem polerują się wersy na najwyższy połysk Ceramiczne cudo - malowany dzbanek z utrąconym uchem zagarnia światło żeby je stracić Brzęczy szczerbata porcelana drętwo stuka fajans pęknięty gdy znów kryształ rozpryśnięty na dźwięki a serce dzwon postradał - Jak w kukułczym wołaniu po rannej rosie i pustym głosie lecz on nie śpiewa bo duszy nie ma - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Echo ukradło Prawdziwa wiedza to wiedza przeżyta, doświadczona. Wszystko inne grozi pustosłowiem - pisze śp. Ksiądz Profesor Józef Tischner w swoich przemyśleniach dotyczących mądrości ludzi gór. Z kolei ja (nieskromnie) dopowiem, iż nie tylko "wiedza". Także, czy może przede wszystkim - poezja, która jest solą i cukrem, pieprzem z goryczą, a na pewno - zaczynem (zakwasem)