Znajdź zawartość

Nucę melodię idąc do Ciebie. Spoglądam w prawo, spoglądam w lewo. Tam jest przyszłość, tam jest mleko. Pukam, otwierasz, słuchasz. Mówię, całuję, zanikam. Patrzysz, nie wierzysz, zamykasz. Przepraszam, marnieję, znikam. Gdzie się podziały tamte stokrotki? Gdzie podziały się moje myśli? Czy ja oszalałem? Czemu to zrobiłem? W głowie pytań setki, w rzeczywistości reakcji niewiele. Zniknąłem, bo życie było i jest zbyt trudne. Nie umiem spojrzeć w tył, ani zobaczyć siebie w przyszłości. Utknąłem w niezrozumianej (dla mnie) teraźniejszości, gdzie piasek jest zielony, a trawa złota, gdzie niebo płacze na mój widok, a owce zaganiają pasterza.

Opowiadanie zainspirowane jest Księgą Kaznodziei Salomona, wersetami które się kilka razy powtarzają (Kazn. 1,2; 12,8 etc..) "Marność nad marnościami, mówi Kaznodzieja, marność nad marnościami, wszystko marność" Powiedział Salomon król Izraela, który otrzymał od Boga Wszechmogącego mądrość - wiedzę, bogactwo, sławę i ustanowił go królem Izraela, z którego uczynił potęgę militarną (2Krn. 1,11-12) Miał również król Salomon 700 żon i 300 nałożnic (1Król. 11,3) To wszystko miał król Salomon, jakich nie miał żaden z królów, którzy byli przed królem Salomonem, i mieć nie będą. I wszystko to, co miał doprowadziło króla Salomona do konkluzji, gdy był bliski śmierci, że on przemija, a wraz z nim przemija to wszystko, co miał. Bo to wszystko, co miał, to marność nad marnościami, powiedział król Salomon, marność nad marnościami, wszystko marność, bo przemija razem z nami. I w tej marności nad marnościami, wszystko marnością, bo przemija, ludzie mają szczególne upodobanie i dążą do osiągnięcia tego wszystkiego, co przemija razem z nimi, które powodują dramaty, cierpienia i śmierć. Analogicznie do każdego z nas, aby nie mieć upodobań w marnościach nad marnościami i nie dążyć do tego wszystkiego, co przemija razem z nami. Ale mieć upodobanie w ponadczasowej, uniwersalnej i doskonałej Ewangelii Jezusa Zbawiciela i dążyć do życia według Ewangelii, która prowadzi do życia wiecznego. I do tych wszystkich swoich szczególnych upodobań i dążeń, postanowili przyzwać samego diabła, zbuntowaną duchową postać. Odpowiedzialną za dramaty i śmierć oddzielenia człowieka od systemu duchowo - informacyjnej całości (Rdz 3 ) Przebywa on w wymiarze duchowym, w którym holograficznie kodowane są wszelkie wydarzenia, myśli, słów i uczynków ludzi i gdy myśli, słowa i uczynki ludzi gorsze są od jego, wtedy bierze ich sobie za swoje medium. Bo rzekł: Jezusa znam i wiem, kim jest Paweł...(Dz. 19,15) W channelingu filozofuje, kpi z ludzi, nazywa ich głupcami, a nawet nie ukrywa tego, że nienawidzi głupich ludzi. W N.D.E myślokształtami tworzy postacie ludzi zmarłych, którzy są w tunelu swoich uczynków, naukowo udowodniony. Ludzie do swoich upodobań i dążeń, z braku świadomości przyzywają samego diabła, by im, jak w Edenie rzekł: Na pewno nie umrzecie (Rdz 3,4)