przymykam oczy
w jeziorze duszy mej - Ty
nie pytam dlaczego
życie samo toczy się
niedawno wróciłem
wyruszam znów
krzyk białych mew
nad Waterloo
szalony wiatr
porywa złociste liście klonu
na torach połamane drzewa
wstrzymano ruch
pierwszy dzień
pierwszy sen
a w nim - płacząca Ty
napisałem kilka słów
wprost ze snu
wybacz - chyba obudziłem Cię
wracam już
o nic nie pytam
jest moc i piękno Prawdy
przenikające czas
są życia-strumienie
Miłość - nurtem ich jest
są złote myśli
przykazania i reguły
bez nich
dziwny byłby świat
bez Miłości
dusza straciłaby blask
Janusz Józef Adamczyk, Londyn 2021/2022