Znajdź zawartość

Widząc swój obraz przez zaburzoną percepcję Klaruje się wgląd przez mgliste spojrzenie Kierunkując sygnał odbierany w soczewce Nie mogę rozpoznać dawnego siebie Wzbudzając wciąż we mnie wrażenia odmienne Chcę dostrzec to co dla wielu tajemne Dotrzeć do złoża co ciągle niezmienne Chowanego u wielu tak codziennie chętnie Odkrywam na nowo prawdę co uśpiona drzemie Czekała cierpliwie na przebudzenie By w chwilę ulecieć w zapomnienie Skutki brzemienne rodzące zwątpienie Dają mi jej łączeniem długie złudzenie Tworzące ułamek całości nie kompletnej Cień tego co jest najświętsze, żywe i bolesne