Znajdź zawartość

Lubię z Tobą rozmawiać, wieczorem na ławce w parku. Lubię Cię słuchać, gdy do mnie dzwonisz o poranku. Lubię patrzeć Ci w oczy, widzę w nich swoje odbicie. Lubię Cię dotykać, odkrywać Twoje ciało. Lubię Cię całować, jakby nic innego nie istniało. Pożądam Cię! Kocham Cię całować, na dobranoc, zanim oboje zaśniemy, Kocham Cię dotykać, gdy piętrzą się życia problemy. Kocham patrzeć Ci w oczy, by sprawdzić czy jeszcze są moje. Kocham Cię słuchać, gdy w końcu zostajemy we dwoje. Kocham z Tobą rozmawiać, po kłótni, by załagodzić nieporozumienia. Kocham Cię od dawna i nic się nie zmienia. ---- Pomyślałem o takiej koncepcji, że te same słowa jak rozmawiać, słuchać, dotykać, całować... w długoletnim związku mają już inne znaczenie i inne zastosowanie. Na początku wzbudzają namiętność, budzą podniecenie, a związku pełnią rolę dbania o ten właśnie związek. Początek, gdy jeszcze rodzi się miłość jest "Lubię" i wymieniam typowe rzeczy, które robią młodo zakochani, a w "Kocham" to typowe życie par małżeńskich. Może jeszcze nie najlepiej wyszło, ale podoba mi się ten pomysł. Może to jeszcze lepiej kiedyś napisze, mniej banalnie. Jak myślicie?

Mam sen jeszcze nie spełniony, W którym oddaje się w pełni dla żony, Sen o głębokiej i trwałej miłości, Niepohamowanej niczym bliskości. Każdego ranka, gdy budzę się z mroku, Wypełniam ten sen krok po kroku, Chcę w Twoich oczach widzieć spełnienie, Chcę Twojej duszy czuć silne pragnienie. I proszę w modlitwie Boga, który jest w niebie, Abym ten sen spełnił dla Ciebie. ---- Wiem, że te rymy, jak to ktoś tu napisał taka ze mnie grafomanka Grażyna, ale moja żona lubi wiersze AABB. Może wkrótce się pokuszę o coś nierymowanego współczesnego.

Jesteś piękna... Piękniejsza niż mógłbym wymarzyć, Jesteś przygodą, Najlepszą jaka mogła mi się przydarzyć, Twoje oczy jak wyspy tropikalne, Jeszcze nie odkryte, niepowtarzalne, Na falach włosów wzburzonych, Czekające na śmiałków nieustraszonych, Słyszę jak ktoś krzyczy w oddali, “Santa Maria nie podda się fali!”, Do mojego Edenu już tak blisko, Oddam dla niego wszystko. Czuje już żar Twojego ciała palący, Twych ust ogień nieustający. Jesteśmy już razem! Wybuchamy gorącą miłością, Stajemy się jednością.

We francuskiej wiosce Montrésor, Uczy w szkole pies profesor, W ludzkim stroju, na dwóch łapach, daje lekcje jak czuć zapach, jak zakopać w dole kości, jak przywitać grzecznie gości, jak wyniuchać w dziurze kota, jak wywinąć Panu psota, wszystko dzieci to notują, i też czasem dopytują: a czy można gonić koty? czy to wpędzi nas w kłopoty? czy na łóżku spać wypada? jaka będzie Pańska rada? Jack bez żadnego zawahania, odpowiada na pytania: posłuchajcie mojej rady, jakie wszędzie są zasady: nie należy robić tego, co krzywdziło by drugiego, co zaś idzie o psie życie, wkrótce się wszystkiego nauczycie, takich lekcji jest tysiące, tak mijają dni, miesiące... przyznać muszę całkiem szczerze, chyba trochę w to nie wierzę, i zapyta ktoś nieśmiało, czy naprawdę to się działo? czy to wszystko się zdarzyło? Nie! To się tylko psu przyśniło!

graphics CC0 całkiem prozaiczny wiersz 2009- Jankesy na księżycu odnaleźli wodę w listopadzie Ruskie w Uljanowsku witali Nowy Rok wybuchła składnica broni dokładnie tylu z nas pragnęło sukcesów ilu kompromitacji marzeń świat to symetria zbereźna cywilizacja nijako dążyła do celu czyli do bylejakości byliśmy raczej niezdecydowani a słowo iskrzyło cyklicznie albo duszne – albo wulgarne człowiek był – istotą sensu stricte albo żył bez sensu zmierzał do fresku – lub palił opony a później świat groźnie ożył paradoksem doli swej końmi nie objedziesz wiewiórki zwane albinosami miały swe konta na facebooku ze szkół wynoszono krzyże Bogiem ochrzczono spodek nagminna i histeryczna ipsacja uniwersalnego wieku -- 31 października 2014 r