Anita_Hućko

Wiersz ten kierujedo mojej Kochanej przyjaciółki na której zawsze moge polegać.. Dziękuje że jesteś pozdrawiam serdecznie.

Najtrudniejszą rzeczą od wieków Jest zobaczyć siebie w drugim człowieku, Mało kto próbuje dokonać tego - w końcu liczy się tylko własne ego. Łatwiej kogoś zmieszać z błotem, niż dostrzec w nim taką jak my istotę, Bo to mnie się należy, ja mam swoje prawa , jak się innemu wiedzie- to nie moja sprawa, w pracy, szkołach, na ulicach, panuje całkowita znieczulica. Każdy nauczony już od małego, choćby i po trupach -dąż do celu swego! Im więcej macie,tym więcej chcecie! Poruszacie się z zachwytem w dzisiejszym świecie. A po całym dniu duma was rozpiera, ile kto plotek od Was nazbierał, Zamiast miłe gesty i słowa co dzień zbierać, wolicie się łokciami rozpierać, A kiedy uda się Wam już wszystko osiągnąć,wtedy jak grzmot z nieba do Was dociera: "Wszystko,co chciałem, to już przecież mam, lecz nic mi z tego - zostałem sam..." Nie musicie być święci ,jak Ci, co są w niebie. Ważne, żeby w drugim umieć dostrzec siebie. Gdy choć raz tej sztuczki dokonacie, to największą prawdę wtedy poznacie, że najcenniejszym darem Waszym jest radość wypisana na czyjejś twarzy, Ona przecież tak niewiele kosztuje, a jednak jest bezcenna- jej się nie Kupuje!

A moim zdaniem niczego nie trzeba zmieniać wiersz jest świetny bardzo mi się podoba pozdrawiam:-)

"Przyjaciel to ktoś, kto wszystko o Tobie wie i mimo to Cię kocha"... Razem cierpiałyśmy, byłaś przy mnie, ratowałaś moje łzy przed siegnięciem ziemi, zawsze dowartościowywałaś, nigdy nie negowałaś, wierzyłaś we mnie, wspierałaś, kiedy się wszystko waliło... Stałaś obok z chusteczką, otarłaś łzę, dałaś dobre słowo, przytuliłaś, gdy potrzebowałam. Polubiłam Cię nie jako dziewczynę, lecz przyjaciółkę, jesteś moim światełkiem w tunelu-czasem to Ty trzymałaś przy życiu, przy nadziei- w tym trwaniu, nie zawsze byłam w humorze, ale byłaś przy mnie! Kurowałaś duszę, serce, rany, nie skarżyłaś się. Czasem moje słowa, tajemnice raniły- kryłaś to, ale w Twych oczach dostrzegłam Ciebie! Takiego małego człowieczka, co potrzebuje ciepełka, chcę abyś była szczęśliwa, o to się będę modlić, ale też chcę, abyś sama w to uwierzyła... Są lepsze ode mnie , a mimo to Ty mnie polubiłaś, obdarzyłaś zaufaniem, przyjaźnią, za to darzę Cię szacunkiem, za to będę Ci wdzięczna... Nawet nie wiesz, jak bardzo chcę Ci powiedzieć, dziękuję!

Bywają ,w życiu chwile, które w pamięci zostają, i choć czas szybko mija, one nie przemija, Są ,też osoby ,które raz poznane, zostają w życiu Niezapomniane..

Opowiem Wam bajkę... O smutnym kamieniu, co leżał samotny przy drodze gdzieś w cieniu i o tym, jak marzył, by go ktoś przytulił, lecz nikt go nie widział, był szary i bury... Czasami ktoś przysiadł, odchodził, nie wracał, a kamień wciąż czekał, tęsknił i płakał. Był taki samotny i pragnął bez przerwy należeć do kogoś, kto dobry i wierny. Czas mijał ulotnie, zmieniała się ziemia, niestety, nikt nie chciał szarego kamienia. Aż kiedyś porankiem, gdy rosa błyszczała, tęcza usiadła, odpocząć gdzieś chciała i gdy poczuła moc uczuć kamienia, po kropli kolorów na niego kapała. Łąkami, polami szła sobie dziewczyna - zwyczajna, samotna, przeciętna, niczyja... Gdy kamień ujrzała zmieniony przez tęczę, wiedziała, poczuła i wzięła go w ręce. Wzruszona szepnęła: "Iść dalej nie muszę, bo kamień znalazłam i piękną w nim duszę..."

Są serca, co żal w sobie noszą, są usta, co o nic nie proszą, są ludzie, co dumę swą mają, dramatu losu poznać nie dają, są źli, co nie znają dobrego, są dobrzy, co nie znają złego!, I uśmiechnięci, choć w oczach cierpienie, z tęsknotą czekają na własne zbawienie... Świat kolorowy jest pokręcony, nieważne, z której patrzysz strony. Wszystko, choć piękne, to bardzo złudne... Poznać cel życia - jakież to trudne!

super