[ślepe kamienie]

podarowano dziewczynie kamień
biały błyszczący
ujrzała w nim oczu odbicie

podarowano dziewczynie kamień
czerwony palący
ujrzała w nim nie serca bicie

podarowano dziewczynie kamień
niebieski iskrzący
ujrzała w nim cień chłodu skrycie

podarowano dziewczynie kamień
fioleteowy świecący
ujrzała w nim nie swoje życie

podarowano dziewczynie kamień
zielony zmętniony
dojrzała w nim wspólne oczu odbicie

[Z prochu powstałeś]

Zebrało się na cmentarzu
osób, bez przesady tysiąc
i z ręką na sercu mogę przysiąc,
że nikt nie chciał mówić;

mówić to, co się zwykło mawiać na cmentarzu;
że była żołnierzem AK,
że zostawiła córkę i dwoje wnuków,
że była kochaną mamą, babcią, przyjaciółką...
że kochała życie,
że przeżyła wojnę,
a Czarna Dama zastała ją w łóżku;
czyli wszystkie zasługi,
pomijając,
że za młodu rozbiła nos koledze,
że odlewała mleko do wiadra za skupem,
że zamiotła piach pod dywan,
że ugryzła siostrę w nogę,
że oszukała księdz na spowiedzi.

Nikt nie chciał mówić,
bo brakowało zamkniętych oczu,
różańca między palcami
i księdza.

Nikt nie chciał mówić
do garści prochu w urnie.

[Królowa nauk]

Rzekł matematyk do fizyka - Co słychać
bo u mnie po staremu zwykłe Pi r2
Ten odpowiada - U mnie po malutku
jakoś leci po prostu jednostajnie v=s/t

Przechodzący obok
jakiś tam filolog
pomyślał - Acha...
zatem nadszedł już ten czas
by mówić liczbami

[Karuzela]

co innego
gdy ma się te dwadzieścia kilka lat

czuć większy przeciąg wolności
lekki smrodek odpowiedzialności odrzuca?
nie, przygarnia ojcowską dłonią
mocno do piersi

rześki smak słów
których już wolno używać

swoje JA pielęgnowane
niczym ogród wersalski
uwalnia od podległości i uległości

czerwień nie jest już tylko czerwona
lecz rubinowa karminowa szkarłatna

karuzela na podwórku
nie jest już dzisiaj
narzędziem do zadawania przyjemności

to skrzypiący stos rurek
które zżera rdza

rdza której boimy się dotknąć
by nas nie strawiła
by opóźnić czas
by zostać ocalonym

karuzela to jednak świetna rzecz
zatrzymuje czas w miejscu
gdy wszystko dookoła wiruje

A gdy widzimy
jak ktoś płacze na balkonie
robimy zamach i już jest

drzewo
auto
blok
trzepak
drzewo
auto...

tak
to dobre antidotum na zło
jak mi jej dzisiaj brakuje

[Sen nocy następnej]

Piękny wiersz, pełen obrazów i kontekstów :)

[Dziękuję, że mogę oddychać]

Jak to dobrze że mogę oddychać
Skurcz przepony - wdech
Skurcz przepony - wydech

Całe szczęście że mogę oddychać
Nie robi tego za mnie maszyna
Której baterie decydują
Czy jeszcze żyję
Czy już nie

Strasznie by było nie móc oddychać
Bo jak wytłumaczyć centrali naszego ciała
Która chce żyć
że czas jej umierać?

[Siła Niższa]

nie ma tu mowy ani o walce, ani o lataniu, ani o elekto- czy bioniebie... Niebo występuje w roli Domu Boga w którym Bóg Ojciec słucha naszych próśb. Wiersz jest prostym zestawieniem. Skoro jest Siła Wyższa, to musi być i Siła Niższa - tu Siła grawitacji, która oddziałuje na nas z równie mocną siłą co Siła Wyższa.

[Siła Niższa]

Siła Wyższa - Bóg
Siła Niższa - Siła grawitacji

Może to coś rozjaśni :)

[****]

NADZIEJA UMIERA OSTATNIA


Przyszła do mnie w nocy
po cichu

Przyszła z wyciągniętą dłonią
przyjemnie zimną

Zapytała o samopoczucie
- Te się ostatnio poprawiło, dzięki Bogu
Nie uwierzyła

Zapytała o moje szczęście
- Dziękuję, bywało gorzej
Nie uwierzyła

Zaprosiła mnie na kawę
- Odmówiłem, żonatemu nie wypada

Zmarszczyła się
Kichnęła głośno wytarła nos
Upadła i umarła

Tę śmierć widziałem z góry
I ten głos...

Głos co mówił
- Nie zapomnij wziąć Nadziei ze sobą!

[Siła Niższa]

Mówią, że Siła Wyższa
jest najwyższa
Owszem - wola nieba
Ta nas choć wysłucha kiedy trzeba

Ale jest i Siła Niższa
a dyskusja z nią bez sensu
kiedy spadam ze schodów
nigdy się z nią nie mogę dogadać