Alina_Służewska

Może przyjdzie też czas na zrozumienie. Pozdrawiam.

To metafora. Pozdrawiam.

Jeżeli chodzi o moje wiersze (tak w ogóle), to zależy mi głównie na tym, by oddziaływały na wyobraźnię czytelnika, pobudzały do refleksji, wyzwalały emocje. I cieszę się z tego, że mimo trudności, na jakie tutaj napotkałam, udało mi się przedstawić sporo wierszy. Jedną z form przemocy jest manipulacja. Ten komentarz jest tego przykładem.

jednym słowem możesz przenosić góry powstrzymać rzeki nurt albo wchłonąć wiatru rdzeń w ogóle pięknem są ładne kolory wiem

Proponuję temat atu: Ładny kolor - szacunek.

Mogę szczegółowo objaśnić, co znaczy przemoc.

spija dwa niezależne kolory ponad góruje kruk albinos reszta drży z przerażenia

czyli wyrazy z fabryki - karkołomne. po pierwsze w tej sekwencji nie chodzi tylko o wyraz (w znaczeniu) słowo całość myśli to wyrażanie za pomocą indywidualnego języka niewyrażalnego trudna to sztuka zważywszy na fakt - "to co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest (...)" po drugie ten aforyzm to łańcuszek z następującymi ogniwami: świat - sztuka - człowiek pozdrawiam

trochę takie krwiożercze. zależy jak dla kogo dla mnie zdecydowanie spokojne

poniżej wymyślony przeze mnie aforyzm czyli myśl przewodnia moich wierszy: Język - osobliwa fabryka wyrazu

jednym szarpnięciem wyrywa się z krtani jak strzała tnie przestrzeń klangor mandżura

o Co(n)sta(n) ci(n) Brava Jezior(n)a z tężni pryska na Nosal z Nosala a psik i już Katar w berecie przerzuca się kropelkową z na

na czkawkę dobry łyk wody lub i powietrza są w wierszu pozdrawiam

Sul ko vel co vice versa na sto dwa w Rudym d(r)eszczu Pola niespokojnie gwiżdżą pancerni Kos Szarik Tomuś Gustlik z Saakaszwilim machniom przeskok nad Czarną tropiciel Cywil zahacza pazurem o Żubra masz ci los koniec filmu

Historia sztuki to mój konik z fantazją przemierza znajome ścieżki w cudzysłowie tudzież wersyfikacja rzecz gustu pozdrawiam

stalowe żebra ostrość szablonu oplata twarz Marilyn Monroe w bucie zachodzącego słońca i wieczoru z puszką zupy Campbella tak po czesku Andy Warhol z wyobraźni wytworzył światło pop-artu

żarty żartami lecz w tym wierszu dzielę się z czytelnikiem tym co widziałam i odczułam podczas wizyty w Muzeum Narodowym w Warszawie zachwycił mnie obraz Andrzeja Dłużniewskiego pozdrawiam

w narodowym jeden pomiędzy swymi rama w ramie bez ramy niepospolita prostota umiar umiaru emanuje pięknem obraz nieobecnego obrazu

bose słowo stopień po stopniu za pomocą zmysłów przemierza odkryte w języku schody w końcu staje przed koniec języka by przez moment być języka początkiem

życie jest cudne toteż uśmiecham się na co dzień i do święta pozdrawiam

z serca nie dodaje a odejmuje lat upiększa o(d)żywia

życzę powodzenia

szczęściem jest mieć wolność w sobie wiadomo jak co to po co i dlaczego

zakręca wczoraj odkręca jutro rozkręca teraz

cztery żywioły ziemia woda ogień powietrze kolejno spadają w dłonie wyobraźni bez lęku formują bose rzeźby wychodzą z i wchodzą w wolność