Marek_Petrykowski

czeka nas podróż w nieszczelny błękit - ładna miniatura - pozdrawiam

jakbym spotkał ślady Picassa w moleskinie, który położył plamą ostatnią metaforę... dobry wiersz - pozdrawiam.

nie znasz miary swojego głodu na potrzebę nakarmienia - dobry wiersz - na czasie - pozdrawiam Marek

ja tak czytam ten wiersz; Drzewa powiadały, że gdy umarł Jan jego dusza przez dzień cały rozpamiętywała Saharę: ludzi w chustach (Arabów może Egipcjan), pustynną wioskę, osła, chatę z gliny, talary z cezarem i Sarę. A przecież leży tu, na warszawskim cmentarzu. Wczoraj pochowany. Czyżby jakiś wirus w boskim tunelu - jednak wróble już przejście naszykowały.

i to wystarczy - bez koloryzowania i upiększania - pozdrawiam

"szeptały jesiony" - przykład jak położyć wiersz - już zaczynałem ściągać czapkę z głowy - bo pierwsza strofa podniosła mi rękę - druga do nieszczęsnych "jesionów" odsłoniła mi czoło - no i masz, kloc mi się zwalił na łeb - nie szept - trzecia - zbędna - niczego nie wnosi - choć ostatni wers jakby skierował mnie na początek pętli - reasumując; dobry wiersz - do poprawki.

w domu - w którym mieszkam - nie powiem - jutro w drogę kiedy półsiedzący czuję - przemieszanie więźby z obojczykiem - to dobry wiersz - mało takich - pozdrawiam.

wiersz jest bardzo dobry - jedynie trzecia strofa źle się czyta - to najsłabszy punkt - resztę biorę - pozdrawiam.

mogę śmiało powiedzieć - wiersz czasem pisany - dotykasz czasu, jakbyś zdejmował go z półki w markecie mówiąc; o tak - to mój rozmiar - tylko kolor mi trochę nie pasuje - dobry wiersz -pozdrawiam.

wlazłem w pudło gitary i tam rozłożyłem się obozem - często wącham wiersze - masz rację - niektóre pachną - On też to czuł...

a to ci miniaturka - taka... mało-zaczepna - ale nieprzypadkowa - pozdrawiam.

za rogiem następny kufel wlewam w lejek życia z satysfakcją chmiel ciśnie na ptactwo oddam każdą kroplę z etykietą - Obywatel (Ch)lej potem do upadłego

Kolejny raz zaskakuje Pan "entrozą", nadając ascetyczny wymiar formie i tak już prowadzonej w "rzymiankach". pochwalam odwagę - Pan przy niej jak żołnierz - w trzewikach z grubą podeszwą...

przychodzisz mróz też jestem mróz biel do bieli zespolona a żar otacza nas skrzyp skóry mróz w półzimy a żar otacza nas i palce sine ty jesteś ja to biel a żar otacza nas ja mróz ty śpiew on zbawi dzień a żar otacza nas zima półniebem słowa szelest ust my wciąż mróz Panie Bogdanie, dosyć odważnie - jest fajne "punktowanie" w tym wierszu - i obrona przed "zaszufladkowaniem" - parę prostych chwytów - mamy piosenkę - tak się układa - kosmicznie:-))))

w ogrodach wiosny topić się i zieleń ponad dachy wynurzać kwiaty na niebie sadzić jakby na kopule podoba mi się spokój w tym wierszu - bardzo ładnie:-)

jeżeli bez interpunkcji to konsekwentnie - pozdrawiam - wiersz mi sie podoba - bardzo;-))))

skąd ja to znam - wrasta się z obojczykiem - potem nigdy nie ufa wodzie bez zapachu kobiety - w akcie zimy jest chropowatości kwantu światła - dla mnie mocarny wiersz. Pozdrawiam.

wiersz mnie zatrzymał - w kilku miejscach skrzypi - co tam - mam ochotę go czytać - to się liczy - pozdrawiam.

To lubię - ascetycznie - dyscyplina - bez zbędnych słów - gratuluję.

chciałbym cię mieć na slajdach, przepuszczać przez diaskop. świt wchodzi głębiej, to zdecydowanie najmocniejsze wersy - wiersz trochę przegadany - z wypełniaczami - moim zdaniem - przyciąć - będzie dobrze - pozdrawiam Autora.

saraceński motyw ujął dziewczynę na dowód potęgi malarza i położył na płótnie pierwsze blaski techniką frottage

wiersz jest dla mnie przestrzenny - ale czuję się w nim zamknięty - ściany są przeźroczyste, jakbym nie miał ochoty patrzyć na zewnątrz - zamykam się w brak i jednocześnie w dominację - jakiś dualizm bycia - pozdrawiam.

wiersz - opowiadanie - ale jest wiersz - dojrzały - pozdrawiam.

Leszek Nord; przypomniałeś mi tym utworem Pieśń czwartą - z Sanatorium - R.W. Każdy musi zasadzić, swoje drzewo, swoją trawę - jakby to co jest nie wystarczyło... upstrzyć ją swoimi mleczami. pozdrawiam - dobry wiersz.

można śmiało powiedzieć - chwila - pomiędzy stołem a tęsknotą - między potrzebą - a bliskością - do której blokuje coś dostęp - pozdrawiam.