nitjer jernit

Życiowy ten wiersz, ale jakoś za ciasno mi w takim wszechświecie. Nie wiem czy użyłbym akurat tego rekwizytu do tekstu o takim biegu wydarzeń. Ale puentę łykam bez zastrzeżeń. Pozdrawiam.

Świetny wiersz. Fajnie, że miałem okazję go tu jeszcze raz przeczytać :)

Dziękuję Wam za zajrzenie i tutaj. A szczególnie za słowa i uśmiechy ;))

Naprawdę trudno Trudno nie myśleć o Wszechświecie. Tkwi się w nim dłużej niż w kobiecie. O pewnej spirytystce Bawi się w wywoływanie duchów. Tych sprzed Wielkiego Wybuchu. A może? A może Bóg stworzył nasz świat w ułamku sekundy - swoim pilotem i przez resztę tygodnia odpoczywał potem? Zanim ustalimy Zanim sobie ustalimy wszelkie rzeczy inne ustalmy, jak rodzącemu się Wszechświatowi, przecięto pępowinę. Czasem Czasem i Panu Bogu myśl ucieka z głowy i pędzi przez Kosmos w butach megaparsekowych. Najtańsza sonda? A może na Marsa skoczy nam pchła, gdy jej zmienimy DNA? Realne zagrożenie Wielką kosmiczną katastrofą grozi ci to, żeś wyobraźni swojej - p o w o l n y m satelitą. Oj! Niestety Niestety, tutaj na Ziemi, nieubłagane są fakty. Młodość nam ucieka - z prędkością galaktyk. Świetlana przyszłość Ludzie będą kiedyś w galaktyce M 31. Klepać biedę. O pewnym marzycielu Wciąż marzy by z Ziemi jakoś dać nogę. I pozaziemskich neandertalczyków zostać BOGIEM. Bóg wie? Chyba tylko nasz Bóg wie, czy bogowie pozaziemskich istot daleko są od nich, czy - blisko? Zamyślenie A może jakiś biolog otworzy nauki całkiem nowy rozdział, dokonując rozmnożenia Wszechświata przez podział? Albo też fizyk jakowyś z rozbicia jednej tylko cząstki uzyska nowych kosmosów intensywne wiązki? ''Technologia głupcze!'' - czyli historia pewnej eksplozji Zwykłej zapałki trzask. I hipernowej BLASK. Nauka w rozwoju I za rozbicie puszki Pandory też kiedyś obwinią jakiś meteoryt. Kanibalizm? W największej skali? A może nasz Wszechświat to też jest papu dla nieco większych od niego wszechświatów? Człowiek przyszłości Czy nie zagubi się w otchłaniach bezmiaru własnego poznania ? Czy aby nie zapomni? Czy człowiek pod innym słońcem nie zapomni, że kij ma dwa końce? Homo przeginający Będzie przeginał pałę długą na parseki całe. Sny pewnego kowboja Czasem śni, że pędzi w nieznane całe stada zamieszkanych planet. Stalin postdwudziestowieczny Weźmie w swoje ręce pozaziemską inteligencję. Mao w następnym wcieleniu Też każe stawiać sobie pomniki. W każdym zakątku - każdej galaktyki. Nazista w przyszłości W tego, który wyda mu się żydem, będzie celował - asteroidem. Sztuczne ognie w następnych tysiącleciach Ludzie będą witać każdy rok nowy przy rozbłyskach - gwiazd supernowych. Kobieta w przyszłości Będzie musiała zręcznie umieć łatać dziury o rozmiarach - wszechświata. A może? A może już dziś ta nasza biedna Matka - Natura chowa się przed nami - gdzieś po czarnych dziurach? Niewybredna Może iść z każdym. I na dno. I pod gwiazdy. O pewnej blondynce Zupełnie nie wie jak utrzymać pod butem startującego w kosmos męża - astronautę. O pewnym zielarzu Ciekawi go jakich afrodyzjaków używają istoty z innych światów. A może? A może kosmici przywitają ludzkość po prostu - dużą wódką? Rozczarowanie mięsożernego homo sapiens sapiens Totalnie milczy Wszechświat bezkresny. Jakby był całkiem bezmięsny. To ciekawe Ciekawe, jak też przeciętny ufoludek, radzi sobie ze swoim moralnym brudem? Ta nasza niepewność Człowiek jeszcze nie wie kim jest we Wszechświecie: Czy ELITĄ jakąś? Czy też może śmieciem? Wątpliwość która ostała się mimo wielokrotnego formatowania Czy ludzkość jest zbiorem usuwalnym z galaktycznego twardego dysku danych? P.S. Pytanie mam jeszcze - takie do astronautów: Czy to, co tu człowiekowi leży na wątrobie, lżejsze jest na innym globie? Fraszki powyższe publikuję z okazji przypadającej dokładnie w dniu dzisiejszym 40. rocznicy pierwszego lądowania ludzi na Księżycu

Miło mi, że wiersz spodobał się Państwu. Dziękuję za zajrzenie oraz komentarze. Pozdrawiam serdecznie :)

Burzliwie tu, boleśnie też i prawdziwie. Dociera takie pisanie. Mocno dociera. Bo wzięte prosto z życia. Momentami mam wrażenie jakby ze znajomego mi życiorysu. Urwane w każdym razie wprost ze świata ludzkich emocji. A poniższe obszerne fragmenty robią na mnie autentycznie niemałe wrażenie: odróżniam (...) Siebie, od innych przedmiotów w tym pokoju Ciebie, od reszty ludzkości. Nie umiem tylko odróżnić dobra od zła - bo przecież skoro mnie tak bolisz - to musisz być zła I dobre być powinno, że już ciebie nie ma A jednak (...) Teraz już wiem dlaczego twoja lewa ręka była zawsze zimna Ona wcześniej ode mnie wiedziała, że jesteś zupełnie martwa. Tak bardzo chciałbym, żebyś istniała naprawdę Mógłbym cię wtedy zabić za to, co mi zrobiłaś. I powiem, że dla dobra wiersza ograniczyłbym go do wybranych przeze mnie fragmentów. Zrezygnowałbym z dokonywania subtelnych dystynkcji pojęciowych i dychotomizowania regresywnych introjekcji. W moim pojęciu one niepotrzebnie zagłuszają naturalny przekaz i odbiór tego wiersza. Pozdrawiam.

wszystkie słowa uciekają w inny wymiar zwątpienie przenosi się z wargi na wargę dalej niż dokądkolwiek sens mógłby odlecieć

"trwa wyścig na nieznanym dystansie a człowiek pałeczką bakterii przekazywaną w sztafecie bogów" patrzę prosto w oczy pary niebieskich planet dwie wyhodowane na nowo pierwsze ziemie na jednej mekka i medyna na drugiej sodoma i gomora kręci się ten kogel-mogel podany zostanie nieśmiertelnym zamiast ambrozji

Dzięki za milutkie słowa :))))

Podoba mi się ten wiersz. Bardzo jasno i życiowo o poezji tutaj. A rady pana Edzia niezwykle praktyczne :) Pozdrawiam.

Dla mnie interesujący. Najbardziej w tych pięciu wersach trzeciej strofy. Pozdrawiam.

Najciekawsze to dodawanie czegoś jeszcze. W tym kryje się najwięcej. I zapewne najbardziej przekonuje wekujących do jutrzejszego zbierania. Pozdrawiam.

Też mam jakieś uczucie trudnego do sprecyzowania niedosytu. Lepiej trafia do mnie pierwsze siedem wersów niż trzy ostatnie. Pozdrawiam.

Dla mnie, to co w tym wierszu, jak najbardziej strawialne jest. Każdy ma prawo próbować porozmawiać z Bogiem na swój sposób. A u peela z epoki Exodusu tak sformułowane słowa skarg - w moim odczuciu - są jak najbardziej na miejscu. Wtedy przecież o Bogu, z Bogiem i przeciw Niemu nikt chyba nie potrafił bez patosu. Pozdrawiam.

Dla mnie tylko: "za oknem chodnik poukładał kroki w przeciwnym kierunku". Całość nie przekonuje. Pozdrawiam :)

Na uczciwe i rzeczowe odpowiedzi też nie śmiem liczyć, ale to bardzo dobrze, że te pytania zostały zadane. Pozdrawiam.

Najczęściej z dużą przyjemnością czytam Pana wiersze. Ten też do takich należy. Kartka teraz - po zapisaniu - do wpięcia w segregator pamięci. Nie tylko tej komputerowej. W moim odczuciu słowa szczególnie warte zapamiętania to: Jest życie po życiu? pytanie wisi w powietrzu, jak pędzel. Lub skalpel. Pozdrawiam.

Bardzo dla mnie. Szczególnie to unicestwiające zderzenie z piorunem. Pozdrawiam :)

Podobają mi się tak wyrażone refleksje o relacjach pomiędzy osobnikiem a stadem. Myślę, że nikt tutaj kubła zimnej wody na ten świetny tekst nie wyleje. Gdyby ten wiersz przetłumaczono i konspiracyjnie wydano w Korei Północnej, to owszem - pewnie propaganda tamtejsza wylałaby niejedno wiadro - pomyj :) Tutaj mogę bez obaw przyłączyć się do pozytywnego gromadomyślenia o tym wierszu. Nie licząc wcale przy tym na to, że to początek jakiegoś spektaklu wzajemnej adoracji :) Pozdrawiam :)

Piękny wiersz. W dwóch ostatnich strofach szczególnie piękny. Pozdrawiam.

Podoba mi się fraza "życie to taniec ze śmiercią na płatkach białej róży". Całość nie przekonuje mnie, niestety. Pozdrawiam.

Panie Jaro Sławie. On w istocie się nie zmienił. Jedynie zamiast w ornat woli się przebrać w biały fartuch i niezwłocznie udać do laboratorium. Panie Stefanie. Zło jest bardziej wytrzymałe (zdeterminowane) w realizacji swoich zamysłów. Dobro z kolei jest najbardziej wytrzymałe (plastyczne) jako materiał, z którym można uczynić wszystko i nawet wyprodukować najlepsze diabelskie narzędzia. Zło ma wielką wprawę w manipulowaniu dobrem i używaniu go w charakterze szczególnie użytecznego narzędzia. Cały czas przy tym wnikliwie bada, doskonali się jeszcze. Joasiu :) Cieszę się, że ten wiersz też bardzo dobrze do Ciebie trafił. Twoją propozycję dwuznaku przemyślę. Gdybyś mi rozjaśniła jeszcze jak tu się wpisuje teksty kursywą i czy można je edytować i w jaki sposób to uczynić byłbym Ci bardzo wdzięczny :) Panie Lobo. Dziękuję za przeczytanie i podzielenie się swoimi krytycznymi wrażeniami. Pozostaje mi mieć nadzieję, że kiedyś może i Pana uda mi się przekonać do któregoś ze swoich tekstów. Pozdrawiam wszystkich serdecznie :) P.S. Przepraszam Was Drodzy Państwo za spóźnione odpowiedzi, ale ostatnio mam zazwyczaj koszmarnie mało czasu :(

A mnie się podoba. Czasem odnoszę wrażenie, że też przeżywam życie tak sylabicznie. I nawet często przysięgam temu światu zemstę. Wiersz jakby o mnie - więc, jak najbardziej dla mnie. Bo i poetyka w nim, jaką lubię. Pozdrawiam :)

zło bada pod mikroskopem wszelkie odmiany chce produkować najbardziej wytrzymały materiał dobro

Cieszę się :) Naprawdę bardzo mi miło, że choć jeden z moich wierszy jest Twoim ulubionym :) Pozdrawiam Cię serdecznie :)