W.M.Gordon

MaksMara - tak naprawdę to było nad Wieprzem, ale ta nazwa nie jest zbyt poetycka, dlatego zmieniłem na San. Czyżbyś była tą moją żoną, która mnie zdradziła??? ???

Wyobraźnia nie panuje nad treścią. Piszesz barokowo, nie panujesz nad słownictwem, chaos i anarchia. Na przykład: żeglując...to co? Czyli - żeglując widzę brzeg, trafiam o portu, itd. U ciebie nie ma zakończenia. Ze "stojąc" jest jeszcze gorzej.

Marcin - poezja podobnie jak muzyka poważna, klasyczna nigdy nie będzie popularna nigdy nie trafi pod strzechy, a jak trafi to nie będzie poezją tylko wierszykiem. Jakby człowiek szedł na prostotę i łatwość w odbiorze to byliśmy dalej w epoce kamienia łupanego. Stać cię na więcej... Muzyka ludowa, poezja ludowa choć proste w formie i treści, mają dwie zalety: nie udają i niosą przesłanie zakodowane w duszy od wieki wieków... Amen

Jeszcze raz napiszę: masz fantazję, wyobraźnię, zdolność obrazowania, ale wszystko to ociera się o kicz. I jeszcze jedno: jeżeli twój każdy wiersz wymaga wyjaśnień za pomocą kilkuset słów to coś jest nie tak. Jednym słowem brak ci uniwersalnego przesłania zrozumiałego dla każdego czytelnika oczywiście wyrobionego na wyższym poziomie.

Pani Kowalska dotyka stopą kamyka trąca go lekko jak niegrzecznego chłopca potem bierze do ręki zdziwiona że taki gładki jak jej wypieszczony lipcowy policzek Nie wie że pan Kowalski każdego stycznia kiedy gil i sikorka kamienieją od mrozu poleruje wszystkie boskie zmarszczki lodowatym pocałunkiem zdrady

Marcin - wiersz pachnie zbyt elementarzem Mariana Falskiego. Ale z drugiej strony wygląda, że przyciąga dziewczyny. Może i ja zmienię swój styl. Muszę nad tym dogłębnie, dobitnie i dosadnie pomyśleć.

była taka piosenka zespołu 2 plus 1

Za dużo tutaj "malowania". No i co ma rak do tego, ni z tego ni z owego?

Więc chodź pomaluj mój świat na żółto i na niebiesko kolorową kredką...itd

Waldemar - zgadza się poprzez wróbla do kamienia czyli ewolucja przekręcona na opak czy jakioś tak ????

Dużo lepiej... oczywiście to jest moje subiektywne wrażenie bo uwzgledniłeś moje poprawki.

Wróbel ćwir ćwir siedem milionów lat temu (Darwin to odkrył) pióra miały zachcianki zatrzepotać doskonałością zachłysnęły się sto tysięcy lat przed narodzinami Chrystusa w międzyczasie wróbel był nikim jak kamień który musiał osiągnąć lekkość ziarna piasku aby zostać przywianym do Betlejem

Pewnych słów choć istnieją w polskim języku lepiej nie tykać. A na pewno nie w tym wierszu "to" słowo.

Pierwsza strofa znakomita, ale potem wchodzi to "nie wylizuj"i wiersz spada w odmęty nijakości.

Druga strefa do usunięcia bo nic nie wnosi, a wręcz rozwadnia napięcie między pierwszą a trzecią. Czasami mniej znaczy więcej...

Pomysł jest dobry trzeba tylko wyjść poza schematy z tęczą, motylami itp itd

Pani przyniosła jabłka chciałem mandarynki wiem miłość nie wybiera a ja tak kocham kroić skórkę Jabłko to owoc zakazany po co znów kusić szatana historia lubi się powtarzać a wąż tylko czeka na chwilę kiedy zajdzie pani w niechcianą ciążę po zjedzeniu ostatniej pesteczki

Przepiękne usprawiedliwienie na bylejakość. Język polski jest rzeczywiście elastyczny i można byłoby tak napisać, gdyby cała forma tego wiersza była w takim stylu. A tu wyskoczyłeś z tym "tylko" jak Filip z konopi.

Łamaniec i w formie i w treści. A gdzie te wiatry wieją nadzieją? W oceanie?

Doenix - oh, jest więcej treści w Twoim komentarzu niż w tym wierszu, który jest wyliczanką z dobrym zakończeniem. Ot co i tyle.

Twój styl to pomieszanie średniowiecznych kronik, Apokalipsy, spazmów nawiedzonych ślepców, gier komputerowych i opowiadań science fiction. Czyli - masz swój oryginalny styl, który niestety nie przekłada się na przekaz.

Patetycznie.

Czyli co? Babcia umarła w czasie imienin? Przynajmniej puenta na to wskazuje.

Publikując zdjęcie kubka, pozbawileś ten wiersz szat wieloznaczności, alegorii, iluzoryczności. Pierwszy raz widzę, żeby autor popełniał poetyckie samobójstwo.

Oh ależ tu dużo frazesów i oklepanych zwrotów. ...kilka książek tylko...??? Co to za składnia?! Rym nie jest usprawiedliwieniem.