Martyna Natasza Świątczak

Okno Okno - portal magiczny przenosi na drugi brzeg zamyślenia. Płynnie wypełnia oczy nie mówi niczego wprost. Obraz zwieńczony pianką na mleku sugeruje tylko dzień lub noc, a i to nie zawsze. Ramami otacza ułamek widoku, ramami ochrania jak puch. Okno jest głębokim wdechem nurkowaniem w rzece podczas kanikuły Kołysze spokojną falą myśli otula zamszem wodorostów. Okno. Niezmącony spokój z jakimś światem w tle.

W tym miejscu wszystko zrobione jest z mgły. Wszystko? Jest tu niczym. W tym miejscu jedno pewnym jest brak jakichkolwiek przyczyn. I tak: Drzewa nie rosną, drzewa istnieją Owoce spadają, nie kwitną krzewy, a krople krople deszczu trwają, by pojawiać się w to innych miejscach. Nie spadają Nie bębnią o szyby. W tym miejscu, jedynym sensownym rozwiązaniem jest śmiech. Jak wszędzie indziej na Ziemi