Łukasz Radwaniak

Cieszę się i dziękuję bardzo Panu Stefanowi.

Podoba się, świt bywa czasem, kiedy ból istnienia szczególnie doskwiera, poza tym mitologia codzienności to jest to, co lubię w poezji.

Miłość dzieje się w codzienności.

Podoba mi się, uosobiony księżyc i słońce nadają kosmiczną perspektywę codzienności, miłości.

Ale wtedy nie ma rymu, chodziło mi też o nawiązanie do "Beniowskiego", chociaż ta propozycja go nie wyklucza.

Polonista z wadą wymowy, to nad wyraz ciekawa postać. Chociaż z myśli konstrukcje buduje subtelne, pełne związków rządu i zgody, jego język nie jest giętki dość, by dać głowie we wszystkim zadość. W poezji więc szukał ratunku, by spełnieniem życie okrasić. Cierpliwość papieru szlifował, aż mu się własny język spodobał. Lecz wnet frasunek przybył mu nowy, jak z czytelnikami uniknąć rozmowy?

Polonista z wadą wymowy, to nad wyraz ciekawa postać. Chociaż z myśli konstrukcje buduje subtelne, pełne związków rządu i zgody, jego język nie jest giętki dość, by dać głowie we wszystkim zadość. W poezji więc szukał ratunku, by spełnieniem życie okrasić. Cierpliwość papieru szlifował, aż mu się własny język spodobał. Lecz wnet frasunek przybył mu nowy, jak z czytelnikami uniknąć rozmowy?