Dorota_Karolina

Chyba nie przeczytałaś dalszej części wiersza. Pzdr.

Niebo płacze majowym deszczem Drzewa sypią kwieciem jak płatkami śniegu Z granatowej chmury wyjrzał smutek Nuci smętne nuty w miejscach gdzie czas dzieciństwa budził mnie do życia Chłonę zapach tych dni, ślady osób których już nie ma Chowam je głęboko w sercu Zamykam drzwi Zostawiam tamten świat jak rozdział przeczytanej książki zapisanej trwale w pamięci Smutno mi...

czekanie tykanie zegara niewidzialny szept ciszy

Dziękuję za ciekawą interpretację mojego wiersza. Pozdrawiam serdecznie.Dorota

Obojętni dla świata Przechodzimy obok W pośpiechu Tratując myśli i słowa Ślepi na cudzą radość i ból Przemijamy jak czas Nie zostawiając chwili Na zadumę Nieczuli na krzyki cierpiących Czasem kierujemy w ich stronę Nasze litościwe spojrzenie Umykamy w nicość Jak spóźnieni przechodnie W środku dnia Na szarej ulicy

Piękny wiersz. Pozdrawiam.

Mądry wiersz. Odnajduję w nim cząstkę siebie. Pozdrawiam. Dorota Karolina

Dziękuję za wszystkie komentarze. Przyznaję, że jest to wiersz z archiwum, dopiero teraz postanowiłam się nim podzielić. Pozdrawiam serdecznie. Dorota Karolina

Podoba mi się ten wiersz. Pozdrawiam

Za oknem szary świt Deszcz stuka cichutko o szyby W liściach szeleści wiatr A ja W ciszy i skupieniu Celebruję swoją samotność Zamyślona siedzę w fotelu Wsłuchuję się W szmer liści na drzewach W kroki mleczarza na schodach Taka cisza..... Ale nic nie jest w stanie Uciszyć mojego serca.

Podoba mi się ten wiersz. Pozdrawiamautorkę.