Dorota_Karolina

Dzięki. Pozdrawiam. D.K.

Przechodzą obok nas Jednym gestem Zatrzaskują za sobą drzwi Zostawiając puste powietrze Chodzą własnymi drogami Depczą kwiaty pod stopami Samotni Nieszczęśliwi Zapatrzeni we własny ból

Zatrzymaj tę chwilę Jak słońce między drzewami Zatrzymaj ją Niech nie umyka Jak motyl przed zachodem słońca Niech trwa

Dzięki Judyt. Pozdrawiam serdecznie.D.K

Dziękuję za poczytanie i miłe słowa. Pozdrawiam.

Przechodzą obok nas Jednym gestem Zatrzaskują za sobą drzwi Zostawiając puste powietrze Chodzą własnymi drogami Depczą kwiaty pod stopami Samotni Nieszczęśliwi Zapatrzeni we własny ból

Dziękuje za wizytę i miłe słowa. Pozdrawiam. D.K.

Radość kwitnie dookoła Wesołym trelem budzi świat ze snu

Nadzieja Ślad jaki noszę w sercu jest jak twarda opoka na której rośnie drzewo wiecznie zielone Jest w nim chłód co otula miękko słoneczny skwar Jest w nim radość co jak wieczność nigdy nie przemija Jest i ból który rzeźbi w mym wnętrzu trwałe ślady wspomnień Drzewo wiecznie zielone Nadzieja

Mądre słowa. Pozdrawiam autora

Ślad jaki noszę w sercu jest jak twarda opoka na której rośnie drzewo wiecznie zielone Jest w nim chłód co otula miękko słoneczny skwar Jest w nim radość co jak wieczność nigdy nie przemija Jest i ból który rzeźbi w mym wnętrzu trwałe ślady wspomnień Drzewo wiecznie zielone Nadzieja

O deszczu pozytywnie. Jestem na tak. Pozdrawiam.

Smutny wiersz na czas powodzi. Podoba mi się i ma klimat. Pozdrawiam.

Jestem odciętą od świata wyspą chodzę w strugach deszczu tęsknię za Tobą

Nie wiem o co chodzi, ale dzięki za poczytanie.Pozdrawiam.

Ślicznie. Tak lekko i tyle nadziei.Dodałam do ulubionych.Pozdrawiam. Dziękuję Doroto, ale dopiero eksperymentuję z taką formą. Do miłego. anna Eksperymant bardzo udany. Pozdrawiam raz jeszcze.

deszcz leje rzeka wzbiera zaraz przerwie wały

Ślicznie. Tak lekko i tyle nadziei.Dodałam do ulubionych.Pozdrawiam.

W starych domach czas cienką pajęczyną przędzie codzienność Świt budzi wątłe życie patrzy na zmęczone twarze starych ludzi jak spracowane dłonie wolno zmywają ślady nocy W starych domach starzy ludzie nie liczą lat ani godzin Chylą ku ziemi pomarszczone czoła W kufrach okrytych kurzem przechowują resztki wspomnień Szafy pachną naftaliną a chleb powszedni ma smak goryczy Starzy ludzie w swych starych domach nie widzą już dnia Tęsknią i ciągle Czekają na sen

Deszczowo u Ciebie, ale klimat jest. Jestem na tak. Pozdrawiam

Re: Pan Biały i Kikus Dzikus Mimo wszystko dzięki za odwiedziny i poczytanie. Pozdrawiam

Dzięki za rewizytę. Pozdrawiam.

Majowo i kobieco. Pozdrawiam

Myślę, że nie ma idealnej ciszy. Ja przynajmniej takiej nie znam. Kiedy jest cicho dochodzą do nas odgłosy, na które normalnie nie zwracamy uwagi, jak np. zegar. Stąd taka refleksja. Dzięki za komentarz. Pozdrawiam.

Dzięki za miłe słowa. Pozdrawiam.