Dulce Maria

„Kłamstwo” Kłamstwo jest jak narkotyk. Spróbowałam raz, potrzebowałam więcej. Zanurzyłam się w nim cała, zanurzyłam moje myśli i słowa, moją duszę, a na końcu moje serce. Serce, które już nie wytrzymuje, które woła o pomoc, którego nikt nie słyszy. Kłamstwo przepełniające życie ciemnymi kolorami. Życie stało się inne, jest zakłamane, ciężkie, a za razem łatwe. Łatwe z kłamstwem, trudne z prawdą i z kłamstwem. Więc co jest lepsze? Prawda czy kłamstwo? Za kłamstwo dostaję lekcję, za prawdę czyste sumienie.

Bardzo dziękuję za ten komentarz... Właśnie chodzi mi o to, żeby ludzie krytykowali mnie i dawali mi cenne wskazówki, bo gdybym chciała usłyszeć pochwały to umieszczałam by wiersze na innym forum i w ogóle.. Bardzo Ci dziękuję :)

Strasznie mi się to podoba.. Ukazuje taką prawdę.. Jak to bywa..

Na prawdę proszę o komentarze... W sumie jesteśmy tutaj, aby się rozwijać a do tego są potrzebne oceny- czasem nawet rozjechania czyjegoś wiersza xD

I znów mogłam wczuć się w Twoją sytuację... Wiem co czujesz... Ja się z tym poradziłam wierzę że Tobie się to uda.. Pięknie jest robić to co się kocha. Cudowne jest rozwiązywania własnej krzyżówki życia. Nie poddawaj się! Walcz o to co kochasz

Ajć.. kolejny cudowny wiersz... strasznie mi się one podobają:) pisz dalej! Pozdrawiam:*

"Towarzyszką została ściana. A ja cały czas Was kocham." Rozumiem co czujesz... Świetny wiersz... Trochę mi łezka się ulotniła bo mi się przypomniały dawne czasy...

Bardzo mi się podoba twój wiersz... Świetnie poruszył moją wyobraźnię...

„Magia” Potrafisz oczarować. Potrafisz połączyć. Dlaczego nie możesz być lekarstwem. Jestem w Twoim świecie codziennie. Wzdycham, jednak nie odkrywam Cię. Masz potężną siłę i ją wykorzystujesz. Dlaczego ja potrafię się w Tobie zakochać, a inni nie?

„To nie słowo” Przyjaźń to nie słowo. Jest to sens życia. Jest to magia. Jest to uczucie. Przyjaźń to nie kwiat. Jesteś zawsze, wszędzie i czujesz. Odczuwając głębie potrafisz się zagubić w sobie. To nie słowo to czyn, to duch w twoim ciele.

Twój wiersz bardzo mi się podoba... Jest taki prawdziwy... Od razu przeniosłam sie w czasie...

207) Nie wspominaj mnie, bo to boli. Nie zamieniaj mnie w diabła, bo to pali. Nie zamieniaj mnie w anioła, bo to nie możliwe. Nigdy nie zapomnę cię. Nie pozostawię twoich słów. Na zawsze będę pamiętała, lecz nie wspominała. Pamiętam tą pierwszą rozmowę. Pamiętam... *** A co było dalej? Dlaczego nie pamiętam? Dlaczego pamiętam tylko kilka słów? Dlaczego nie pamiętam? Żyłam wtedy? Przyszłam. Pozostawiłam. Skaleczyłam. Odeszłam. Przyszłam.

219) Pozostawiłeś tyle pytań. Pozostawiłam tyle cierpień. Tyle śladów odbija się w sercach. Nie mam pojęcia czy znajdę jeszcze kogoś kto zburzy mój mur. Każdego dnia przy otwartym oknie pytam się: Co się stało? Dlaczego? Czy Księżyc był mordercą? Nie wiem czy mam czekać na wybaczenie czy sama sobie wybaczyć. Odkrycie prawdy własnego serca staje się niemożliwe, bo nie ma już z kim rozmawiać, bo każda łza jest tylko dla przeszłości, bo każdy uśmiech jest tylko maską.

bardzo mi sie to pdoba... to jest takie prawdziwe....

233) Może, kiedyś byłaś moją przyjaciółką. Może, kiedyś ci ufałam. Już tak nie jest! Nie obchodzi mnie czy wpadniesz pod pociąg. Zawsze byłaś mądrzejsza, więc radź sobie sama. Może mi jest teraz ciężko, ale zauważam, że byłaś tylko fikcją. To był mój taki mały świat. Byłaś ty- było różnie. Jednak zawsze wierzyłam, a przynajmniej chciałam. Dziś wiem, że jesteś po prostu smarkaczem, który uważa się za damę. Nie masz miejsca w moim życiu. Już nie... Skończyła się gra, którą przegrałam, ale skończyłam z podniesioną głową.

"Zakochana" Zakochana jak słońce w promieniu. Nie widzę nic, bo twoje serce oślepia mnie. Zakochana jak deszcz w kroplach. Czuję każde ciepło twojej skóry. Odkrywam coś czego nie było nigdy, bo kiedy jesteś tak daleko moje ciało płonie. Zauważam, że oddalam się od jawy. Powoli tracę kontrolę nad myślami. Zakochana jak słońce w promieniu. Nie widzę nic, bo twoje serce oślepia mnie. Zakochana jak deszcz w kroplach. Zakochana... Proszę odpiszcie coś! Może nie jest to taki wiersz, lecz raczej hm.. no takie dziwne coś...

Wiersz genialny! Nie ma co pisać jedno słowo wystarczy: piękny... Dotyka każdego... To tak pięknie zostało napisane...

227) Dom za domem. Okno za oknem. Uśmiech za łzą. Przewidziany może być deszcz, lecz nie uśmiech. Przewidziany może być sztorm, ale nie łzy. Odchodzi moje "ja", ale otrzymuje twoje "ty". Może, kiedyś każda mieszanka wybuchnie. A gdy wybuchnie to twoje "tu" utuli mnie do snu

„Niepokój” Patrzę przed siebie widzę reklamę. Widzę, słyszę wiele dźwięków, ale żaden nie jest przyjemny. Czy znajdę spokój? Szukam spokoju w różnych miejscach. Nie znajduję go. Widzę, słyszę, słyszę , widzę. Zawsze to samo, zawsze ten przeklęty niepokój. Chociaż śpię słyszę, nie mam spokoju, który zabrałeś odchodząc. W chwilach wyciszenia słyszę. W tych chwilach patrzę na niebo, które tak jak ja jest niespokojne. Patrzę, słyszę na ten okrutny NIEPOKÓJ.

Wow! Bardzo mi się podoba.. nie wiem co napisać.. aż poczułam ze mam serce...

Bardzo proszę o komentarze...

Cudowne... Tak sie z tym zespoliłam.. Tyle to wywarło we mnie wspomnień... Mogłam by to czytać wiecznie...

Hm.. Twoje wiersze mi się podobają.. ale ten jakoś do mnie nie trafił... Nie wiem dlaczego. Może trochę inaczej czuje...

"Staniemy się prochem" Potrafiłeś sprawić, że smutek stał się uśmiechem. Jednak teraz tak nie jest... Potrafisz sprawić, że uśmiech staje się smutkiem. Teraz jest inaczej... Obróciła się nasza plansza. Nasz karta się pali. I to tak parzy. Oboje powoli stajemy się prochem. Oboje powoli zostaliśmy rozłączeni. Przeszłość tak podziałała na nasze dziś, że ilekroć myślimy zataczamy błędny koło. Myśl o Tobie jest parząca. Myśl o mnie jest zabijająca. Myśl o Nas nie może istnieć!

Ewelina bardzo dziękuję za komentarz:) Postaram się hm.. "opanowac swoje uczucia podczas pisania" ... Jeszcze raz wielkie dzięki :*