emila xD

Widzę nagie wspomnienia, które wydarły mi dziurę w sercu. Pamiętam,było to chyba ze sto lat temu, ale rana wciąż boli niemal jak dzisiaj zadana. Przekuły betonową warstwę i zadały cios w sam środek. W najczulszy punkt mojej duszy. Oh,gdybym mogła zapomnieć co było kiedyś i móc żyć. Na nowo otwierać bramy nowych serc,pożegnać te zabójcze wspomnienia. Gdybym,tylko mogła... To by był początek nowego życia, prawdziwego życia.

Mhmnn, cudowny. Nic dodać , nic ująć jak dla mnie. ;) Pozdrawiam.

Straciła wszystko co miała, by mógł ją kochać. By jego dusza zaspokojeniem się syciła, że robi wszystko jak jej zażąda... Miłością to zwał. Dla mnie błędna prawda. Nie wiem o czym myślała, gdy w jego sidła objęć z radością i łzami w oczach się rzucała. Tęskni,tęskniła mała zabłąkana dziewczynka. Miłości pragnęła,a czy ją dostała? Jak dla mnie błędna prawda.

Bardzo się ciesze,że kogoś interesują moje wiersze. Dziękuję za te dobre rady,które ulepszają moje dzieło. Na ogół w moich wierszach jest dużo do poprawek i zmian ale to czyni je lepszymi... Dziękuję jeszcze raz za te miłe słowa oraz rady. Jan Niechciany,dobrze że się ośmieliłeś ponieważ dałeś mi motywacje do kolejnych wierszy,a już chciałam tu pozostać jako wierna komentatorka. Pozdrawiam.;)

Dziękuję Michale,masz racje. Głównie skupiam się na słowach niż na tym,czy jest on napisany poprawnie. Najwyższy czas to zmienić i zacząć patrzeć także na takie detale. Pozdrawiam i śle całusy. ;)

Powróci,powróci drogi Makowcu.;) Jak kocha to wróci,a sądząc po opisie w wierszu to kocha. Pozdrawiam.

Ohhh, bardzo smutny wierszyk... Jednak myślę,że każdemu człowiekowi na ziemi jest przeznaczona ta jedyna ukochana osoba,która nadaje całkowity sens życiu. I także Ty masz taką osobę. Więc się nie smuć,tylko pozwól by samotność sama odeszła. Pozdrawiam.

Dyziek ka dziękuję za radę ,brzmi lepiej.;)

Pozostawia piękny obraz w pamięci. ;) pozdrawiam.

Dyziek ka dziękuję za odwiedziny oraz serdecznie pozdrawiam. ;)

Bardzo ładnie dobrane słowa.;) Ciekawy.

Kiedy zamknę oczy na zawsze pozwól, bym mogła Cię odwiedzać gdy śpisz. Patrzeć na Ciebie godzinami, jak dawniej i zaglądać w Twoje sny. Chcę by na wieki trwały te chwile spędzone razem. Już nigdy nie oszukiwać siebie,że mogę mieć więcej niż mam. Świat spostrzegać jako płatek róży, a nie jako cały kwiat. Więc proszę, zawsze trzymaj mnie za ręce, bym mogła sycić się delikatnością dotyku i pochłaniać blask twych oczu. Nigdy nie zapomnieć ich koloru,nawet kiedy swoich zapomnę. Lecz wiem,że kiedyś u kresu mego istnienia, pocałuję Cię ostatni raz i zamknę oczy tym razem samotnie na samotnym łożu. Wtedy proszę pomyśl czasami o mnie.

Brak mi słów. Wzruszyłam się,trudno opisać co teraz czuję. Po prostu piękny wiersz. Niestety odejścia bolą,ważne by się z tym pogodzić. Podziwiam.

Gryfie czytając drugi raz Twój komentarz dostrzegłam ''mały'' błąd,otóż jestem kobietą.

Drogi Gryfie niezmiernie się cieszę,iż ponownie ugościłeś moje skromne progi. Masz racje,poezja to także taki anioł który trzyma radość w sercu. ;) Pozdrawiam Cie i śle całuski

Niestety prawda jest taka,że wszystko co piękne przychodzi w najbardziej nieoczekiwanej chwili oraz nie trwa wiecznie.Ten fakt chciałam zaznaczyć w moim wierszu i jakoś wpadłam właśnie na ten pomysł posługując się miłością nieco. Pozdrawiam poetów ;)

Ależ nic nie szkodzi,nie miałam na myśli nic negatywnego czytając Twój komentarz. Źle go zrozumiałam,ale nadal niezmiernie mi miło ,że u mnie zagościłeś.;) Dziękuję.

Kurczę nie wiem dlaczego,ale mam wrażenie że ten wiersz jest niedokończony pragnę czytać dalej,a tu już koniec mnie wita. Hmnn, może tak miało być... W każdym razie wierszyk leciutki i przyjemny.

Cóż mogę powiedzieć gdyż poeci znajdujący się wyżej słowa mi z ust wyjęli,mogę jedynie dodać iż jest on bardzo ciekawy muszę się przy nim nieco dłużej zastanowić. Śle pozdrowienia.;)

Bardzo dziękuję za .... no w pewnym sensie wyróżnienie oraz krytykę. ;) Pomoże mi to przy pisaniu kolejnych wierszy. Śle pozdrowienia z głębi serca.

A gdy spadła z nieba, miała być najlepszym darem dla niego. Zabijającym samotność. Namąciła mężczyźnie w głowie. Chciała by jej pragnął i tak też się stało. Kochał całą duszą jej ciało. O niczym więcej nie można mówić, bo dać się dotknąć nie dała. Wciąż go kobiecością czarowała, aż go namiętnie miłością pocałowała. Dotykając warg jego serca,myślała że już na wieki chwyciła go w objęcia. On uwiedziony jej miłości dźwiękiem pozostać w tej chwili z całej duszy pragnął. Chwycił ją za ręce i o prawdziwej miłości prawił, wyznał że nawet dla niej by się zabił. Wyjątkowe to wyznanie było, bo w kobiety sercu na zawsze utkwiło. Wraz z zabiciem samotności wrócić do nieba musiała. Ze łzami na bladoróżowym policzku ubrała się w pierzaste skrzydła i odleciała, myśląc o uczuciu którego na Ziemi doznała. Mężczyzna natomiast na zawsze trzymał w rękach szczątki anielskiego serca, czekając w samotności by raz jeszcze skosztować tak słodkiej miłości.

Bardzo Ci dziękuję Michale , rozgryzłeś mnie otóż jestem osobą niezwykle wrażliwą. Postaram się go ulepszyć. ;) Serdecznie pozdrawiam.

Świetne rymy . ;) wiersz też bardzo interesujący. Pozdrawiam.

Znowu odpłynęłam w swoim świecie, gdzie wyobraźnia ludzka wręcz przekracza granice realnego myślenia. Życie staje się bajką. Ujrzałam białe konie, które podążały galopem ku drewnianej bramie. Piękne srebrzyste konie. Jakież one wolne i obce dla nich cierpienia. Pomyślałam chcę być takim koniem. Uderzać kopytem po okrytej różami drodze. Naprawdę piękne istoty. Potem zobaczyłam motyla. Miał na skrzydełkach oczka, a barwa jego przykuwała... Na pewno nie jedne oko. W sercu na pewno budził nie jeden zachwyt. Chcę też być taka jak ten motyl, piękne stworzenie. Nawet kwiaty wydawały się tutaj piękniejsze. Były jakby niewinne, budziły wrażenie bardziej delikatnych. Słońce świeciło jaśniej,a wiatr wydawał się cieplejszy. Powróciłam do prawdziwego życia. Zamknęłam mój wymyślony świat złotym kluczem. Wrócę jeszcze tutaj,obiecuję.

Znowu poczułam to uczucie te samo, tylko co jeśli serce na dwie części się połamało? W tych oczach brązowych widzę słodkość mlecznej czekolady, a w tych drugich błękit morza. Lecz co czuję tego sama nie wiem. Wiem,że jedne ramiona mnie tuliły, a drugie chcę żeby to robiły. Wiem,że jedna dłoń łzy ocierała, a druga za rękę w porze zwątpienia trzymała. Wiem,że jedne usta od drugich gorzej nie całowały... Ale tylko jedno serce, nie wiem w której ręce. Nie chcę nikogo krzywdzić swym uczuciem. Lecz co ja czuję, sama nie wiem. Dlatego którego z was wybrać mam? Może lepiej spokój sobie i wam dam.