oliwka

Stal hartowana dźwięczy najpiękniej... Dziękuję i pozdrawiam.

Dziękuję i pozdrawiam.

Piękny..Pozdrawiam.

Ładnie napisane, zastanawiam się tylko nad intencjami podmiotu lirycznego? ale nie oczekuje odpowiedzi, pozdrawiam

gdy wszyscy już światła gaszą mamy dla siebie te chwile mówisz mi co u Ciebie jak sobie radzisz, jak żyjesz lubiłam te nasze wieczory bez zbędnych słów o miłości nadal lubię...pomarzyć w swojej samotności może kiedyś jeszcze wpadnę na to Twoje poddasze pewnie niezgrabnie zagadnę o inne sprawy nasze a potem gdy światło przygaśnie nasz płomień je wypełni aż obydwoje zaśniemy wyczerpani i senni

masz racje, to moje serce jest nieczułe i twarde masz racje milcz i bądź hardy! uczę się nie oceniać i nie przeklinać wciąż na nowo otwierać się na miłość tę bezwarunkową lecz gdzieś jest nauczycielu srogi skąd mam wiedzieć czy znów nie pomyliłam drogi...

miłość spadła nagle z góry ze mną do piekła się dostała z rozkosznym chrzęstem moje kości wprawna dłoń połamała z bólu wije się me ciało jednak mnie nie zniszczy bo odradzam sie pomału wśród tej ciszy z moich własnych zgliszczy zabić mogła mnie ta siła ale nie zabiła bo tam w środku zamiast serca we mnie bije kamienna bryła

jego słowa zraniły całą przestrzeń wokół mnie i Ciebie sprawiły, że powietrze szlocha dziwka, łatwo powiedzieć tak, jestem nią, ale tak samo mam prawo kochać

stąpałam ostrożnie, tak jak chciałeś po ogrodzie naszych marzeń nie zdąrzyły się spełnić stały sie wspomnieniami wiesz, że zastanawiam się dlaczego powinineś też wiedzieć że nigdy o to nie zapytam

znowu jestem w słonecznej Toskanii dawno tu nie byłam teraz bez Ciebie sama idę tam w oliwkach myśli skryłam ile to już lat? dokładnie nie pamiętam szukam naszego drzewa jacyśmy dziś już inni może go już nie ma? nie, jest, stoi tam...nasze drzewo ale przy nim...czeka kto inny...

Czytam i płacze, gratulacje.