Emilia Wojtaszuk

Witaj! To prawda, dusza wyrwała się z zawiasów i narobiła bałaganu. Dziękuję za"klimat i nastrój"pozdrawiam.

Witam p.Łukaszu "dziecięca postać,chociaż aniołem"nie szukałam rymu. "Anioł"to postać której już nie ma i to jest powód dla "krzykiem moim się stała". serdecznie pozdrawiam i dziękuję za/podoba mi się/

Dla Kasi Z sennej kołyski kwiat zdrapany, Obok leżące płatki. drewniane suche i nie pachnące. Dawne Siłą wtopiona w pejzaż niechciany Zalana łzami tam pozowałam. Dziecięca postać,chociaż aniołem, Krzykiem moim się stała. Teraz Odziana w ubóstwo wspomnień Dotarłam do krańca gniewu. Bezsilność wyzbyta żalu, Martwą naturą została. Nie płaczę Tylko tęsknota! w taki dzień. [sub]Tekst był edytowany przez Emilia Wojtaszuk dnia 15-02-2004 22:32.[/sub]

Witam! W zasadzie wszystko można zmienić ale po co zmieniać słowo /mądry/ na /mondry/ a może, to jest"coś nowego żeby ze schematu się wyrwać" - bez urazy.Pozdrawiam i powodzenia

Tadeuszu Zawsze miło "Cię czytać" Cieszę się,że moje "wynurzenia" podobają się Tobie. Do następnego czytania.Emilia

Pelman Ja również Cię witam! Z "czasem" masz rację,błąd z pierwszej wersji. Cieszę się,że z uwagą przecztałeś to co napisałam. Poprzednie imię które mi nadałeś też było ładne. Dziękuję Emilia

"Takie ciepłe słowa ogrzały mnie dzisiaj" Dziękuję Joanno

Twarda jak skała. Patrzę na dopalający się ogarek. Ile mi jeszcze zostało, Siły w palącym płomieniu. Teraz żebrząca o każdą iskierkę. Wzrok głodny pazerny, Ciągle mi ciebie za mało. Zgasł Dla nikogo mnie nie ma. Odeszłam przed świtem, Teraz skruszona. [sub]Tekst był edytowany przez Emilia Wojtaszuk dnia 15-02-2004 22:31.[/sub]

"Pretensje"-droga dedukcji.Emilia

Bardzo dziękuje Annie Marii.słowo "śliczny" podnosi na duchu.powodzenia. Emilia

Tadeuszu dziękuję z uśmiechem.powodzenia z "pierwszym"Emilia

cztanie tej ballady to sama przyjemność.pozdrawiam Emilia

trudno powiedzieć abyś miał pretensje do kogoś.jesteś prowokujący w słowie i mam wrażenie,że to dotycz nas czytelników.odbieram to jako podtekst w którym nie ma puenty.podoba mi się. powodzenia Emilia

mam weażenie Anno Mario że, piszesz o bohaterce już w póżniejszym wieku,która otwiera swój pamiętnik i wspomina siebie jako zakochną nastolatkę.bardzo mi się podoba.wspomnienia-dobrze że je mamy. pozdrawiam Emilia

atma pozdrawiam cię.dziękuję za opszerny i czytelny komentarz.Emilia

Z serii lekkie łatwe i przyjemne Gość do babci Ktoś zapukał do jej drzwi. Pyta –kto tam? To my! twoje latka. O,przepraszam nieproszone Proszę wracać skąd przyszłyście. Co się skóry mej czepiacie! Dusza lat dwadzieścia ma. Co słyszycie?kości skrzypią To w piwnicy hula wiatr. Dłonie drżące,wzrok już nie ten? To nie powód na intruza. Jeszcze laską wam przyłożę! Dusza lat dwadzieścia ma. [sub]Tekst był edytowany przez Emilia Wojtaszuk dnia 15-02-2004 22:45.[/sub]

gdy życie zmieniamy z poczwarki w motyla,mamy wrażenie że,właśnie tego chcemy.pozdrawiam.

Tadeuszu dziękuję.Pozdrawiam Emilia

ten sam komentarz- zupełny przypadek. dlaczego???

to co napisałeś bardzo mi się podoba.dlaczego?-bo mi się podoba.pozdrawiam i nie pytaj dlaczego.

to co napisałeś bardzo mi się podoba.dlaczego?-bo mi się podoba.pozdrawiam i nie pytaj dlaczego.

W zapomnieniu ukryte słowa Spokój fioletem snuje się. W sennej malignie, Opuchnięte oczy. Pierścień na palcu za ciasny I z wiatrem wybrałam się precz. Zwiotczały czas myśli tej, Nie polubił mnie! [sub]Tekst był edytowany przez Emilia Wojtaszuk dnia 26-02-2004 11:40.[/sub]