Joanna eM

Słowa słowa słowa :D wpadły mi w ucho w Twoim wydaniu Też mam wiersz o słowach Pozdrawiam serdecznie

'jaskółki krążące tuż nad głowami i świerszcz w bucie' - zauroczyłaś mnie tym :) Tyle pokory i przemyśleń Tyle dobra i łagodności Tyle darów natury Podoba mi się ;) Pozdrawiam serdecznie

'każdą lukę wypełnia skupienie' - podoba mi się bardzo ;D A dokąd jest ta podróż? Może mam zbyt bujną wyobraźnię, ale nasuwa mi się na myśl podróż cielesna... badanie ciała... Pozdrawiam

Czytam Fly Eliko któryś raz, w głowie szumi mi wiatr, żeby może go tutaj gdzieś wpleść, ale nie.... Nie można nic dodać, bo niczego nie brakuje, a jeżeli coś dodam - to wiersz popsuję A tego... nie chcę ;) Wybacz Fly za chaosik, który wprowadziłam wcześniejszym komentarzem Pozdrawiam ;)

Stare westchnienia - westchnień czar Ach, na te wspomnienia mi smutno, ale taki dzisiaj mój stan... Serdecznie :)

Aniu, nic na to nie poradzę, że lubię czytać Twoje wiersze. A przy niektórych odpływam :)

upalność... bywa gorąca tak jak w tym wierszu Pozdrawiam ;)

Coś mnie ta końcówka wyrywa z wiersza A może tak mi się tylko wydaję... Pozdrawiam Fly Eliko :)

mniam mniam już po pierwszym wersie :)

Dotykasz, ale nie czuję może to sobie wyobrażam ? 'zamykam oczy rysuję zarys brwi oczu' - można usunąć stąd te oczy, będzie chyba lepiej Zmysłowy i działający trochę na wyobraźnię :)

Ale się uśmiałam ;D Szacuneczek dla Ani Ostrowskiej i Gżegżółki Będę zaglądać tu częściej ;)

Świetne zakończenie: 'jak ty jak my' ale jednak po pierwszym wersie czuje, że jednak jakoś osobno, albo istnieje jakaś przeszkoda. Jak zawsze - warto się u Ciebie na chwilę zatrzymać ;) Pozdrawiam serdecznie

Zielone schody nadziei na lepsze jutro chociaż jeszcze dziś jest namiętnie w blasku trawa wpleciona we włosy tylko w snach tylko na jawie jest pięknie a rzeczywistość? krzywdzi krzyczy przeszywa wzrokiem Podoba mi się ;) Pozdrawiam

Ależ dźwięczny ten wiersz. Taki jak zdanko: w Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie ;) Uśmiechnęłam się ;D Pozdrawiam ciepło

Twój 'Zawał serca' mi się podoba tylko jakoś 'nie leży' mi: 'i życia poukładaniem' Pozdrawiam ;)

Zatem dodaję: Do C.K.N. w 125. rocznicę śmierci Coś Ty Polakom zrobił, Cyprianie, Że dziś każdemu wiersze Twoje znane, Choć wczoraj jeszcze – na rue de Chevaleret… Cóż to za komedie Życie niesie, Że Poezja Twa nowym dzisiaj blaskiem świeci, Choć wczoraj jeszcze – na rue de Chevaleret… Nie liczy się, że grób Twój nieznany, Że ………….. na rue de Chevaleret– Przez pobratymców niezrozumiany. Nie liczy się, bo cóż? ………………………………………………… ……………………………………… Pomnij swego Wieszcza, Narodzie Przeklęty! Polsko, Rodacy! Dzisiaj cieniem dawne narodu bohatery – A ty tu Polsko wciąż … I wciąż czcisz tylko – czterdzieści i cztery, Trzydzieści i dziewięć, Sześćdziesiąt i trzy… A niewielu pamięta, że prócz tego był Rok osiemnaście osiemdziesiąt trzy Non omnis moriar... non nunc... 23 maj, Anno Domini 2008 Przemyśle, parafraza wiersza Norwida 'Coś Ty Atenom zrobił Sokratesie' - uważam świetna. Być może dlatego, że lubię ten wiersz i jednak Norwid jest mi troszkę bliższy (i ten j e g o rozstrze lo ny druk ) Szacuneczek dla Ciebie :) Pozdrawiam serdecznie

Po pierwszej strofie na myśl wpadło mi skojarzenie z cmentarzem... Ale już później naprowadziło mnie na drogę krzyżową. 'najlepiej w cudownym źródle co wszystkie rany zabliźnia i tchnie optymizmem' - podmiot lir. chce się odrodzić od nowa 'tak upadki bywają bolesne' -wiele jest zakrętów życiowych, upadki też muszą być, trzeba je dzielnie przetrwać i dalej iść przed siebie, pomimo przeciwności losu. Wiersz ciekawy, jednak osobisty z negatywnym wydźwiękiem uczuć Pozdrawiam ;)

Droga Joanno Janino, czytam już po raz drugi Twój wiersz i teraz gdy dłużej się zatrzymałam widzę, że ma sens, ale troszkę mi się tutaj proza życia wkrada. Pozwolisz, że tak przeczytam: nigdy nie zapomnę tych chwil spędzonych z tobą gdy każdy twój ruch znaczył dla mnie wiele nie zapomnę o kwiatach które zbierałeś brodząc w zroszonej trawie by podarować mi bukiet trudów a pamiętasz to upajające słońce? świeciło tylko dla nas biegliśmy trzymając się za ręce wierząc, że będziemy razem obejmowałeś mnie mocnym ramieniem i wołałeś – razem do końca świata! teraz już nie pamiętasz a raczej nie chcesz pamiętać

Ten dla Norwida chętnie przeczytam :)

Czytając pierwszą strofę miałam skojarzenia ze styczną łączącą ból i może jakąś przyjemność, chociaż nie widać jej tak dosłownie. W tej strofie styczna może łączyć dwoje ludzi, ale niewiele na to wskazuje. A druga strofa odwiodła mnie od tego schematu i wyobraziłam sobie styczną łączącą niebo i ziemię. Nie wiem czy udało mi się rozgryźć Twoją myśl. Pozdrawiam ;)

Ach Aniu widzę, że jakąś głęboką nostalgią 'powiało' A tak dobrze czytało mi się Twoje lekkie, letnie wiersze ;) Chociaż czasami potrzeba nam takiej zadumy, bo nie wszystko jest piękne i kolorowe. Pozdrawiam

Przemyśle, klęski raczej nie poniosłeś - tak sądzę ;) Mogłabym pozamieniać miejscami niektóre wyrazy, żeby troszeczkę było pod rytm, ale to nie wesoła piosenka... tylko elegia. Wydaję mi się, że sparafrazowanie wiersza Baczyńskiego Ci się udało aczkolwiek ja nie przepadam za tematyką wojenną. Pozdrawiam ;)

"Na prawdę jaka jesteś nie wie nikt, bo tego nie wiesz nawet sama Ty..." Dobrze jest mieć takiego przyjaciela-powiernika, który nas zna i wie, co mamy na duszy dnie ;) Wanesso zasugerowałabym Ci inne zakończenie, zamiast: gdzie sens i cel jesteś potrzebą czy przeznaczeniem Napisałabym: gdzie sens i cel Przeznaczenie a może potrzeba? Wiersz jest Twój a moja jedynie drobna sugestia ;) Pozdrawiam

Dziękuję Joasiu eM za ciepłe słowa. Miło Cię gościć. W warsztacie umieszczam swoje wiersze, aby przetestować, czy może jeszcze coś trzeba zmienić. Dlatego cenię konstruktywne uwagi, rozważam i dopiero potem wklejam w P, bo moim zdaniem tam powinny się znajdować wiersze dopracowane, choć sama wiesz, że to rzecz gustu jak to w poezji, nie wszystkim wszystko musi się podobać :), więc dopiero tam czasami są krytyczne uwagi, ale to dobrze, bo nikt z nas nie jest doskonały :):) Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia Owszem Krysiu, wiersz musi być dopracowany, ale też dużo zależy od gustu. A co do uwag to na pewno więcej ja się mogę od Ciebie nauczyć niż Ty ode mnie. Twoje wiersze mogę ocenić od strony emocjonalnej, rzadziej od gramatycznej ;)

Trudno jeszcze raz zapłonąć skoro piorunowe spojrzenia. Cóż Krysiu, nic dodać nic ująć. Niczego mi tutaj nie brakuję, więc ten wiersz chyba nie nadaje się na warsztat. Pozdrawiam serdecznie ;)