wanesa_ciska

A może czekając na zbawienie trochę pożyjmy mimo wszystko ...z poważaniem ...

Jakoś mi się zdaje ten wiersz rozliczeniem z sobą , z losem .. Pytaniem, czy jest warte cierpienie , doznania czy służą czemuś czy tylko kolejny garb, ciężar na plecy wnoszą .Powiadają że wszystko jest po coś , czemuś służy i tego należy się trzymać ,,,pozdr,

Posłuchaj świat , życie tak przewidywalne można je układać zmieniać tymczasem nie dostajemy drugiej szansy kroczymy jedynie słuszną drogą...

Każdy uśmiech w cenie ,,,i Ja dziękuję bardzo...

Dzięki ze slowa pełne optymizmu emanują na inne osoby również ,,Kaliope ma ich całe mnustwo ...

no wydaje mi się że jeszcze ta moja samotność nie potrafi tak się samej nadziwić ale się postara ..dzięki

Emocje sa ważne a ze smutek tym razem ,,cóz karuzela uczuć tak się ma ...Dzięki za zauważenie ...i mądre słowo jak zawsze...Szarobury ,,,

Powodzenia ,,pij dalej ciężko na trzeżwo życie znosić .....

Uśmiecham się ,moim pragnieniem jest ripostę na każde zawahanie znależć ... Wiem, wiem to nie mozliwe , zbyt łatwe było by ,,A jednak ,,,? Dzięki

Tyle skladników potrzeba na to banalne poszukiwanie szczęscia ,, A ty jak byś znala odpowiedż na wszystkie pytania,,, Dużo słońca życzę ,,,,pozdrawiam

Brak rownowagi zadziwia ty mniej ja więcej kolejność bez znaczenia nie mam złudzeń ulotność zapisana w koszty potrzebuje ciszy otulę się swoja samotnością jak zawsze

Żeby to wszystko tak proste było ,,,,,dzięki

Może i jestem ważna dla siebie może i walczę przebieram kartki strony jakieś pomazane , kleksy to pogrubienia jasności i klarowności szukam Przeglądam się w czyjchś oczach też na próżno pustkę znajduje szukam

Te aczkolwiek nie tylko ?? realu jednak nic nie zastąpi ,,,pozdr.

Tak szybko mozna zapomnieć się , stracić to co najcenniejsze ..człowieczeństwo w tej grze nazywajacej sie Życie ...

Życie już jakby na przetrwanie , jak roślinka jest jakby karykaturą człowieczeństwa , ironią losu .Darowanie jeszcze kilku godzin , dni praktycznie bez nadziei ..

No proszę jak to można wyrażnie ,jak to na przeszkolonego przez logopedkę ,znależć sposób na te zmięte prześcieradło ,,żeby nie było ....

To że znajdujemy przyjazną duszę , medium to coś o co w końcu chodzi ....w tym naszym żywocie ,,druga część wiersza mi się podoba ,,,

To jakby nas dwie na te nostalgie jesienne czy tez zimowe ,trzeba usiąść czym prędzej przy kominku i ogrzać te myśli ,,,niesforne ,,niech się poukładają w zgrabną całość i tyle ...

Powiadają marzenia , marzenia i CZAR pryska ,,,ale jest jeszcze nadzieja ,,,????

TĘSKNOTA Czekam na słowo gest mały cokolwiek by dzień do dnia nie był podobny szukam dobroci słów tych najtkliwszych by znależć siebie na próżno drogowskazy na piasku gdzie kolejna fala gdzieś się zapodziałam

Zeby tak można było mieć taką matkę co hustawkę nastrojów rozhuśta i zatrzyma kiedy pora i jeszcze zaśmieje sie do nas na koniec ,,,ło matko ...tez bym chciała tak ...

Jesteśmy tym co po nas pozostaje Bo przecież nie płytą cmentarną pękiem zeschłych kwiatów niedopaloną świeczką .. Uśmiech czy łza na tych którzy przyjdą na ostatnią drogę i czy wrócić choć myślami zechcą ...

Czas zapomnień się zdarza to przez tę niewiarę czy smutku za dużo co z każdego zakamarka duszy to wtedy błysk uśmiechu przestaje być grymasem z czasem zastyga ...