Anna_Para

Kubusiu! Miło mi Cię gościć. Serdeczności za fakturę! Pozdrawiam i dzięki za czytanie, Para:)

Witam Doroto: Pierwszy raz u mnie? Serdeczności i dzięki, Para:)

Jacku drogi: serdeczności! Dzięki za sugestie! Znasz mój styl i poetykę tych wierszy! Kiedy jest dwa razy "i", znaczy, że tak musi być! Czytaj wiersz na głos:) Bardzo dziękujemy za czas: Para i wierszyk!

Krzysiu: Bardzo, bardzo cieplutko dziękuję! Cieszę się i ...jestem wzruszona, bo ja jestem sobie beksa:) Para:)

Vico: Dzięki za nocny dyżur. Pozdrawiam i dziękuję! Para:)

Jasne Bolku, że szyfr. Każdy wiersz jest swego rodzaju szyfrem. Czemu ten miałby nie być? Cieplutko dziękuję, Para:)

Baaaaaaaaaaaaaaaaaaardzo dziękuję! Para:)

*nierozstawać nie jest z błędem:) Tak ma być. Proszę purystów o wybaczenie:)

Wiersz można przeczytać w książce: Jolanta Zarębska, Śpiewam i milczę, Miniatura, Kraków 2012, ISBN 978-83-7606-401-7 Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Ojej! Ten wierszyk - jakby nie Twój Krysiu! Eksperymentujesz! Lepsze to niż milczenie! Ostra obserwacja życia! Wiem, że pewnie nie chodzi tu o przemoc w rodzinie, zapewne dotyczy cierpienia, granicy wytrzymałości w trudnym związku. Wewnętrznych lin bezpieczeństwa, zabezpieczeń, gwarantujących psychiczną stabilność, ale jakoś w tej formie - widzi mi się jako satyra...Nie wiem, Krysiu! Tak czy owak...Odważnie, a ja jestem zaskoczona! Ale pozytywnie, rzecz jasna. Pozdrawiam, Para:)

Przeczytałam sobie pyszny niedzielny podwieczorek! Symbol kuszenia podpieczony z moim kochanym cynamonem?! Toż to mniam, mniam! Pięknie, Twojo Krysiu! Zabrałam, pożarłam, czekam na jeszcze! TWA - Para:)

Tylko powtórzę: ładne wyznanie miłości, lirycznie, romantycznie! Bardzo mi się podoba Zbyszku: bezpretensjonalnie, ale i dwuznacznie, jak mówi Krzysztof:) Cieplutko, Para:)

Bestio: Dzięki za "zakręcony" :) Uśmiechnęłam się po tym komentarzu. Cieplutko, Para:)

Gamini, widzę, że znasz się na tych damsko - męskich rozmowach! "Bo w tym właśnie jest ambaras..." A tak serio: w wierszu chodzi o pragnienie porozumienia absolutnego, w kontaktach, tak jasnych, żeby nie dzieliły niedopowiedzenia...Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Grażynko, dzięki za sugestie! Cztery - to chyba zbyt wiele, ale dwie skursywiłam :) Cieplutko, Para

Dzięki Babo! Serdeczności :) Para

Nie wiem, czy pocieszać, czy powiedzieć: dobrze zrobiłaś! Czytam wiersz jako formę wypowiedzi i jest, jak zwykle u Ciebie, czysto, klar, sens w pigułce, a "uwierzyła bałałajkom" brzmi, jak nadzienie w ulubionej czekoladce, Krysiu! Cieplutko, Para:)

Dzięki Tarko! Zabieram! Całuski cieplutkie, Para:)

Andrzeju! Dzięki za "piękny". Pozdrawiam cieplutko! Gaduła przy Tobie: Para:)

Zbyszku Drugi: najważniejsze dla mnie, że się odzywasz pod wierszem:) Za to - serdecznie dziękuję! Masz rację, zgadzając się z Waneską! Nie twierdzę, że peelka mojego wiersza ma rację! Ona pragnie porozumienia w innym języku, w innym systemie znaków, kodzie, rozpoznawalnym tylko przez zakochanych! To w rozmowach "ziemskiej" mowy istot realnych. W porozumiewaniu się meta...potrzeba innych "słów", języka nadrealnego...Ups...rozgadałam się! Serdeczności, cieplutko, Para:)

Wanesko: a Ci ja bo wiem? :)))) Komplikacje - to moja specjalność! Jak nie pokomplikuję, nie mam pewności, że to moje życie:) Dzięki serdeczne, Para:)

czegoś niesamowitego...masz rację Krzysiu!...i umiesz wlać nadzieję:) Serdeczności, dzięki za "pięknie", bardzo! Cieplutko, Para:)

Krysiu, jesteś bardzo inteligentną czytelniczką! Twoja (druga) interpretacja jest trafionym w dziesiątkę sposobem czytania wierszyka - prośby;) Wdzięczna Ci serdecznie Para:)

a mnie się ciągle zdaje że Ty nie umiesz do mnie dotrzeć szukasz zwykłych dróg zwykłych słów pragnę haseł znanych tylko nam zaklęć przedstaw się powiedz słowo szyfr będzie ambasadorem wyłuskuję spod powiek obrazy znane wspólne ćwiartki połówki mów szyfrem szafranu karmionym karminem zimnem bieli nie – dzieli sytej głodem – chłodem pseudonimem numerologii zodiaku trzeźwego czarnym winem do mnie mów

Na szczęście Michale kochankowie bogów umierają młodo! :) Smutny problem wyścigu szczurów w środowisku twórczym, jaki poruszasz w tym wierszu, dotyczy na szczęście niewielu! Zdrowa "zazdrość" o talent, pytanie: "dlaczego ja na to nie wpadłem", są często źródłem inspiracji, i to dobrze. Bywa jednak, że rodzi uczucia i zachowania niezdrowe, okrucieństwo, nielicujące z postawą twórcy - humanisty. Sprzedajność "zniewolonych umysłów" rodzi się z wielu powodów. Niestety: dziś jest nią uporczywa i nieetyczna chęć popularności dla komerchy, obrzydliwej i niskiej w pobudkach, jak dawna chęć wdzięczenia się systemowi! Oby nas nie dotyczyła. Ważny temat, ciężki gatunkowo! Wiersz jest ważny, jednak...przemawia zbytnią dosłownością, bez finezji i wdzięku poetyckiego tekstu. Masz możliwości, mów metaforą! Pokaż, jak czytać prawdę między wersami! W programowych tekstach poetów Twojego kalibru czekamy na więcej artyzmu! Pełna szacunku wierna czytelniczka, Para:)