czuła-ja

Zaskakujące zakończenie. Urocze, niewinne a jednocześnie dosadne. Troszeczkę ironii, szczypta pokory i ogrom twórczej pasji. Uśmiechnęłam się:) Bardzo lubię:)

Czesio by się ucieszył:) Mówię "Czesio", bo potraktowałeś "ministra liryki" bardzo... ciepło, osobiście. W końcu to "list do Dziadka";) Ciekawa forma... czy mi się wydaje, czy czasem pojawia się tu nutka ironii? kibicuję -czuła

słowa kłują upokorzone milczeniem zgrzytają rzężą gdy chcą je wyrzucić turpistycznie zastygłe nie mieszczą znaczenia kłują język który Ci już nie smakuje

Trochę to zbyt infantylne, ale nie najgorsze... Pisz dalej! Kibicuję!

uśmiałam się do łez! Bardzo lubię:) Dzięki!

Zabawa słowem. Słowem- chwalić. Pachnie to trochę Witkacym, tym z okresu największego szaleństwa. Uśmiałam się do łez:) Bardzo lubię:) Dziękuję! Kibicuję Czuła...

miałam napisać szczęśliwy wiersz szczęście miało kipieć wchodzić do uszu do nosa i pępka szczęście miało być z różowego pluszu nie wyszło bo wyszło szczęście nie lubi komercji nie lubi różowego, miękkiego wdzięku chowa się w uszach nosie i pępku

piękne synestezje:)

Witam, uroczy wierszyk... porównania pospolite, ale urocze:)

uśmiałam się do łez:) Bardzo lubię- dzięki! Kibicuję

:) Cieszę się, że zainteresowałam:) Właśnie specjalnie "czułostkowość"- nie "czułość" (chociaż tu i tu "ość") Czułostkowość jest taka... mdła, przaśna. Czułość natomiast, to Czułość Pozytywna: wrażliwość i empatia:) I o to tutaj chodzi. Czułostkowość męczy...

dominuje we mnie czułostkowość ohydna upokarzająca pluskwowata różowość czułostkowość silna słabowitość myśli innych mogłaby wprowadzać w zachwyt ciebie wprawia w agresję

Topos theatrum mundi jest tak często eksploatowany, że aż czasem "wyświechtany"... W Twoim utworze brakuje czegoś odkrywczego.. Może by tak inaczej o życiu- teatrze? Potrafisz być odkrywcza- wiem, czytałam, śledziłam Twoje wiersze:) Pisz dalej:) Kibicuję! p.s. Proponuję poprawić literówki:)

hmm... Idea piękna. Podziękowania należą się każdej Mamie. Ale... jakieś to zbyt proste, sielskie, utopijne(?) Trochę razi. Za wprost. Kibicuję!

Witaj. Ja też śpię z telefonem... Wiesz? To taki syndrom naszego wieku... Temat dobry. Ale to "wiesz" jest drażniące- wiesz? kibicuję.

Witam:) Bardzo trafne spostrzeżenia. "Przy Tobie" można się uśmiać, po czym po chwili "uśmiech wesołości" zamienia się w "uśmiech gorzki". Ta gorzkość wynika z bezsilności. Nie zawsze mamy to, co chcemy. A nasz kolorowy świat czasem durzy i dusi. Bywa, że jest właśnie "tak trochę bardziej do dupy";) Podoba mi się "malizna". Jestem wielbicielką neologizmów i słów rzadkich. Wyrzuciłabym tylko te cudzysłowia... Jakoś mnie drażnią;) Pisz dalej! Kibicuję! :)

w związku ze związkiem jesteśmy z sobą bez związku zupełnie związani dekadą różnic chcemy sobą związać resztę dekad związkowcy z nas żadni bez świętego związku związani jednak zawiązką we mnie

+50 pkt za to Dziecko:) Kibicuję gorąco!

Drogi Michale. Moja bohaterka trochę "oksymoronicznie" nie chce widzieć tego co za nią, mimo, że się odwraca. Nie jest to skomplikowane. Motywowane przez treść wcześniejszą. Biegnie "do Niego" pełna obaw i niepewności. I sama nie wie, czy dobrze robi. Rzeczywiście: i chciałaby i boi się. Ale żeby zaraz "ułomność"?;) Polemizowałabym...

hmm... Ciężko ocenić, czy rzeczywiście powinno być nam żal tej kobiety:) A może ma lepiej niż inne... Moja przyjaciółka- zdradzana przez "swojego" mężczyznę powiedziała: "Bycie niekochaną przy kochaniu, to cena, jaką płaci kobieta za posiadanie fajnego faceta"...

Nieco infantylny, ale uroczy:) Podoba mi się stwierdzenie "kacapniejemy";)

Podobasię. Może dlatego, że widzę tutaj odbicie siebie. Artystyczne bycie.

pełna nadziei do Ciebie biegnę biegnę przez gęste zarośla obaw potykam się o korzenie niepewności bie gnę gnę bię sie bie odwracam się i nie chcę widzieć tego co za mną

Academia, jako ogólny przybytek wiedzy;) ps. Stara już jestem a tekst też nie najświeższy:) Jestem na swoim miejscu:) fp;)

dramat Witracego, to dramat- poezja, to poezja;) Stylowo, składniowo bardzo Twój utwór przypomina mi ogół cech literackich Mistrza Witkiewicza. Bez kontrowersji i pozytywnie:)