Rybowicz

Poeta nie ma łatwego życia można by nawet rzec, że los poety jest przeklęty. Poeta budzi się rano z drzazgą w głowie i przez cały dzień zmaga się z bólem podejmując mniej lub bardziej udane próby wydobycia tej drzazgi. Kiedy już mu się to uda ktoś zaprosi go na wieczór poetycki on te swoje wiersze przeczyta po czym zostanie skrytykowany i nawytyka mu się błędy warsztatowe. Ale gdy on umrze i ktoś znowu sięgnie po jego poezje to wtedy ją doceni ale będzie już na to za późno. Tak, czasami tak właśnie jest, że jest już za późno.

Poeta nie ma łatwego życia można by nawet rzec, że los poety jest przeklęty. Poeta budzi się rano z drzazgą w głowie i przez cały dzień zmaga się z bólem podejmując mniej lub bardziej udane próby wydobycia tej drzazgi. Kiedy już mu się to uda ktoś zaprosi go na wieczór poetycki on te swoje wiersze przeczyta po czym zostanie skrytykowany i nawytyka mu się błędy warsztatowe. Ale gdy on umrze i ktoś znowu sięgnie po jego poezje to wtedy ją doceni ale będzie już na to za późno. Tak, czasami tak właśnie jest, że jest już za późno.

tak, pamiętam... ta ulica nie miała nawet nazwy bo i po co zostawiłem tam coś więcej niż tylko kapelusz w tym starym barze już nie podają piwa nikt nie gra na zakurzonym saksofonie ale nie wszystko się zmieniło stoły wciąż wyciera ta sama kelnerka