manaika

chciałam tutaj zawrzeć przemijalność czasu..dlatego, że teraz na drzewach są zielone listki, ale jeszcze niedawno była jesień..i niebawem znów nadejdzie..czas ucieka mi przez palce chyba(; Bazyyyl^^ a Ty znów z tym sensem:p ja tu jednak go dostrzegam, ale dzięki.. pozdradwam(:

Wiem, że nie powinnam pisać czegoś, na czym się nie znam..ale chciałam spróbować swoich sił w czymś innym..i wiem, że powinno być 5, 7, 5..ale mi nie wyszło.. Drzewa toną w zieleni Czerwono-żółte liście Opadają.

Bazylu..gdybyśmy znali na wszystko odpowiedź, to nie było by pytań (; a sens, nie jest bez sensu, bo wszystko ma swój sens, rzecz w tym, żebyśmy umieli go odnaleźć tam, gdzie nam go z pozoru brak..pozdrawiam..

to smutne..i potwierdzam - wzruszające.. pozdrawiam.

hm..nie umiem komentować wierszy..^^ noo..ale podoba mi się to, jak zmieściłaś w tym wierszu całe jego życie..takim, jakim było.. a ten kawałek o splamionych rękach nie obmytych w wodzie, jakoś kojarzy mi się z Lady Makbet^^ już czekam na coś nowego:p pozdrawiam ciepło.

ciekawy..i refleksyjny bym powiedziała..ale ja nie jestem jakimś znawcą (; pozdrawiam.

dziękuję Wam (; To przynajmniej będę rozpoznawalna;p Pozdrawiaaam.

pięknie opisane to, co czuję..i o czym sama chciałam napisać;p ale widzę, że Ty to lepiej ubrałaś w słowa (:

Tkwiąc, Na pograniczu… Własnego człowieczeństwa, Własnych myśli, Własnej egzystencji. Z zachwianą równowagą, Szukając odpowiedzi, Trwam. Lepiej brzmi 'szukając odpowiedzi' czy 'szukając sensu'?

ej noo proszę..skrobnijcie coś:p ja potrzebuję opinii znawców! krytyka mile widziana^^ po prostu nie wiem czy mam tu czego szukać..

Tkwiąc w czasoprzestrzeni W czymś nie mającym końca Z zachwianą równowagą... Życie? Czy śmierć? Pomiędzy dobrem a złem Nocą a dniem Znając sposób lecz nie wiedząc jak Zagubiona w bezkresie swych myśli Szukając szczęścia Biegnie za marzeniami... Jawa? Czy sen?

Korytarz, Ludzi tłum, Zza rogu wychodzisz Ty... Co robić!? Spoglądam, Ucieszkasz wzrokiem, A może nie...? Czy zrobić pierwszy krok? Zbliżasz się. Co robić!? Zastygam w bezruchu. Mijasz mnie wzrokiem, zapatrzony w dal. Idziesz dalej, bez słowa. Nagle, odwracasz się I uśmiechasz, jak dawniej... Zawracasz, podążając ku mnie. Otwieram usta, Lecz pojawia się ona... Znów ona! Wiem, że ciągle tam była, w Twym sercu. A ja? Mnie... Mnie już nie ma...