pathe

przepiękne metafory

fajnie, że dobry

hej Ewa, jakoś w natłoku wszystkiego co się dzieje codziennie mało mam chwil żeby zastanowić się głębiej nad tym po co tutaj jesteśmy, no ale jesienne wieczory sprzyjają refleksji;) dzięki za odwiedziny. też bym chciała dłużej zabawić - żeby tylko wena dopadała mnie częściej :))

to są chyba zaimki osobowe tak? za dużo ich mam rozumieć?

w trzeciej starałam się nawiązać do pojęcia Boga, najwyraźniej jednak mało czytelnie;)

najbardziej podoba mi się część z dłonią reszty raczej nie zabieram

podoba mi się - po pierwszej zwrotce pomyślałam kiepsko - po przeczytaniu drugiej stwierdziłam - hola hola już wiem po co ta pierwsza. trzecia jest dopełnieniem. wiersz się dla mnie pięknie rozkręca

pijesz do lustra i walczysz z pająkami w portfelu? hmm to naprawdę ci się rozpanoszyły ja ostatnio znalazłam jednego w łóżku ale portfel to okropniastość - pozdr!

nie wszystko przede mną część została z tyłu – beze mnie też bawi się świetnie zastępowalność. w krajobrazie przechodzącym obok kocim przeciąganiu się na werandzie w oczach babulki, która słucha pszczół i kroków bliskich przemijanie. I nadal nie potrafię dostrzec doskonałego Ciebie w co poniektórych raczej zakrawa to na absurd a rozumuję – zdarza mi się czytać ograniczony horyzont.

a mi się widzi ta gra słów z różnych kultur;) i tak sądzę że jest celowa

piękne

piękne

mocne aczkolwiek co jest w takim razie dobrem a co złem i na ile pojęcie anioł i diabeł funkcjonują prawidłowo w kulturze

hej, dzięki za pomocne komentarze - to wieczne samo się nasuwa pomiędzy słowami nie ma potrzeby dopisywać. poza tym jak się pisze jeden utwór na rok - zainspirowany czytaniem poezji to właściwie sama nie mam przekonania ile jest warty fajnie że ktoś uważa że potocznie "obleci" pozdrawiam znad herbaty;)

mi też się podoba

jednego dnia wszystko przestało cię już obchodzić co z rachunkiem za prąd co z tym samochodem – pamiętasz chcieliśmy nowszy nagle zachciało ci się przyglądać z góry? tak po prostu zuchwałość na milczenie też trzeba zasłużyć

też mi czegoś tutaj brakuje

dzięki za uwagi. czasami utwór musi dojrzeć - to do czego dorosłam dzisiaj to skamieniałe. a poza tym czasami często używane słowa nie muszą być wcale źle używane;)

siedzi pod bramą i zamarza. Nic dziwnego przy tym mrozie grać się nie da skamieniałe twarze sypią się jak tynk stare. Historie obietnice opowiadania i co? Nagle lodowato sobą obdarci z tego i owego każdy ze swojego. Jakoś cienko dziś jesteś ubrany. nadrabiamy jak wróble nabieraniem powietrza w piórka w kamienicach zapada wieczór

podoba się szczególnie: posmak to ostatni kęs ukryty kurczowo w pięści owoc walki z samym sobą

rzeczywiście miniaturka z jajami;) ja ją z przymróżeniem oka

za dużo wyliczeń

kobieta rosiczka? nonono;)

no może po prostu nie czuję tego klimatu - tym razem

dzięki Oxy za zajrzenie - tak wiele rzeczy mija i się mija w tym utworze