Mari Paz Jimenez Luque

znowu części ciała. to jakaś obsesja u niektórych. nie potrafię sobie tego wyobrazić. tej szyszynki.

we wannie, we wodzie , we wigilię. we wiosnę zdecydowanie na korzyść tekstu.

coś jest chyba nie tak z interpunkcją.

Bardzo fajnie, równy poziom od początku. Dobry poziom. ;)

Lubię ten cykl. Lubię ten wiersz. I pozdrawiam, chociaż to pewnie nie ma większego znaczenia.

To nie chodzi o uzycie tych zwrotow w wierszach, kochany, tylko o ich potocznosc. Jak masz zamiar bronic 'szarej rzeczywistosci' to chyba nie mamy o czym rozmawiac. A pisz sobie tak dalej, mi jest wszystko jedno.

Mniemam, iz autor traktuje swoj utwor powaznie. Wychodzac z takiego zalozenia nalezy sie chyba powazny komentarz. W zasadzie juz od pierwszego wersu widzimy slady powtarzalnosci literackiej, ktore to zjawisko jest wszechobecne, bo mamy sklonnosc do powtorzen potocznych zwrotow. Np. 'wtloczony w szara rzeczywistosc', wystarczy wpisac, drogi autorze do wyszukiwarki internetowej. Patrze dalej, wierny straznik, i zaraz potem, dopelnienia. I mi sie odechcialo. Nieladnie.

Chyba chodzi o wyliczankę słów podobnie brzmiących.

No właśnie, wróciłam. Wczoraj też rzuciły mi się w oczy "krople goryczy" - nieładne. Przez to nie mogę się skupić nad resztą.

Edukacja artystyczna w zakresie sztuki... ale jakiej, muzycznej?

Marnie, trochę utartych zwrotów, typu czytać swoją rolę, czy przewracanie stron między palcami - bardzo znajome obrazy - nie pobudzają wyobraźni. i te duchy - a fe. powtórzenia chyba nieuzasadnione; jedynie ostatnia strofa się broni jako tako.

Skąd się wzięło tyle enterów ? Zupełnie niepotrzebne takie ćwiartkowanie, wiersz cierpi. I jeszcze ten patos...

Ja zrobiłabym z tego performance (czyt. skecz).

No cóż. Banał goni banał. Utarte frazy. Nie dajesz mi tym tekstem możliwości rozbudzenia mojej wyobraźni.

Ciekawe, fragmentarycznie. Taki mały akt grozy.

Nie słuchaj Izabelli, Ona się nie zna:P Wiecęj czytać, Jakub...

'why go' jest taka piosenka z udziałem faithless... żałuję, że nie widziałam gorączki. teraz tak pomyślałam, że mógłby powstać tekst zatutułowany William Hanna i Joseph Barbera rozmawiają o .... :) pozdrawiam.

O. Mój ulubiony poeta z poezja.org, którego twórczość zapamiętałam od pierwszego tekstu, chyba o jazzie? Widzę, że się rozwijamy:] Przypomniał mi się fragment mojego outyzmu: wracam do siebie po drewnianych schodach. w jednym miejscu jest dziura. zawsze mam problem z powrotami. ...

filozof z autora. duże litery - remove - pozostaw wolne pole interpretacji czytelnikowi. ciekawam następnych.

Skoro aż taki z pana dobry poe to kiepsko, oj kiepsko. Brakuje konkretnego zaskoczenia, zwrotu w formie, czy treści. A myślałam, że jak zaczynam czytać od trybu przypuszczającego to będzie ciekawie. Well.

nie.

Ciekawy język, fakt. W pierwszym tekście, myślę, za bardzo opisowo. Brakuje jakiejś konkretnej myśli kopa. Drugi natomiast uderza dobrą pointą. ale ta "szwajcarska dokładność" trochę jakby za bardzo dokładna, jeżeli wiesz, co mam na myśli.

Ja wiem.. Takie średnio dopracowane. Już na samym początku wkrada się zbędny rym -> gości niewinności. Poza tym - me serce - brzmi dość arachaicznie. Ale poza tym hmm, no nie wiem.

Trochę jakby patos, głównie przez słowo "wieczerza". Ogólnie nastrój tekstu dość smutny, to da się wyczuć. A skoro wzbudził wiersz jakieś uczucie, to chyba na plus.

oprócz "kaleczą mnie myśli", jestem na tak tak.