[Jabłko]

Ach ta puenta!

[Liposukcja]

Otyła nowym życiem.
Miota się w poślizgu
krętej drogi.
Popełnia liposukcję nadziei.

Razem z nią
wydala sens.

[Sam na sam z własną głową]

A mnie się podoba, jak jest.

"ypadła mi szczęka z zawiasów,
bo za bardzo zgrzytałem zębami." Tu się powtórzę: świetne.

Znajduję tu cząstkę siebie:)

Pozdrawiam.

[Krople]

Dziękuję za komentarz i, pomimo zgryźliwości, pozytywną opinię. ;p

[Krople]

Może by jakiś komentarzyk?

[improwizacja]

Mnie się właśnie wiersze Kla Ro podobają. Są takie hmm inne niż się spodziewam :)

Tu mnie właśnie nie pasuje rym na początku :) Wybacz, ale nienawidzę rymów, w których rymuje się tak duża część wyrazu. Tzn, sam do końca nie wiem, czy o to chodzi i jak to ując, ale jak się to przeczyta to czuć, że coś jest nie tak. Może zbyt krótkie wersy do tego rymu, sam nie wiem...

Ogólnie jest na prawdę fajnie. Nie łapię tylko:
"smakuję (...) nieprzejednany odór zwycięstwa"

Zabiłaś go/ją?

Podoba mi się:

"nieprzepita wódka
szumnie gwarzy:
co być mogło..."

"epitafium brzęczy ciągle
o młodości i schabowym"

Pozdrawiam. :)

[Planet Karawana]

Z muzyką - świetnie się to czyta! Dwa razy lepsze :)

[Opiumista]

Dziękuję za komentarz i rady. :)

Gdzie najbliżej nieba
zniknęły klasztory.
Są niepotrzebne.
Możesz wyciągjąc rękę przywitać
się z Bogiem, starym opiumistą.

Nie pytaj go o radę.
Nie odpowie.
Odkąd spalono jego słowa,
rady nosi dym.

[Krople]

W toń piękną i czystą
Kropla ropy
W otchłań pacyfizmu
Wojna weszła

Zaczerniona powierzchnia
toni brzydkiej i ciemnej
Ospa rybich brzuchów

Plama się kurczy
I niknie
Odeszła

W toń piękną i czystą
W otchłań pacyfizmu
Runął z impetem
Deszcz czarny.

[Poezja]

W chmurności marzeń
W zapluciu duszy
Skrywane myśli
Pryzmat chwili
Ręka drżąca
wysłowieniem umysłu
leje na papier
niedokończone pomysły
drążące zmysłowością
okaleczone myśli
Ołówek chropocząc
kartki stara się
dwuwymiarowo naszkicować
stuwymiarowość podmuchów
duszy

[Opiumista]

Posiedziałem i wymyśliłem. Poposzę o komentarz :).



W krainie leżącej najbliżej nieba
zniknęły klasztory.
Są niepotrzebne.
Możesz wyciągjąc rękę przywitać
się z Bogiem, starym opiumistą.

Nie pytaj go o radę.
Nie odpowie.
Odkąd spalono jego słowa,
Wiatr nosi prawdę w
swądzie dymu.

[Buntownicy]

Biegniemy czując wiatr zmian we włosach.
Balansujemy na równoważni śmiechu.
Wspinamy się na skałę dumy.
Brzytwę rozkoszy chwytamy tonąc w codzienności.

A inni?
Idą płaskim, stałym.
Miękkim jak gąbka,
bezpiecznym i ciepłym.
Idą.
Ani nie płaczą, ani się nie śmieją.

Wahadło losu zatrzymało się.

Stoi i błyszczy się złotem.

Gdzie walka, gdzie wzlot i upadek?

Zastąpił je tapczan, herbata i serial.

[Planet Karawana]

Płyniemy
Przez nieba bez kresu
Gwiazdy patrzą niczym oczy
Są znakami pośród nocy

Księżyc
Posrebrza drzewa
Codziennie upada jak anioły z nieba
On jest światłem nocy

To Chwila
Gdy pod drzewami
Owianymi słońca bryzą
W czerwień eksploduje noc

I gdy w codzienności zakochani
Jak planety obok siebie krążycie
Codziennie popychani
Po tej samej orbicie

W tej karawanie miliarda planet,
W ludzkości zmierzchu, nie świcie
Możemy być pewni,
Nic nie znaczy nasza planeta.
Nic nie znaczy nasze życie.

Te fragmenty mnie się bardzo podobają. Nie wiem na ile jest to tłumaczenie, na ile wiersz. Ma swój klimat! Ta w ogóle to uważam że jakość książki zagranicznej zależy w 80% od tłumacz, nie autora. A wiersza czy piosenki nawet więcej. Pozdrawiam.

[żar]

Mnie się podoba. Fajnie porwane.

"niech zeżre

żal
i wstręt
łzy
i ból i lęk"

:)

[Czy to wypada]

Ładne, składne i z pomysłem.

Chociaż w dwóch strofach ostatnich niestety nie ma rymow wszystkich :)

[Opiumista]

Dziękuję za komentarz.

Widać w drugiej zwrotce nie widać co miało być widać. :)
Postaram się :)

[pst...]

Bardzo ładnie :) ostatnie wersy !

[Ty i ja]

Twym symbolem es skreślone
Moim serce krwawiące
Twoim szczęściem stosy zielone
Moim słońce wschodzące
Twoją chwilą podium najwyższe
Moją nuta płacząca
Twoim miejscem sklepy spożywcze
Moim mgła las tuląca
Twoim celem willa z widokiem
Miom chmurność talentów
Ty jesteś sukcesu człowiekiem
Ja śmieciem poetów

[Opiumista]

W krainie leżącej najbliżej nieba
zniknęły klasztory.
Są niepotrzebne.
Możesz wyciągjąc rękę przywitać
się z Bogiem, starym opiumistą.

Niestety rad już nie udziela.
Od kiedy stał się bohaterem
antycznego dramatu woli się
nie odzywać.

[tu tu tu tu ka]

Słoń Słoń :)

pierdu pierdu
nie chce dmuchać
nie gdy tak
tak nie



Biedny słonik w ogóle :)

[(aborcja) miało być na konkurs, ale zapomniałam wysłać xD]

Ajajaj ale fajne! Naprawdę dobre wiersze:)

[Świątynia]

Jak krokwie świątyni Wang
Spasowane idealnie
Niepotrzebny klej
Niepotrzebne gwoździe

Choć starość powykrzywiała
je choć popękały
Choć stoją tak już setki lat

Nadal nie potrzebują kleju
Nadal nie potrzebują gwoździ
Krokwie świątyni Wang

[Skrzaty]

Kiedy idziesz drogą polną
Kiedy kroczysz lekko wolno
Usuwają każdy kamień
Byś uniknął przykrych zdarzeń

Gdy ulicą biegniesz miasta
Kiedy ścieżką co zarasta
Osuszają wsze kałuże
Gałąź wezmą złą ku górze

Kto to taki? Twe pytanie
Już Ci odpowiadam na nie
To są Takie małe skrzaty
Ożywają gdyś skrzydlaty

Bo gdy pióra Cię poniosą
Nie dasz głosu żadnym troskom
Serca buja gdzieś wobłokach
Nogi błądzą w prostych krokach.

[****]

W momencie chway
Gdy Polska stawała
Na chwiejne nogi
Gdy już o kulach
solidarności się wlekła

Wyszedłeś
by pchnąć ją
w piekielną otchłań

Nad wolność wzleciał
ptak czarny Zakrakał
I z całym impetem
dziób swój zagłębił.

Spałowałeś ojczyznę.
Przetrwała.

.............................................................
Tak mię wzięło. W końcu dzisiaj 13.

[Skok]

Świat.
Nie dał mi szans.
Miast objęć, plunął w twarz.
Podnieść miał, podstawił nogę.
Rękę podać, uderzył w głowę.
Mówili: pomoże
zostawił na bezdrożach.
Kopnął z nienawiścią w krocze.
Zostało jedno: skoczę.

Od spadania nie
rosną skrzydła.