Ryszard Kuc Senior

Wszystko co jest naszym udziałem Wiesław,było już udziałem innych a przez to z perspektywy czasu staje się banalne,wiem o czym mówisz a przynajmnie tak mi się wydaje,pozdrawiam Wiesiu

Być może ta inna rzeczywistość okaże się łaskawsza,Wisław Jak zawsze głęboka myśl,pozdwawiam

Napewno dotrze Marto,pozdrawiam

Ja mam inne zdanie Marto,ten wiersz wprost emanuje romantyczną aurą.Pozdrawiam

Jak zawsze Marto,pięknie,refleksyjnie i trafnie. Pozdrawiam

I ja ten sen wszak odebrałem......Pozdrawiam Marto...

Ja nigdy nie chciał bym zawieść takiego kredytu wiary i zaufania jakim Go darzysz Marto...

I ja w to wierzę Marto... Pozdrawiam...

Aż dreszcze przechodzą po ciele,tak pisze ten kto rozumie otaczającą nas rzeczywistość... Pozdrawiam Marto.

Niech ci co oczami spogląglądają w niebo, jedno spojrzenie skierują na ziemię, umysł jest szybszy od ludzkiego oka to myśl nie ono zachowa wspomnienie...

Nie nie,to nie było ostatnie słowo...

Nie wszyscy widzą tak samo Marto,bezwzględny moduł spostrzegania raczej nie istnieje, a to ma też i swoje zalety,broni nas przed monotonią,pozdrawiam PS.nie umiem formatować,proszę o wyrozumienie Marto

Osobiście też mam do niej sentyment...

odzyskuję dobry humor Marto czytając tak optymistyczny wiersz,trochę przekornie powiem Ci że jako młody chłopiec w jkimś konkursie recytatorskim deklamowałem wiersz,bodajże Koguta z tej właśnie códownej epoki-cytat-...jak skoczy,jak nie wrzaśnie, jak nie kopnie ją w...właśnie... to był finał rozmowy chrabiego z młżonką,pozdrawiam

Witaj Czarny Tulipanie,coś Ci zacytuję: Wiedza i wiara to dwie różne drogi każda ma inny fundament,tylko wędrowcy jeszcze nie wiedzą że zwieńczy je wspólny ornament. W moim zrozumieniu jest to pewna analogia skutku i przyczyny.Piękny utwór,głęboka myśl. PS.Mam prośbę,wwóć na chwilę do kom.pod Zjawą,pozdwawiam

Podpisuję się z pełnym zrozumieniem i powagą

...U stóp mogiły klęczała dziewczyna Na dłoniach splecionych oparła swą głowę, Naoewno miłość skończoną wspomina Którą złe fatum przesłoniło grobem. Wrawdzie nie o tej miłości mówisz Marto ale każda się kiedyś tam kończy, wzruszający utwór,pozdrawiam

moni Mada Wiele moich utworów zaczyna albo kończy myśl na tym rozdrożu o którym mówisz,bardzo ładny wiersz,pozdrawiam

Miło mi,Rysiek

Panie Wiesławie,podoba mi się,jako kom.zamiściłem wiersz-refleksję pod tym samym tytułem,smuga czasu,pięknie Pan to ujoł, pozdrawiam

Piękna ekwilibrystyka myślowa Pani Marto,mnie też towarzyszą podobne refleksje, pozdrawiam

Piękny liryczny utwór Pani Marto,to jest właśnie to o czym mówiłem w odpowiedzi na Pani komentarz...

Pani Marto,jasno,ciepło i czuć zapach kawy... pozdrawiam