ma rzena

Znów mija człowiek. Po drodze Łapie się kurczowo Wspomnień Przerzedzonych już teraz I siwych. Tyle razy uchylał kapelusza Tym co mijali wcześniej. Powoli, Zmęczony Przemierza Ostatnie metry dni. Kolejny mały świat Zostanie w tyle Za chwilę.

Tekst napisany z myślą o śpiewaniu, opowiada pewną historię, która nie powinna się zdarzyć nikomu, a tym bardziej kochającym się ludziom. Miała być dosłowność, miał być banał, bo miłość i śmierć przydarzają się hurtowo i przez to są banalne. Kicz? Mam nadzieję, że nie dla wszystkich :)

Szmaragdowa Twoja spowiedź Spłynęła spod powiek Na poezji czyjejś pięknej tomik Uczę palce na pamięć Włosów- wierszy twych ślicznych A Ty z sercem moim w dłoni milczysz Świeca już się dopala Mój świat razem z nią gaśnie Pozwól jeszcze kochana Czytać z oczu Twych baśnie Jeszcze tyle światów przed nami Więc nie odchodź moja kochana I nie wierzę , że piękniej się żegnać Gdy miłość taka niedopowiedziana W niebach Twoich szmaragdowych Słońce już się nie pomyli Nigdy więcej nie zabłyśnie tęczą Nigdy więcej Twoje serce Już nie sfrunie do mnie wierszem I na zawsze będzie puste Twoje miejsce Świeca już się dopala Nasz świat razem z nią gaśnie Rozświetl ciemność Kochana Zanim beze mnie zaśniesz Tyle było światów przed nami Ty odeszłaś daleko Kochana Nasza miłość już taka zostanie Tak okropnie, okropnie niedopowiedziana.

Brakuje mi Ciebie W samotnościach codziennych Kiedy wsłuchana W rytm niezmąconego nikim dnia Siedzę przy oknie i liczę liście Jak spadające w przeszłość Wspólne chwile I z każdym liściem Brakuje mi Ciebie więcej- tęsknię. Brakuje mi Ciebie W zamyśleniach jesiennych Kiedy kontemplując Wczesny smutek zmierzchu Siedzę przy oknie i liczę krople Jak spadające w ciszę Wspólne słowa I z każdą kroplą Brakuje mi Ciebie więcej- tęsknię.

Przyłączyłam się do forum stosunkowo niedawno i juz po tak krótkim pobycie stwierdziłam, że rasowa wierszokletka ze mnie nie będzie. Niestety należę do ludzi, którzy wartość wiersza mierzą ilością "dreszczy" przez ten wiersz wywołanych. Kiedy czytam utwory zamieszczone na niniejszym forum, to po prostu, niektóre są mi obojętne, a spora część z nich "zahacza mnie" od środka i wywołuje falę dreszczy. Często są to utwory niezauważone przez innych uczestników, albo wręcz "zjechane" za formę właśnie. Forma na pewno jest ważna, ale według mnie to jaką formę autor nadaje swojemu utworowi jest wynikiem osobistego przeczucia, przeżycia (żeby nie powiedzieć - "przeżucia") treści w nim zawartej. Więc według mnie forma powinna być czymś podrzędnym w stosunku do treści i zależnym tylko od autora. Po tych zwierzeniach zostanę pewnie wylana z forum jako grafomanka, ale niech tam...

Dziękuję Kasiu :))) szczerze mówiąc mi też -a po podobno oznaka grafomaństwa :(

czy tak może być ? nie jestem mocna w interpunkcji ale postaram się przyłożyć , dziękuję serdecznie :)

no cóż , w ten sposób można przerobić na własność wszystkich współczesnych i nie tylko , chociaż z klasykami byłoby już trudniej; a mnie i niektórych rusza taki jaki jest, pozdrowionka :)

najmniej ze wszystkiego znam się na haiku właśnie, ale niezależnie od tego czy to jest czy nie jest haiku - bardzo, ale to bardzo mi się podoba :)

Kuli spadanie w czarną kieszeń nieba Słońce zachodzi

Skazana dożywotnio na przeszłość bez prawa łaski w pękniętym lustrze jedynym świadku terażniejszości rozpaczliwie szukam potwierdzenia na codzienność swego istnienia

Dzięki dobre ludziska za podbudowanie i chyba naprawdę jest to okropnie trudne ... Takie małe a takie wredne , że czasem ani rusz :))))

Nie wiem nawet czemu, ale mi się podoba , może dlatego , że ja z tych co:" od dreszczu do dreszczu" :)))

Pewnie znów nie wyszło haiku tylko trójwersowa miniaturka , ale może doczeka się jakiegokolwiek komentarza...

Chodząc po lesie W gąszczu światłocienia odnalazłam noc.

przez to rzeczonego farmera rozwinęła się kariera oprócz leniuchowania i trawą handlowania zabawił się we fryzjera

Pewien paragraf z Nielubi Wątpliwym swym tytułem się chlubił Aż raz tak zechciał traf Że prawu podpadł graf Odtąd więc paragrafy niezbyt lubi.

Farmer pewnie wysyłał trawę do Kłajpedy :)))) I już wszystko jasne :))

Niestety nie haiku, zdążyłam się już dowiedzieć :(( Może mi się kiedyś uda napisać prawdziwy. Dzięki za komentarz :))))

Rastafarianka z Kłajpedy na trawie ścięła dredy. Jęczy teraz żałośnie: ach , kiedy mi odrośnie? Potrafi trawa narobić biedy.

Ma rzenna przez jedno "n" faktycznie na razie mało wie. To poetyckie przedszkole powie mi pewnie Olek. A może przy was nauczę się?

I znowu stoisz w progu błękitny, i nie wiem czy wszedłeś tu przez drzwi, czy przez wspomnienie? Twoje ramiona, uśmiech, oczy i znowu, znowu całe niebo zeszło na ziemię.

Ups, dopiero doczytałam, że haiku nie powinno się rymować - wszystkich zatem zakochanych w haiku przepraszam :)))

Na forum spotkanie Z Oskarda pisaniem To byłaby kara Dla Wilda Oscara Więc dobrze,że z grobu nie wstanie (?)

Na pół przedarta cisza dwoje ukołysze.