sylwek zieliński

Tułam się Tędy spokojnie Niosąc swoją Matkę umarłą Uciskającą łagodnie Barki zmęczone Zyciem uciśnione Trudną nazywane Deski kojące Trumny matczynej Co domem człowieka Domem świata Domem

Wydaj wyrok na nowe doznania Na zbiegowisko cudzych snów Obezwładnij i osacz swoją ofiarę Coraz głębiej wbijaj w nią nóż Bądż słońcu cudzemu księżycem Co jak ociemniały dnia jasnego nie zaznał Mistrzem spójności i gwiazdą i synem Horyzontem co światło tego słońca zmazał Chroń przeżycia niewinnej młodości Bez zbędnych barier czasu i strachu W magiczne dno swojej wytrzymałości Brnij słodko w życie jak w morze absyntu

Krwią zostałeś naznaczony W zawiści cudzy synu spłodzony Znienawidzony płodzie minionych wojen Pod ciężarem władzy udręczony pokojem Krew cudza nasza milcząca zawistna Spokojna wroga przyjazna błądząca Krew w moim zamyśle Ma brutalny zapach - ukojenie spokój kres Krew w swoim milczeniu Przypomina mi rodzinny dom - wiara oczekiwanie strach Krew w moim krwawieniu Jest ukojeniem z najwyższych gór - wiatr łzy śmierć

Kłamstwa wznosisz nowe katedry Będąc mistrzem południa swojej gwiazdy Gasnącym w swym świetle bezwiednie Ku naszej drodze światła starego Wspinając się dalej w zawiści Na wiecznej scenie krwistości świata naszego Tocząc swój gniew przedwieczny Na górze świata I pod ciężarem wielkości jego

dzięki za dobre rady, może powinienem wybrać inny wiersz... następnym razem

dobra, nie jest idealny, za wszystkie komentarze z góry dziękuje, pozdrawiam PS:(do Najeli) zabawne, właśnie słuchałem Dżemu... :)

Jesteś trwaniem W moim milczeniu Jesteś kłamstwem W moim milczeniu Jesteś żartem W moim milczeniu Jesteś prawdą W moim milczeniu Jesteś samotnością W moim milczeniu Jesteś mistrzem W moim milczeniu Jesteś wiarą W moim milczeniu Jesteś światłem W moim milczeniu Jesteś pustynią W moim milczeniu Jesteś miłością W moim milczeniu Jesteś milczeniem W moim milczeniu