Właściwie Nikt

Żwawy Jerzy z Żytomierza babę przeżyć się przymierzał. Bo pachniało młodsze ciało; (baba mało była świeża). W Żytomierzu Jerzy babie trutki świeżej zadał w kawie, bliskie zejście czując sercem, myślał: "wreszcie-m wolny prawie". Lecz ta baba z Żytomierza bardziej żwawa, niż zamierzał: dla odtrutki - liter wódki, trutki skutki więc uśmierza. Że nie słodka to idiotka - Jerzy wkrótce śmierć swą spotkał. W sennym stanie: podduszaniem - poprawianym ciosem młotka. W Żytomierzu Jerzy żwawy leży jako przykład krwawy: wódki piciem - igrasz z życiem, gdy dopuszczasz do niej baby!

Żwawy Jerzy z Żytomierza bez zawleczki granat zeżarł. Wskutek zżarcia - ogrom parcia wielce dął go i rozszerzał.

Z Pcimia chciwiec pewien zeżarł z głodu grzebień. Teraz czka, kaca ma i w nim chirurg grzebie.

I niesłychanie pełen zbaranień, że tak karane molestowanie...

Pewna Danka - chorzowianka, amatorką jest chowanka. Chowa męża gdy już stężał, robiąc miejsce dla kochanka.

Karp Polikarp spod Hrebennych zżarł niewypał powojenny. Złowion w sieci - w niebo wzleci, połów tym marnując cenny.

Raz chór starców z Rybałt Zuzię w wannie zdybał. Na ten czar - wziął ich war, każdy ducha wydał.

Żwawy Jerzy z Żytomierza bardzo często się zaperzał zakładami z sąsiadami (osobliwie - w kwestii jeża).

lecz mu kolec zaparł stolec, więc jest skazan na pomarcie.

Więc małżeństwu Żwawych w końcu harmonijnie jest w grobowcu. Widać zejście daje szczęście, które wreszcie jest bez kolców.

Żwawy Jerzy z Żytomierza chciał do kamer się wyszczerzać. Aby nabyć porcję sławy - w reality jeża zeżarł!

Żwawy Jerzy z Chebzi Wielkiej molestował raz panienkę. Z tej przyczyny - leży siny, bo w niej spotkał trucicielkę.

Żwawy Jerzy z Żytomierza seksualnie nieco zleżał, bowiem żonna już nieskłonna, na dodatek - ciut nieświeża...

Jerzy Żwawy z Żytomierza jeża prażyć się przymierzał. (Jeż prażony - ulubiony przysmak żony pana Jerza.)

W Żytomierzu leży Jerzy. Choć był żwawy - lecz nie przeżył, gdy się w nocy napatoczył na bojowej trzon młodzieży.

Kostia Żwawy - bon vivant wprost z Jasła - dość miał baby - coś przydał, by zgasła. Lecz już jest pod darninką: choć pozornie - kretynką, jego pierwej strychninką napasła.

Na ulicy Tetmajera Psotny Dyzio bułkę zżerał. Wskutek zżarcia - ma zaparcia, i nadęty wielce teraz...

Spadkobierca stryjenki spod Siwiec suplik składał stos smętnych straszliwie, by babinę Bóg bąbnął; smaku spadku sposobność stręczy sterty sadyzmu skwapliwie...

No wszystko dobrze, ale może nie kieruj się tylko słownikiem, ale zastanów się, jak Ci lepiej BRZMI ze względu na podział sylabotoniczny wersa dwuwers (w którym zakładamy trójsylabiczność wyrazu "Europa") np. "Choć Europa jest nam matką - ale Ojdyr Rydzyk Tatką..." a jak przy założeniu czwórsylabiczności "Europa" - w tym przypadku przynajmniej; albo inaczej - w kontekście akcentowania wersa ośmiosylabowego: "Europa jest nam matką - ale Ojdyr Rydzyk Tatką..." ??

No akurat z "triumf" to chyba problemu nie ma bo wyraźnie brzmi dwusylabowo (obojętnie tri-umf, czy try-umf - to chyba lepiej), naprawdę nikt mnie nie jest w stanie przekonać, ze poprawnie jest wymawiać go jako jedną sylabę!

:-)))! Ale z jedną uwagą: Wydaje mi się, że ostatni wers może być krótszy od dwóch pierwszych tylko w jakichś wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych, że się tak wyrażę "bonmotowo", bo tak generalnie źle mi brzmi rytmicznie. Pzdr.

Pewien kozioł, co jest z Pacanowa, żadzą złożon medialnie brylować. Więc na widok kamery ust zajady i wżery powoduje mu wartka wymowa.

Dziękuję Franku za obronę mojego (jak się okazało - nie tylko mojego) sposobu wymawiania słowa "Europa". Też staram się przy pisaniu wierszy kierować zasadą melodyjności brzmienia - ale nie ortodoksyjnie, wspomagam się słuchem głównie, stąd w wersie "drżyjcie, euro-nierządnice!" akurat "euro..." lepiej "słyszy mi się" jako dwusylabowe "eł-ro" niż jako trzysylabowe "e-u-ro..."; szczerze powiedziwszy, nie mam pojęcia, skąd się to bierze, bo konsekwentnie stosując tę zasadę, wers powinien wyglądać np. "Stop, euro-nierządnice!". Mam wrażenie (ale tylko czysto sensualnej natury), że "Europę" jako oddzielną nazwę poprawniej jest wymawiać czterosylabowo, natomiast w złożeniach niekoniecznie; i przedrostek "euro" również różnie - być może wynika to z rytmu wersa, w którym jest użyty. I to wersa niekoniecznie w rozumieniu wersa wiersza rymowanego, ale i w prozie - w kontekście frazy wypowiedzi, a więc i w kontekście pozycji w stosunku do innych wyrazów. Europa jest dla chłopa niczym ranny opad manny. Brzmi dobrze (przynajmniej dla mnie i dla Ciebie chyba też), jeśli wymawiamy "Europę" czterosylabowo; jeśli trójsylabowo, oczywiście powinno być np. Jest Europa tym dla chłopa, czym jest ranny opad manny. Dla mnie to brzmi fatalnie. Z kolei w jednej zwrotce (starego) wierszyka o charakterze szyderczym użyłem "euro" (w złożeniu) trójsysylabowo, tak: "Nam się od świata wszystko należy - myśmy ubodzy oraz skrzywdzeni; europejski krzywdziciel bieży, by biedną polskość do cna wyplenić!" Oczywiście, jeśli słyszy się przedrostek "euro" dwusylabowo, wypadałoby np. tak to napisać: "Nam się od świata wszystko należy - myśmy ubodzy oraz skrzywdzeni; zły, europejski krzywdziciel bieży, by biedną polskość do cna wyplenić!" Po prostu wydaje mi się, że jakiejś żelaznej reguły tu akurat nie ma - trzeba to na słuch brać. Jak znajdę chwilkę czasu, posłucham uważnie pod tym kątem, (najlepiej byłoby nagrać) naszych koryfeuszy życia publicznego, i spróbuję ułożyć kolejny szyderczy wierszyk a'propos wymowy. Pozdrawiam.

Hej! Bacy baca: wart Pac pałaca? Cy moze daca lepsa dla Paca?

Znaczy - ja mam polszczyznę niedzisiejszą... Wymawiam E-u-ro-pa, nie eł-ro-pa, tak samo jak na-u-ka, a nie nał-ka. Muszę więc posłuchać tak analitycznie, jak mówią w przekaziorach, tylko oczywiście - powiedzmy - nie wszyscy...