lembo

Świat między zakrwawionymi oczami plemiona niebieskich pająków żywiące się ubóstwem stoisz na trasie karety uciekaj albo umieraj

dzieki za komentarze:)

zgubiliśmy świat weszliśmy w strefę ciepłego prądu tylko stare demony przewalają się po dworcach ludzie są pamiętliwi nigdy nie wybaczają własnych zboczeń wiersz jest wytworem choroby

tresciowo dosc niezwykly, niestety nie czuje sie kompetenty do wypowiadania sie na temat formy ale zasadniczo jestem na tak:) pozdrawiam

niezwykle intersujący wiersz, jeden fragment mi tylko lekko zgrzyta : "A jest tak pięknie, że boję się patrzeć Tak pięknie, że aż boli Tak pięknie jak jeszcze nigdy nie było." niestety nie potrafie powiedziec co by w nim mozna zmienic, odnosze jedynie wrazenie ze cos tu jest lekko nie tak pozdrawiam

I. Jesteś poza mapą Słodka W towarzystwie potworów W królestwie satyra Tam gdzie piją władcy zachodu Ominęłaś sztormy I dotarłaś do strefy tornada Zaczynamy przedstawienie Spektakl lustrzanych odbić Taniec dymnych kozłów Zielonoocy bogowie wstają w lasach Oddają hołd naszym kłamstwom Nasze wizje radują ich Zwracają im jesień II. Stwórzmy naszą wersję ucieczki Spalmy mapy i postawmy namioty na ruinach pałaców Zasiejmy jasność w naszych umysłach A o zmroku spalmy owoce

Dźwięk Budzi Cię z seksualnego otępienia Wyciąga z wód nieświadomości krzyk matki przechodzący w twój własny Witamy na pokładzie Dostępne bilety tylko do stacji katastrofa

Dzik rozszarpał myśliwego Niemowle zrobiło sobie naszyjnik z jego oczu Pierwsza osoba: Nie byłem tam umiera Druga osoba: Nie napisałem tego umiera Trzecia osoba: Nie zrobiłem tego umiera Drzewa spływają ulicami o północy statki leśnych duchów