teresa943

Dziś napełniam wiadra i wącham słońce miłość jeszcze oddzielona przestrzenią; życzę spełnienia "jutra", bo obietnice są ponętne; serdecznie pozdrawiam :)

Tak. Bardzo ważne to "przebudzenie"...to nadzieja na "lato", a więc ciepło i swobodę. Wg mnie "lato" w tym wierszu jest wieloznaczne...jest symbolem uczucia. Serdecznie pozdrawiam Duet :):)

że naprawdę żyje się tylko w gorączce .......................... aż po popiół stagnacja, obojętność czy apatia to stany najgorsze z najgorszych..."tylko w gorączce", jaka by nie była, "żyje się (...) aż po popiół"; bardzo mi się podoba :) serdecznie pozdrawiam

Rozbroiłeś mnie Jimmy. Fajnie "to" ująłeś lącznie z puentą :) Serdecznie pozdrawiam. Krysia

miasto ucichło, rozpalone jak na węglach studzi mury marzeniem o kropli deszczu super! czuję upał, a nawet specyficzny zapach rozgrzanego betonu; budzi się tęsknota za latem, choć upałów nie lubię... pozdrówki serdeczne Beatko:)

Nie szkodzi. Mistrz jako gość u mnie, więc ma pierwszeństwo :) Cieszę się, że Ci się wiersz podoba. Lubimy podobne nastroje. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam. Krysia

kiedy spływa ciepłą kroplą opada mgła świata nie ma świat znika tylko dotyk i zapach muzyka muzyka i to jest miłość...pięknie o niej piszesz, bo ona jest tego warta serdecznie pozdrawiam :)

Lubię takie wiosenne klimaty. Fajnie się czyta. Czuje się pęd do przodu, pośpiech, aby zdążyć wszystko zobaczyć zanim nastąpi...ostateczna puenta. Takie wiosenne odrodzenie z głębszym dnem:) Podoba się. Serdecznie pozdrawiam. Krysia

Świetny ten malowany dzbanek Krysiu...! Na szczęście puenta na pocieszenie ...wspaniała! Uściski! Cóż? Każdy z nas ma jakieś tam swoje...bardzo kruche malowane dzbanki :) Ważne, by się nie roztrzaskała nadzieja. Dziękuję Aniu :) Ściskam!

witam :-) i może przytoczę do tego co napisałaś pewną anegdotkę. otóż niejaki Schopenhauer głosząc, że rzeczywistość nie jest poznawalna bo jest wyobrażeniem poznającego umysłu opisał taki przypadek: "Na poparcie mego wyjaśnienia niech posłuży tu jeszcze anegdota, którą znalazłem w angielskim `Heraldzie` z 16 lipca 1836 r. Pewien klient, słuchając w sądzie, jak adwokat przedstawia jego przypadek, zalał się łzami i zawołał: `Nie przypuszczałem w połowie nawet, żem tak cierpiał, póki dziś tutaj o tym nie usłyszałem!`" czy nie podobnie ma się sprawa z naszym dystansem do czegokolwiek? ;) wiesz, że chyba masz rację...dystans czyli rodzaj nieświadomości...ciekawe :)

Dzięki Oxy za wnikliwy i obrazowy komentarz. Spróbuję jeszcze nad tym popracować, ale na razie wena gdzieś sobie z tego klimatu uciekła :); poczekam cierpliwie, może wróci :) Serdecznie pozdrawiam :) Krysia

Dziękuję Beatko :) buziaki :)

a ja się zgadzam...poeci mają po prostu dystans do wszystkiego, co wcale nie znaczy, że nie chodzą po ziemi, wręcz przeciwnie, chyba to właśnie oni mają właściwy stosunek do rzeczywistości... po prostu się "nie żołądkują", bo co to da? czyli można rzec prościej...mają w d... pozdrawiam :)

z całego serca Stasiu wszystkiego, co szczęściem się zwie i moc najserdeczniejszych cmookasów :))))))))))))))))))))))))))))

dziękuję i pozdrawiam :)

Materiał na haiku. Mówiłem już, że masz dar opisywania tego co nas otacza? :) Pozdrawiam. Ano mówiłeś, a ja jak dziecko potrzebuję prowadzenia za rękę :) Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam.

za oknem sędziwe drzewa na cięciwach wiatru pogrywają melodię wieczoru pomiędzy nutami wspomnień ciemnoczerwone natchnienie ożywia twój podpis dźwięk głosu i bławatkowe źrenice z deszczem pachnących włosów zawsze będę nosił w pamięci fotkę pierwszych wzruszeń stary zegar mierzy pusty czas poza zasięgiem retrospekcji palce same wybierają cyfry zakodowane nadzieją od dawna nietrafione milczą tylko niestrudzona samotność wciąż kultywuje nocny koncert

wtargnęła niespodzianie nacierając z furią rozbiła drogocenną pamiątkę twój malowany dzbanek z utrąconym uchem żałosny nie płacz biała plama i bezradne skorupy to jeszcze nie koniec świata od jutra nowy dzień pamięć w niepamięci zgubi a słońce podaruje tęczę gdy będziemy razem

i tak spuścić głowę na znak pojednania dobre zakończenie, podobnie jak całość pozdrawiam :)

też uważam, że lepiej zakończyć na "jak umierać" serdecznie pozdrawiam :)

Podoba mi się taka zdecydowana postawa; coś jak "stop!" marzeniom i kawa na ławę; i pointa też wymowna :) Czasem w życiu tak trzeba. Uściski!

zanim zmienisz mój świat zaufaj Jemu Kojące przesłanie na dobrą noc; cały wiersz ciepły wyciszający; podoba się. Serdecznie pozdrawiam Zbyszku :):) Krysia

Witaj Zbyszku! Cieszę się, że odnalazłeś w wierszu coś dla siebie. Dziękuję :) Życzę spokojnego wieczoru :))) Krysia

Jeżeli obie wersje przypadły, tym bardziej się cieszę, choć sporo się różnią. Dziękuję Zbyszku. Serdecznie pozdrawiam :)

Aż serce zadrżało, gdy zobaczyłam ... powrócił Boski z nowym wierszem! Smutno, bo smutno, ale pięknie. Witam serdecznie :)