teresa943

Ali, tytuł mnie przyciągnął (sprytnie) a wiersz...wciągnął :)))) podoba się i już serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

zgadzam się Waneso, ale i z rysą można (a nawet trzeba) kochać życie, ten największy skarb człowieka; inspiracją do umiłowania życia jest miłość dziękuję serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

jestem jesienną pokusą wabię i mamię barwami - zwiewna muza w głowie inspiruje ty grzeszysz serdecznie pozdrawiam Waldku :-) Krysia

o tak, tak..."Pan Biały"...będzie :)))))) w "staroświeckim klimacie" zaczytany z zaczytaną :)))) dziękuję miłego wieczoru Rafale :-) Krysia

Na mój gust to wiersz teresy943 i cammomile, bardzo gdzieś się równoważą :)) ... dodałabym, poza wierszem cammo, gdzie i właśnie to jest w Zenicie Ciekawe spostrzeżenie. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

Witaj Cammomille. Cieszę się, że wiersz wywołał osobiste refleksje. Każdy odbiera tak jak czuje i o to chodzi. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

O, Joa, jak miło, że Ty też :)))) masz szczególnie ulubione :)))) Dziękuję za podobanie. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

pan mnie oczarował poezją zafascynowana jak to białogłowa uwielbiam romansowe ballady o tęsknicy miłosnej obficie kropię rzewne wierszowanie pod wrażeniem zbieram skrzętnie i układam tomik do poczytania w zimowe wieczory przy gasnącym kominku na rozgrzewkę pan ze mną będzie

jesiennie u Ciebie i już bez liści a za oknem wciąż kolorowo...wyjrzyj, wyjdź z siebie na zewnątrz zamiast patrzeć w kalendarz :))))) chciałoby się rzec peelowi pozdrawiam Krzysiu :-) Krysia

Emilu, jak zwał tak zwał...piosenka, wiersz...wsio jedno a mnie i tak podoba się bukiecik konwalijek z wrzosem...taka miłość jesienna także może zawrócić w głowie...graj i śpiewaj będąc duchem młody :)))) a ja bedę czytać :))) serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

rozumiem, ale "mój wierszowany problem" dotyka raczej osobistego "stalagnatu", który "zasnął" a ja żyję dalej, bo przecież życie toczy się ...a ja z nim, więc nie mogę stać w miejscu...idę do przodu dziękuję Fly serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

cieszę się bardzo, że utwór się spodobał. ale mnie w nim coś jeszcze nie gra, muszę przemyśleć... pozdrawiam serdecznie :-) treść, przesłanie bardzo misie, natomiast jeśli chodzi o warsztat, to bym nieco przycięła zostawiając niedomówienia, krótko mówiąc wg mnie "zbytnio się rozgadałeś" :)))) miłego dnia - Krysia

Fly, ja zawsze piszę z życia a bardzo często z własnego doświadczenia...znam aż za dobrze ciężary ponad wytrzymałość jednych ramion...cieszę się, że Cię ujęło moje pisanie dziękuję cieplutko pozdrawiam :-) Krysia

ładnie Justyno tylko te wielokropki...wydają się zbędne serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

ojej, serce mi pęka i kapie...chce się zawołać: kimkolwiek jesteś, zadzwoń pod ten numer...zapewniam, to nie pomyłka, to drugie serce...czuje podobnie... pięknie namalowałeś smutną sytuację osoby samotnej (chorej? niepełnosprawnej?) wiersz nie może nie wzruszać serdecznie pozdrawiam tajemniczą "r" (czyżby Rafał?) :-) Krysia

bo czyż nie łatwiej razem? cokolwiek...wszystko...na pół :))) witaj przemiły Gościu w moim "przytulisku" i rozgość się jak u siebie :)) dziękuję serdecznie i cieplutko - Krysia

Zawsze miło Cię widzieć, taką radosną, spontaniczną i otwartą :)))) świetnie, że tu czujesz się jak u siebie...taki gość to skarb :)) dziękuję Aniu ciepełka i radości - Krysia

i radość i smutek dzielone na pół zawsze procentują a człowiek nie jest "samotną wyspą" i pragnie życzliwości drugiego człowieka; to, że nie zawsze znajduje (nawet pod jednym dachem) to inna sprawa...i w tym sęk... dziękuję Waneso ciepło pozdrawiam :-) Krysia

moje wiersze toczą się razem z życiem tak szybko, że trudno zebrać w "tomik", ale miło, że lubisz czytać na "ławce w parku"...to miejsce może być czułym spotkaniem...z muzą :)))) dziękuję za cierpliwość :) serdecznie i ciepło - Krysia

Emilu, zanurzyleś się w "Bajkale"...aż do dna! Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :-) Krysia

Nie wracać "tak całkiem" się nie da, ale "żyć dalej i kochać - jak najbardziej :)))) dziękuję Aniu i pozdrawiam :-) Krysia

nieczęsto ale wracam po kamykach zamyśleń do ślepych zaułków sprzed lat poranna woń lawendy sczerstwiała pamięcią schłodzona krzyna z jednej garści piasku echo łoskotu z głębi martwa cisza już łzą nie spływa uśpiony stalagnat a życie toczy się dalej

ciężko okiełznać przekorę na ugorze bez wsparcia jedynie nikły ognik awaryjnym wyjściem zielone światło drogą z matni do miłości niedługo drzwi i progi przyjazne w przytulisku zwykłość przepołowimy

nawet nie wiesz jak miło, że czytasz "moje wiersze" :)))) rzeczywiście jubileuszowy w P, ale w warsztacie to pewnie "nie policzę setek" :)))), no cóż w P obowiązuje limit bardzo Ci dziękuję :)))))) Krysia

Stasiu, takie spojrzenie z dystansu na doczesność w ukierunkowaniu ku górze; jak zwykle u Ciebie skrzyżowana mądrość z życiowym doświadczeniem serdecznie pozdrawiam :-) Krysia