Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Chris_Szpakowski

Użytkownicy
  • Postów

    28
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Odpowiedzi opublikowane przez Chris_Szpakowski

  1. przełam swój lęk
    rozgnieć go w pył
    i zacznij żyć

    pełnią siebie i ciebie
    chcę zacząć przeżywać
    co się stało?

    życ na nowo
    sobą i dla siebie
    pełni miłości, ufności
    w nas samych
    pełni obaw i strachu
    niepewni w pewności
    kochający lecz zamknięci
    ile jeszcze?

    juz niedługo
    nadal kochający
    tylko drzwi już otwarto

    Amen.

  2. Natalio,
    jako przdstawiciel gatunku męskiego muszę powiedzieć, że wiersz ten trafia do serca faceta, choć można powiedziec że jest taki prosty, zwyczajny - to podoba mi się w nim najbardziej,
    z serca gratuluję i pozdrawiam

  3. Dormo,
    nie odbierz tego jako zwyczajnego i mało wartego pochlebstwa, ale przyznaje że choć wiersz jest "szkolny" jak sama okresliłaś, to warto było przeczytac do końca... puenta jak dla mnie ciekawa i chyba troszke zaskakując - bądź co bądź wypowiadam się jako amator, ale w moim przekonaniu - wiersz w odbiorze pozytywny...
    pozdrawiam

  4. Dormo,
    zabrzmi to może nieskromnie, uprasza sie abys nie popadła w pychę.... zartuję oczywiście ale zachwyt jest tutaj jak najbardziej wskazany, ba - ten wiersz nie dość że ma ciekawą kompozycję, to treść przerasta ja podwójnie,
    jestem bardzo za,
    pozdrawiam ciepło
    i oby tak dalej ( tak myslę )

  5. Chciałeś tak bardzo żyć
    miałeś wolę przetrwania
    kochałeś to, gdzie zyłeś
    chociaz świata nie ujrzałeś
    - zdecydowano za Ciebie
    dlaczego
    kto dał jej prawo?
    A teraz milczysz
    chociaz chciałbys powiedzieć:
    Kocham
    I to wszystko
    nic juz po Tobie nie zostało,
    nawet pamięci zagłuszonej
    sumienia stłamszonego
    i tylko przeraźliwy krzyk
    - choć ona pragnie -
    nie pozwala zapomnieć
    Ciało spopielone, grób nieznany
    i czrana karta w życiu
    -widmo człowieczeństwa,
    której już nic nie wybieli

    ś.p. Mały Człowieku

  6. Nie bój sie,
    idź przed siebie
    odważnie
    z radością,
    nigdy nie upadaj
    choć to takie ludzkie
    Nie bój się żyć
    bo szkoda czasu,
    bo raz żyjesz
    i chocby mówili Ci
    że nie,
    że źle,
    Ty idź!
    bo jesteś jeden, jedyny
    niepowtarzalny - istniejąc
    wielki i marny
    w swoim losie,
    na złamanie karku
    i radość niebiosom
    i sobie samemu,
    człowieku

  7. W moim przekonaniu bardzo przyjemny utwór, rozbudza zmysły, pozwala wczuć się w sytuację. Podoba mi się, ale osobiście wolałbym go bez ostatniej zwrotki, która zapewne stanowi według Ciebie podsumowanie wiersza.
    Generalnie bardzo pozytywnie, pozdrawiam

  8. Krew... ta Twoja, nie inna...
    Płynie strumieniami, potokami
    łzami, grzechami, rozstaniami
    a sama taka czysta...
    i zbieraja ją, zbierają w czary
    i pija i leją
    i tak wkoło, bez końca
    a źródło niewyczerpane jedyne
    i święte...
    a Ona jak purpura lecz Boska
    obmywa i oczyszcza jak katharsis
    i co dalej?
    daje życie pełne świętości, mądrości
    męstwa, męczeństwa,
    bólu, radości
    błogosławieństwa
    Bo wtedy Ja w Tobie,
    a Ty we mnie
    na wieki wieków
    amen
    Chrystusie!

×
×
  • Dodaj nową pozycję...