Chris_Szpakowski

przełam swój lęk rozgnieć go w pył i zacznij żyć pełnią siebie i ciebie chcę zacząć przeżywać co się stało? życ na nowo sobą i dla siebie pełni miłości, ufności w nas samych pełni obaw i strachu niepewni w pewności kochający lecz zamknięci ile jeszcze? juz niedługo nadal kochający tylko drzwi już otwarto Amen.

Jak dla mnie bardzo ciekawa forma,mam na mysli poczatek kazdej zwrotki,generalnie czyta sie i czuje bardzo dobrze,gratuluje i pozdrawiam

Natalio, jako przdstawiciel gatunku męskiego muszę powiedzieć, że wiersz ten trafia do serca faceta, choć można powiedziec że jest taki prosty, zwyczajny - to podoba mi się w nim najbardziej, z serca gratuluję i pozdrawiam

Dormo, nie odbierz tego jako zwyczajnego i mało wartego pochlebstwa, ale przyznaje że choć wiersz jest "szkolny" jak sama okresliłaś, to warto było przeczytac do końca... puenta jak dla mnie ciekawa i chyba troszke zaskakując - bądź co bądź wypowiadam się jako amator, ale w moim przekonaniu - wiersz w odbiorze pozytywny... pozdrawiam

Droga Marto, wiersz ten przypomina mi tekst piosenki, bardzo poetyckiej i przystepnej dla każdego, pozdrawiam - odbiór pozytywny : )

Dormo, zabrzmi to może nieskromnie, uprasza sie abys nie popadła w pychę.... zartuję oczywiście ale zachwyt jest tutaj jak najbardziej wskazany, ba - ten wiersz nie dość że ma ciekawą kompozycję, to treść przerasta ja podwójnie, jestem bardzo za, pozdrawiam ciepło i oby tak dalej ( tak myslę )

Powiem otwarcie, że bardzo ciekawy pomysł, pełen uczucia i, w moim przekonaniu erotyzmu, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, pozdrawiam

Paulo, ciekawy wiersz, osobiście lubie takie klimaty i utwór mi sie podoba, zmieniłbym tylko troszkę końcówkę ale generalnie bardzo pozytywnie, pozdrawiam

Sewerynie, dobrze że jet więcej takich ludzi co mysla podobnie ja na to mówię Carpe Diem!. pozdrawiam

Aniu, po raz kolejny bardzo dziekuję,

Aniu, dziekuje z całego serca, pozdrawiam

moze nieskromnie ale jak dla mnie to bardzo osobisty utwór, trafia do mnie, naprawde chylę czoła, pozdrawiam

Drogi kolego, każdy ma prawo do swojej opinii i również za twoja jestem wdzieczny, ciekawa interpretacja aczkolwiek inna pd mojej, pozdrawiam

Podoba mie się, bo jest taki... zwyczajny i w swojej przystepności piekny, pozdrawiam

Chciałeś tak bardzo żyć miałeś wolę przetrwania kochałeś to, gdzie zyłeś chociaz świata nie ujrzałeś - zdecydowano za Ciebie dlaczego kto dał jej prawo? A teraz milczysz chociaz chciałbys powiedzieć: Kocham I to wszystko nic juz po Tobie nie zostało, nawet pamięci zagłuszonej sumienia stłamszonego i tylko przeraźliwy krzyk - choć ona pragnie - nie pozwala zapomnieć Ciało spopielone, grób nieznany i czrana karta w życiu -widmo człowieczeństwa, której już nic nie wybieli ś.p. Mały Człowieku

Mariuszu, bardzo dziekuję za opinię, jest dla mnie dosyc istotna, miło że ten wiersz Cie zainteresował, pozdrawiam.

Piotrze, masz rację że poezje każdy odczuwa indywidualnie i ją rozumie i całe szczęście! pozdrawiam

Dzieki duże za komentarz i ciesze sie że ten wiers zbrzmi dosyć blisko i zwyczajnie, ( tak myslę :) pozdrawiam P.S. ale czasem ludzie zapominaja o tym o czym jak powiedziałaś wszyscy wiedzą, stąd ten wierszyk.

Nie bój sie, idź przed siebie odważnie z radością, nigdy nie upadaj choć to takie ludzkie Nie bój się żyć bo szkoda czasu, bo raz żyjesz i chocby mówili Ci że nie, że źle, Ty idź! bo jesteś jeden, jedyny niepowtarzalny - istniejąc wielki i marny w swoim losie, na złamanie karku i radość niebiosom i sobie samemu, człowieku

Powiem szczerze że bardzo mi się podoba ten utwór, szczególnie interesująca jest końcówka... pozdrawiam serdecznie

Jestem "za" aczkolwiek dodałbym więcej uczucia, pozdrawiam

W moim przekonaniu bardzo przyjemny utwór, rozbudza zmysły, pozwala wczuć się w sytuację. Podoba mi się, ale osobiście wolałbym go bez ostatniej zwrotki, która zapewne stanowi według Ciebie podsumowanie wiersza. Generalnie bardzo pozytywnie, pozdrawiam

Dziekuję za powyższe uwagi, ale miałem tutaj na mysli oczyszcza jak katharsis - oczysczenie w sensie metaforycznym, jako swoista kayegoria estetyczna - katharsis pozdrawiam i dzieki raz jeszcze

Krew... ta Twoja, nie inna... Płynie strumieniami, potokami łzami, grzechami, rozstaniami a sama taka czysta... i zbieraja ją, zbierają w czary i pija i leją i tak wkoło, bez końca a źródło niewyczerpane jedyne i święte... a Ona jak purpura lecz Boska obmywa i oczyszcza jak katharsis i co dalej? daje życie pełne świętości, mądrości męstwa, męczeństwa, bólu, radości błogosławieństwa Bo wtedy Ja w Tobie, a Ty we mnie na wieki wieków amen Chrystusie!

Droga Pisząca, nasuwa mi sie taka myśl, że lepiej zapytac niz znikać Wiersz rzeczywiście pesymistyczny ale pełen tęsknoty i żalu - tak czuję, trzymaj sie ciepło i czekam na więcej.