W_ita_M.

A - obywatelu - ma i amulet, a wy boa?

Jad domom oddaj.

A domatorka - makro ta moda. I luba bon snoba buli. Babuś u bab? I namulili mi, Lilu, Mani. Że twór? - E, pikuś u kiperów też. E, jad: umyła cały muł, udaje.

A Jaga zagaja. Ilu zechce z uli? I mile, i chcą - chcieli mi. Ot, zadzior kroi, zda to.

Coś mnie tu zirytowało w tym śnie, jak rzeka, która płynie w kółko. (Ale to też dobrze, bo sny takie właśnie są) Na drodze powinna być dobra widoczność. Realistka.

Potępiono... Utrata, tatar tu. A tępota, to pęta. To Łatę - psy - spętał, ot. A to kropka, jak por kota.

"Chłop po kielichu", w spytkach, na rolnych nieużytkach, o rytuałach prawił, których moc nie zanikła; toż człowiek to -- broń boże - za dobry być nie może, więc trzeba by obnażyć, by wybadać, co tam ma.

Maj wybuchnął znów świeżą zielenią, słowik w krzakach donośnie zawodził, a on czekał - jak zwykle - na zewnątrz; wzrok maślany, i w ustach miał słodzik. Ścieżka duszna i kręta nas wiodła poprzez park, wśód gęstego listowia; karmiliśmy się szeptem, jak w modłach, a do picia była srebrna rosa. Kłębek złotych myśli miałam w głowie, pod bluzeczką pakiet zaufania, i musiałam odgadnąć, czy człowiek, czy nie drzemie w nim kawałek drania.

Ot, kpina - da NIP kto?

Ma stok łeb, a i diabeł kot sam.

To maska jeża - że jak - sam, ot.

Akta jeża da, że jatka?

E, że Jana jeże...

- Da jeżowi piwo. - Że jad?

Jeża waż - ej!

- Pokoje. - Że jeż? - Ej, okop!

No i piec, lok, a że jeża kolce i pion.

Da jeżom - zmoże jad.

Sok okaże jeża kokos.

Sok 'ok - że jeża kokos?

A, najeż; ule Wawelu, że Jana?

O, taka jeżyna - rany - że jaka to?

Da - jeże - jad.

- A, jeżu ty! - Tu, że ja?

Małże jadaj - ujada jeż - łam.