[brak dobra_po szarej stronie lustra]

na moim policzku
mijają się krople
dygocą,
spływając smużką tęsknoty
w powiewie oddechów nocy
bezsilne, wsiąkają w lniane poduszki

łkam zasypiając
chwilo bez powrotu

[pośrodku śmierci]

nie pomyliłam :)

warto poczytać np. "Kultury pierwotne"

[pośrodku śmierci]

"Pośrednicy" - w antropologii mediatorzy pomiędzy tym a tamtym światem...
dziękuję za uwagi i pozdrawiam
Ulla

[pośrodku śmierci]

wznoszę się lekką mgłą nad lasem
myśli zbiegają ku światłości
zawiłą ścieżką Pośredników

i ponad zimnym tchnieniem nieba
wybiegam w przestrzeń
strzępkami zdarzeń strzepuję mrok
za chwilę słońce mi odbierze
conocne deja vu

[- splot dusz skazanych na senny byt -]

jesteś w moich snach
cienka mgło
opadająca zimnem na skronie
skazana na Dasein
z motylami w marzeniach

zatańcz w powiewie
drgającym liściem osiki
cicha cieniem
niedotykalna
- zaplątana we mnie

[czyściec]

Uprzejmie dziękuję za komentarze :)
Wiersz jest dla kogoś, kto dawno temu odszedł na drugą stronę...
Ulla

[czyściec]

to się nie zdarzy
choć kolorowy kwiat
rozwijał po zmroku swe pączki
nie patrząc na słońce

- Anioły są nieosiągalne -

[bezsenność]

tęsknię za snem,
który jak krople
sczesałam z mokrych włosów
by nie drżeć

teraz już mogę
jak kobieta zaślubiona
zaprosić cię na lampkę wina
i śmiać się bez poczucia chłodu
choć nie ma powodu
by nie drżeć

tęsknię za spokojnym snem

[zapomnieć]

i choć jak ty
zamyślam się nad barwą dźwięków
prześwitem
wietrznych, koronkowych skrzydeł nieba
kształtem i gracją
filigranowych liter
z których utkany świat
poetów i poetki

*

nie daj mi
dłużej patrzeć w otchłań ciszy
odgadywać znaczeń
nostalgicznych myśli
nie chciej bym była
...drwiną aniołów
- mgła rozpływa się w jasności –
nie pragnij wieszcza złowróżbnego

[nie umiem pogodzić się z myślami]

Śmierć nie jest błyskotliwa, nawet w poezji...a słowa, które przychodzą na myśl nie są łatwe. Pozdrawiam
Ulla

[nie umiem pogodzić się z myślami]

od lat
otacza mnie
- zarosła ziołami bezszelestnych kształtów-
pustka niepogodzenia
rozbijająca cichą, jednostajną barwę nieba

patrząc na ślady stóp i znaki
ukryta w cieniu starych drzew
słyszę odbicia słów
spowite w mojej głowie
pajęczyną szlochu

nie daj mi
wodzić wzrokiem po ekranie niebios
istniejesz w otchłani pragnień
bo - nie ma mnie bez ciebie-

[dygresja]

(w polu stał wiatrak -
tonąc w zieleni koniczyn
wachlował wiatr skrzydłami)

nie czytaj mnie kawałkami
zasypiając w zadumie
nad barwnym kształtem litery
- poezja
- muzyka
- proza
- gra myśli
w niepewności spływam
kroplami deszczu po szybie

[tam gdzie wędrują sny]

w dali szerokie niebo
zakwitło chmurami

puch dmuchawców
ułożył wiatr
obłokami w błękicie

idę ścieżką
wyszeptaną deszczem
porannej rosy

po spadzistym dachu
słonecznych promieni
przechadza się cień

-nie ma ciebie poza snem-

[podróż w sny]

Dziekuję za uwagi :) i jak widać "ciut" skorzystalam
pozdrawiam
Ulla

[podróż w sny]

(przez niedomknięte okno
wpadło światło księżyca...)

przyszłam popatrzeć na świat
w kolorach „zza innej tęczówki”
odnaleźć zaspany oddech miasta

i było błękitne niebo
bez chmur
na bujnej zieleni
i szept iskrzących historii
w podmuchach wiatru

(gdy spacerując ulicami w snach
uciekłam przed światem do lasu...)

[poranek]

deszcz pachnie konwaliami
w ich liściach szepty myśli
niepoukładanych wiatrem

snują się w odbiciu kropli
dźwięki - smugami świateł
muskając niechciane poranki
słowami nocnych nieporozumień
szeptane szepty nocy
szeptem leśnych dzwonków...

[****]

szły lekko
jeden za drugim
sunąc skrajem lasu
tańczyły ponad bagnami
niewinne
szeptały mgle
by spadła kroplami
w ramiona świeżej trawy
na białe płatki stokrotek
na nadbużańskich łąkach

[kropla codzienności]

nocą pod dachem ciepłego nieba
"najlepiej słychać ciszę..."

jestem
chłodną kroplą szklistej rosy
łzą na liściu
lancetowatej babki od ran

jestem
planetą marzeń o nierealnym
kiedy pył i woda w chaosie duszy
mieszają spokój myśli
w ożywczy zapach porannej kawy

[coś więcej...]

wiem,
że jest we wszechświecie
cos więcej niż miłość

ciche poczucie pukające w sny
gdy niewyśnionym
otwiera nieznane
i drzwi odmyka duszy muśnięciem
oplatając myśli dotykiem
nigdy niewypowiedzianych słów:
„(...) dusze pojmują tylko dusze”

[kwitnąca jabłoń wspomnień]

Tekst według wskazówek...skróciłam ...
Uprzejmie dziękuję za komentarze!

Pozdrawiam
Ulla

[kwitnąca jabłoń wspomnień]

na sny w deszczu
wśród samotności traw
i czerwonego blasku słońca

zabieram listek starej jabłoni
z kwitnącego ogrodu mych dziadków
zakrytego białą pajęczyną zazdrostek

[pustka_]

(szarooka śmierć co wieczór
siada przy mym materacu
i szepcze: porozmawiaj ze mną
- budzę się bezdechem...)

nie mów
że umiera ICH świat
że to kres najmniejszych
- jego kawałkiem ja jestem -
ich koniec - moim końcem

nie zabieraj resztek nadziei
na sen, który zaplątał ścieżki
chłodu i słońca

nie żal mi pustki
nie żal mi siebie
-pył wiecznie unosi się nad ziemią-
codzienność „tu”to jedna chwila więcej
- trwam bezsennie...zawieszona w próżni-

[podarunek]

- czas nas zagubił
pozaplątywał w ścieżki aniołów -

weź moje kartki
zapisane pragnieniem duszy
kiedy dotykasz mych myśli

przyjmij
na wieczne niepogodzenie
milczących tęsknot

nie można nic śnić poza snami
trzeba wybudzić się z pustki marzeń
i biec ku łąkom świeżej koniczyny

[poranki z Aniołem S.]

moje poranki
- z Aniołem Stróżem

przemijać z tobą
kiedy zaśniesz po raz kolejny
w tłumie pędzących
z motylami
na ziemi

gdzie ludzie i anioły
nieustannie się mijają

[Odnaleziony...Anioł]

znalazłam Anioła

siedział na świeczniku zieleni
w kałuży pszczelego wosku

senny
o świcie z kogutami
na krużganku

wygrywał na fujarce
melodie mgielnym porankom

niedotykalny
Anioł z przestworzy mych myśli...