[Concerto G-moll na dwa mózgi]

i zabolało
kiedy oparłeś byt o marokańskie wino
i wsiąkłeś w treść podobieństw
- bo wydarliśmy różnice
z kartkami kalendarza o nazwie życie
żeby nie było zbyt nudno -

[boleści tłuczonego szkła
są przy tym niczym]
od wtedy - wszak pamiętasz?
jesteśmy cieniem
tej samej układanki:
twórczego tanatos – destrudo

W co gramy ?
bez tanga
z toastem za zmarłych
nurzani w zapachu truskawek
stylizując noc zaspanych cmentarzysk

MY:
ludzie-nieludzie
którym obca jest ziemska zażyłość

[Hannah & Hans]

zmęczeni strugami deszczu
wypełzliśmy z mówieniem nieprawdy
ponad kieliszki włoskiego kryształu
-wszak nam kłamać w branży nie wypada–

całka za całką sączyliśmy wątki
w których pojawiała się twa matka

wyższa siła duchowej grawitacji
wpełzła chyłkiem na puste talerze
i przewrotnie wywróciła normy
zostało nam...co zbędne

potrzeba tworzy iluzję rozkoszy
wtedy, kiedy ludzie odczuwają potrzebę

["Galacticus - NO WAY"]

dziękuję za komentarze.
Trzeba od wiersza odpocząć, aby się przebudował.
pozdrawiam

["Galacticus - NO WAY"]

straumatyzowana pamięć
wiecznego podróżowania
przebudziła się hałasem
letnich grzmotów

na łęgu
strzelisty słup ognia
wyskoczył ciepłem pod niebo,
kolejna wierzbna ofiara żywiołu
spłonęła na pokuszenie
gubiąc liście w popłochu

A ona
w samotni
sennie
się po szybie kołacze
patrząc w ciemne gardło otchłani
wysysa ciepły sok
z liter Twojego imienia

[uniesienia fizyków]

- (...)
logicznym skutkiem
pogardy dla Amora
jest walka
i ujarzmianie naukowego pola znaczeń -

przez paszcze się im nie przeleje
słowotok myśli uwikłanych
w neuronowe uniesienia
Zbyt dumnie zasklepieni normą
zamaskowani wsobnie
piękni, zapudrowani
milczą
zdystansowani...
Bo tak wolą!
Inaczej - nie wolno!

Na brukowanych schodach
paryskiej Sorbony
ich eleganckie ciała
całują usta butelczyny

- subtelny sposób zagłady
niebezpiecznego podekscytowania sobą
nocny szach i mat symboli
poskramiający uniesienie
Już szósta rano Mario!
Na mnie pora...
Czas wracać do czytelni!

[Białe Noce]

Cytat

szanowna Ullo
coby nie owijać wełny w bawełnę, tudzież nie międlić lnu i strzępić języków po próżnicy, proszę
o podanie genezy owej "frazy" (ino nie w guście "mój chłopak to wymyślił" ;) )
jak wskazuje data w podanym przeze mnie linku, użyłam jej wcześniej,
nie mam zamiaru zaprzeczać, że skonstruowała pani rower (podobno w zapadłych Chinach jakieś 20 lat temu przydarzyło się to pewnemu wynalazcy), natomiast śmiem twierdzić, że ja skonstruowałam go wcześniej,
taki "rower" zamieszczony na orgu podlega prawom autorskim, podobnie jak patent
;)

Wiersz po zmianie nie wygląda najlepiej.
Chiny nie są zapadłe. Prosze nie dyskryminować.
pozdrawiam
Ulla

[Białe Noce]

witam,

dopiero zajrzałam i odpowiadam w punktach, będzie wyraziście:

1. nie wiem co oznacza komentarz "Maricha." ?
2. Joli dziękuję za komentarz dot. zakończenia (niestety zakończenie chciałabym dopracować, nie mam jeszcze pomysłu)
3."nieistotna względność rozdzielności spójniczej" - nie ma nic wspólnego z fakultetami i wykształceniem, a z długonocną imprezą fizyków, zapalonych badaczy nieboskłonu i z porannym powrotem tramwajem...i dotyczy: dwóch zespolonych pożądaniem ciał tkwiących w nieistotnej względności czasoprzestrzeni i jednocześnie dwóch tożsamych rozdzielonych światopoglądem dusz w owych ciałach. Fraza wraz z kontekstem nie dotyczy i nigdy nie dotyczyła spójników (nie ma nic wspólnego z gramatyką, ani innymi sugerowanymi OBCYMI fragmentami).
"przedostatnia strofa wydaje mi się najbardziej nośna i właściwie jest - może być samodzielnym tekstem, w miarę nośnym" - dziękuje, w takim razie nie będę jej modyfikować.
"zakończenie jest chyba autokomentarzem - trafnym dla propozycji tu zamieszczonej ale nic więcej..." Jacku (?) - jak pisałam z zakończeniem mam problem, nie jest ono dopracowane.
4. Nie użyłam Pani frazy - Pani f.isia-u, bo wiersza Pani nie znałam, acz dziwnie nieprzyjemnie się poczułam dotknięta tym Pani podejrzeniem, bo prawa autorskie własne, cudze (nawet kiepskich autorów) szanuję i bardzo poważnie traktuję - proszę więc o to samo (fraza jest moja i mojego chłopaka), a po drugie poczułam się dotknięta skojarzeniem, bo te wiersze i frazy są z zupełnie różnymi podtekstami i prawdopodobnie kontekstami.
Poza tym, po przeczytaniu zamieszczonego linka z przykrością stwierdzam, że mój ścisły umysł nie rozumie Pani wiersza.
Proszę siebie i mnie nie frustrować ( w odpowiedzi na fragmenty komentarza/y dot. frustracji).
Czy język uczuć fizyków "jest językiem księżycowych ludzików i pewnie zrozumiałym jedynie dla lunatyków..." ? Tego nie wiem....
Niemniej pozdrawiam i dziękuję za komentarze
Ulla

[Białe Noce]

[czasem nawiedza mnie cisza
zupełna,
jak ta przed Średniowieczem ]


witam Cię u bram mojego psychiatryka
przy ulicy Niepełnej Wolności
klauni improwizują pożegnanie życia
udając anioły
z których w piekle nie mają pożytków
bo i po co skrzydlate patroszyć?

czerwoni wariaci i czarne wariatki
wyznają na przekór
pokrewnym do drani - słabości,
podobniejąc ich cieniom...
jest taka zależność ziemskiego ‘Dasein’
nieistotna względność rozdzielności spójniczej
nie mając genezy w f.isi-nej frazie:
"nieistotna względność rozdzielności spójnika"
uderza w ontologiczne repozytorium utopii,
bo położona o jeden świat za daleko

słyszysz?
to One,
przeklęte alegorie
ciskanych w nieskończoność
kroków
już od dawna mówią do mnie
wylękłe deliria twórczej awitaminozy

"zamknij drzwi dziewczę i zamknij laptopa
kiedy będziesz na zawsze odchodzić..."

[uniwersyteckie epizody]

Cytat

dwie - tak, z ostatnią coś by jeszcze pokombinować, moim zdaniem.

pozdrawiam i do poczytania.

zmodyfikowałam...dziękuję za podpowiedź. Pozdrawiam

[uniwersyteckie epizody]

uwięzieni w ciałach
typowi w swej inteligenckiej wyjątkowości
spacerują samotnymi duetami
od Hegla do Foucaulta
od Kartezjusza do Kanta...
przez Newtona, Baumana i Freuda

pozornością szkieł
chłepcą nudę zza okien metra
poranieni dzieciństwem
uzurpatorzy śmierci
niedopasowani „ponadnormalni zboczeńcy”,
zapici wiedzą o życiu
wychodzą nocami do światła

drętwieją
kiedy im się miłość przydarza
taka zwyczajna wyjątkowość

staczają po równi pochyłej
by kontynuować
po omacku
monologi do butelki

i nie pomoże Kant

[nie mamy nic do ukrycia]

[dla niedoszłego kochanka Berty]

oboje wiemy
w błazeństwie nocy nie ma granic
piękno koszmaru
zaczyna się niespodziewanie
klikasz….
a dźwięk kieliszków
jak głupi śmiech histerii
rozkłada nasze przypadki
na heterotropiczne okrucieństwa i namiętność

dążąc do zmiany
my - niewolnicy choroby nienazwanej
w rytmie zegara
po przebudzeniu
wstępujemy w ziemskie piekło

znowu…
nic się nie stało
„Let me be your human toy”
- przerażone powszedniością
piękno koszmaru …zbiegło

[Adrianna & Paul]

Siedzimy na peronie
w skorupach zakładowych ubrań
piękni trzydziestoletni, osieccy
analizując kolory miejsca
i smak materii w niebycie

po drugiej butelce koniaku
nakręcona spirala ciekawości siebie
otwiera szerokie już oczy okularników
ukazując podwójną głębię
zabawy inteligentne...
zabawy w inteligentów...

nie pójdę do łóżka z psychopatą,
bo dusza upomni się o więcej

[wracając pod mury Reichstagu]

Cytat

Reichstag jest brzydki. Berlin w ogóle też. Do tego mało w nim klimatów nieszarości. Wiersz fatalny, za dosłowny.

witam
wiersz nie jest o Berlinie. Za dużo chyba szarej i stereotypowej subiektywności się wydobyło, która nijak się ma do konstruktywnego interpretowania i komentowania treści, a więc zawartości a nie tego, co pozornie widzialne...
pozdrawiam

[wracając pod mury Reichstagu]

patrzyłam dziś w oczy wspomnień
-przyznaję - nie było radośnie
stąpać po trawie przy Karl Lybeck Haus
marzyć bez świadków,
wspominać bezgłośnie

wtedy - wybiegliśmy przed szereg
naiwnie prostując zasadę
istnienia we dwoje bez zobowiązań
karą jest
tu i teraz tęskniące za niewidzialnym
choć cień
w odbiciu szklanych berlińskich okien
pozostał

[cisnąć kamieniem w Marsa]

wołałeś ?
przyjechałam sylwestrową nocą
(pociągi do Kanvary kursują bez opóźnienia)
tłum wepchnął mnie swym ciężarem
na duszną salę rozpraw

nieświadoma
w odświętnej sukience
stanęłam za twoją matką
nie dostrzegłam srebrnych włosów staruszki
rozpoznała
nasze skrzyżowanie spojrzeń
kiedy siadając na drewnianej ławie publiczności
skinęła bezsilnie ramieniem
w twoją stronę

rozpoczęto proces:
Władza kontra Syn, Publika ...Ona i Matka

po raz trzeci odroczona apelacja
tym razem z powodu
nienormowanej ilości pośniegowego błota
kajdanki, pośpiech
trzask drzwi policyjnego auta
wzrok skierowany na kraty
za którymi bezsilność toczy bój z honorem
kolejny z dziewięciuset trzynastu
zwykłych więziennych dni Świstaka...


już drugi rok
spacerujemy uliczkami Kanvary
dwujęzyczne, przygasłe, przerażone
obca ja i twoja (swoja) Matka

[syn władza i Matka]

dziękuje, za uwagi,
które zaimki powinnam wyrzucić i do jakiego stopnia ingerować w przesłanie?
-----------------------------------
co do sentencji, oto tłumaczenie:
Kiedy wieje wiatr zmian, jedni stawiają mury, inni budują wiatraki...
pozdr
U

[syn władza i Matka]

lepiąc świąteczne pierogi
oczyma umarłych z Fajum
dostrzegłam na ekranie
kamienną twarz twej schorowanej matki

bezradna,
nic nie mówiła,
potok słów
wylewał się z jej przezroczystych oczu
zamiast łez;
kosmyki szarobiałych włosów
zakryły grymas trwogi na twarzy kobiety
która cztery miesiące czekała na widzenie syna

za kilka dni,
Najwyższy twego kraju
wyda wyrok skazujący
wpuści cię do grona morderców i katów

dlaczego
gdzieś pod muzułmańskim niebem
karają matkę
za błędy władzy i walczącego o pokój syna?

[skazańcy]

dziękuję za budujące komentarze :)
najlepsze wierszydła są te z codzienności i te, które się przyśnią...
ten jest niestety najprawdziwiej prawdziwy :(
pozdrawiam,
Ulla

[skazańcy]

połączył nas podręcznikowy przypadek
psychozy maniakalnej
towarzysko-imprezowa para samotników
wpadła na siebie po trzecim piwie
kichając alergią na ziele chmielu

odtąd tygodniami
spacerowaliśmy wzdłuż płotu
szczęśliwi jak dzieci z kreskówki
odnalezieni,
żyjący po omacku prokrastynaci
kategorycznie odmawiając
podchodzenia do siebie osobom trzecim

księżyc, tragiczny romantyk
zapach deszczu, szum traw azerskiej łąki
i panienki - bez odpowiednich kwalifikacji....
tyle pamiętam z naszej pierwszej dyskusji
o życiu

od lat wędrujemy
wyboistą ścieżką doliny Gobustanu
ciemne postaci
w kapturach do ramion...

[Alegría]

przez dwa kolejne lata
będę pisała do Ciebie
wiersze

utkam je z naszych wspomnień
zasuplę samotnością przemyśleń
moje monologi do Więźnia
oracje wykrzywione grymasem
na nutę Alegría cirque du soleil

[opowieść o życiu]

Cytat

To rzeczywiście opowieść. Epicki świat miłości rozdzielonej geografią, czasem? Nie wiem, czy nie polityką na dodatek! Ładnie metaforyzujesz stany emocjonalne. Pocięłabym, gdyby to był mój tekst, ale nic nie proponuję! Wiem, jak trudno wyrzucić z wiersza słowo, które autorce wydaje się znaczące, a czytelnicy każą ciąć! A może nie tnij:) Pozdrawiam, Para

dziekuję za komentarz. A jeśli ciąć to jak?
pozdr.

[opowieść o życiu]

Cytat

niezły klimacik - wciągający
niestety nie przeszedł przez sito - jest sporo zbędnych słów
całokształt dodatni
pozdrawiam
r

zależy mi na dobrym wierszu, więc chciałabym prosić o wersję 'sito' - bez zbędnych słów
pozdr

[wierzę w tę chwilę]

Cytat

Poodpominamy... neologizm, który jestem w stanie przełknąć.
Sama treść... pomimo, że tyle zarzutów, płynie od niej jakiś spokój, może to uporządkowane w jakiś sposób wewnętrzne "burze" bohaterki wiersza.
Druga strofka, nieco skróciłabym...

one istnieją w wyobraźni
płyną w dwuwymiarze
jak zdublowane klatki życia
wywoływane amatorsko w ciemni...

Nigdy nie byłam w Berlinie, więc nazw własnych nie ruszam.
Ulla, ode mnie tyle, pozdrawiam... :)

dziekuje za komentarze
pozdrawiam berlińsko! ;)

[opowieść o życiu]

dziś
nasze oczy mogą patrzeć wszędzie
spojrzenia krzyżują się ponad kratami twojej celi
i starym błękitem nieba nad moim zaspanym ogrodem
spoglądamy za sobą w deszczowej i śnieżnej zamieci,
jak para kochanków, która bez świadomości NAS
- oddychać nie chce,
twierdząc, że nie może...

wpatrujemy się w siebie na granicy dwóch światów
w mym demokracja Północy
dyplomatycznie igra z dyktaturą twojego Południa
wlepiamy wzrok w dźwięczące szepty słów
których piętno wyrył emocjonalny obłęd
bakuriańskiego szpitala dla chorych
w racjonalnym postrzeganiu szarej codzienności

patrzymy za sobą
przebijając zmarznięte skały Kazbegi...
przedzierając się między logiką i sarkazmem ludzkich transcendencji
odgarniam łzy z policzków,
ściekają niezdarnie na klawiaturę laptopa
ty przecierasz zamglone oddechem szkła, czekając na więcej...

nic nie jest z nami jak wszędzie...
trudno być duchową kochanką dyktatora

[prawo człowieka do bólu]

Cytat

"/2 il azadlıqdan məhrum edilir/"
Po jakiemuś konkretnemu to jest?

tak