Zofia Honey

Podoba mi się Pozdrawiam

Zupełnie jak Prezydent RP :)) Dziękuję za przeczytanie Również pozdrawiam

"Muzyki się nie da opisać" to fakt, ale można obserwować emocje jej towarzyszące. I uważam, że jednak jest trochę więcej ponad "podobał się występ" Pozwolę sobie zachować odmienne zdanie również co do skojarzeń muzycznych. Są tytuły, więc będą tacy czytelnicy, u których te skojarzenia się pojawią. Pisanie w sposób odpowiadający większości to prawie komercja. Nie mam zamiaru produkować czegoś, co mi się nie podoba, więc jedynie pozostaje mi mieć nadzieję, że i moja twórczość znajdzie swoich czytelników. Dziękując za obszerny wpis pozdrawiam serdecznie

Judyt, cieszę się, że mimo krytyki nadal Ci się podoba. Dziękuję i pozdrawiam

Dziękuję za przeczytanie i za podpowiedź, ale wolę zostać przy rymach. Również pozdrawiam ciepło

Dziękuję za alternatywną wersję. Tak pisać nie zamierzam, nie czuję białych wierszy i nie podobają mi się. Pozdrawiam

Proszę próbować - z przyjemnością zobaczę. Również pozdrawiam ciepło

Wybaczam komentarz, z którego niewiele się dowiedziałam :) Dziękuję za ocenę i pozdrawiam

Co jest potworne? To, że myślisz podobnie jak H.Lecter? Przecież sam to pokreśliłeś, ja tylko zaspokoiłam rozbudzoną ciekawość :) Bardzo jestem wdzięczna, że napisałeś, co myślisz - oczywiście wezmę to sobie do serca i przy okazji serdecznie zapraszam Cię do pozostałych moich wierszy - przyjdziesz? Dziękuję raz jeszcze Pozdrawiam

"Ja, podobnie, jak imć Lecter" - Ciekawością wiedziona obejrzałam poprzednie wpisy Mr. Żubra. Punktację w kolejności H.Lecter, Mr. Żubr znaleźć nie trudno: "dziś obudzona" – "Apokalipsa do nowego" – "biały scenariusz" + "Gołębiarz"+ "zamieszczona (II)"+ Natomiast punktacji w kolejności Mr. Zubr, H.Lecter do trzech stron wstecz nie znalazłam. Hm - przypadek? Wiem, co napisałam i o czym. Nie jestem pewna, czy te gwoździe to do mojej trumny, czy komentatora? Dziękuję za obszerny wpis i punktację. Pozdrawiam

bo poprzednik chwali tylko wiersze wybrańców :P i swoje :P każdy ma inny gust i dobrze, świat przez to zyskuje :) bo poprzednik chwali tylko wiersze wybrańców :P i swoje :P Masz jakiś patent na plecenie bzdur... ? ! Tak się składa, że chwaliłem poprzedni wiersz autorki... ; ) Czyżby, też wybranka... ? ; ) Nie tylko poprzedni czyli "Biały scenariusz", ale także dwa inne :)

To nie był byle jaki grajek. Skrzypce miały piękny dźwięk, repertuar przeniesiony prosto z filharmonii, ubranie również (frak), ale to detale - sztuka, jaką prezentował warta była największych sal koncertowych świata. Życiem rządzi przypadek - ja się znalazłam w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie - on, chciał dorobić. Dziękuję ślicznie za wpis i ocenę. Pozdrawiam serdecznie i buźka również

Bez tych zwrotek całość traci sens. Pierwsza podkreśla przypadkowość i miejsce wydarzenia, ostatnia to, że w wszędzie może się zdarzyć coś wartego uwagi. Rozumiem jednak, że nie każdy może zobaczyć, usłyszeć czy poczuć rzeczy uwagi warte. Dlatego, że nie zaczytuję się w widokówkach, czuję awersję do pieśni patriotycznych a lotne frazy typu : wirtuoz...zabrzmiał śpiewem srebrzystym, głębokim wzruszeniem, magią sztuki zaklętej - o wirtuozie nie mówią nic, za to o egzaltacji frazesem podszytej, i owszem... I w ten oto sposób czytelnik ocenił swój gust a nie wiersz. Gdyby chwila nie była warta zapisania, nie zapisywałabym jej - a skoro była warta, to warto było dla niej odtworzyć tamten nastrój - starałam się zrobić to jak najlepiej. Dziękuję za wpisy i ocenę. Pozdrawiam

Podoba mi się zarówno prostota pomysłu jak i realizacja. pozdrawiam

Nie wiem. Zgrzyta rytmika, brak średniówki. Moim zdaniem potrzebuje jeszcze szlifu. pozdrawiam

W kawiarnianym ogródku z widokiem na morze miło lody smakować, zachód ze śmietaną. Przypadkowy przechodzień tuż obok przystanął zasłuchany w melodie, co niósł morski powiew. Z Ukrainy wirtuoz, za chlebem emigrant (czarodziejski instrument ma chyba na scenie) zabrzmiał śpiewem srebrzystym, głębokim wzruszeniem, magią sztuki zaklętej w swych skrzypcach, gdy gra miniatury z uśmiechem, bez tremy i strachu: Paganini, Bock, Schumann, Pablo Sarasate. "Romans andaluzyjski" - poproszę herbatę - Po "Kaprysach" "Marzenie" i "Skrzypek na dachu". A lekkością, precyzją zdumiewa od razu i złudzeniem, że w palcach orkiestrę ma całą: wiolonczele, altówki - na raz wszystko grało olśniewając czystością i siłą wyrazu. Ktoś nieśmiało sopranem już chce wokalizę, w mimowolnym porywie rwą nogi do tańca i radośnie wirują w takt muzyki Straussa. Nieuchronnie koncertu jest kres coraz bliżej. Moc wewnętrzną artysty przenosi dłoń wątła, już ramiona sztywnieją w mistrzowskich wariacjach. Repertuar wyczerpał? Wnet improwizacja pierwsza, druga i trzecia - na bis - nawet piąta! * * * Innych nęcą Paryża Pola Elizejskie mnie urzekła harmonia impresji z Bałtykiem. Kolorytem barw nieba, fal pluskiem przeniknę i zatrzymam tę chwilę, jak grosik na szczęście.

Dzisiaj już niemodne z przeszłości melodie. Życzę sobie co dzień, by rym znów był w modzie. Dziękuję bardzo za miłe odwiedziny. pozdrawiam serdecznie

Jak umiem Cię przytulę z całym smutkiem i bólem Pozdrawiam Zosia

Przez jakiś czas mnie tu nie było, może dlatego. Miło mi, że mnie jeszcze pamiętasz. Bardzo dziękuję i pozdrawiam Zosia

Po tylu wcześniejszych komentarzach tylko powiem, że również bardzo mi się podoba. Pozdrawiam Z

Prosty a z klimatem, bardzo mi się podoba Pozdrawiam Z

Zawiera zbyt wiele "moich prawd", dlatego mi bliski Pozdrawia serdecznie wielokrotnie "nabita w butelkę"

Fanaberko, na Twoim blogu jest "dzięciołka czerwonokuperka" - jak ma być?

Plus za przejrzystość Pozdrawiam Zofia

Bardzo ciekawe wykorzystanie motywów muzycznych - podoba mi się. Plus i pozdrawiam Zofia