Zbyszek_Dwa

Ciekawy, ładnie napisany temat. Też czasem mi się zdaje, że życie płynie samo sobie, mimo chęci wpływania na nie, mimo mocnej wiary w Boga. Pozdrawiam Świątecznie.

Mi odpowiadała by pierwsza zwrotka z pierwszej i trzecia z drugiej wersji, razem. Ale to tylko takie tam, moje.... Pozdrawiam - powodzenia... w pisaniu.

Kilka pogodnych słów, uśmiechy do słuchawki w barwach wzruszeń. Powiew dawnej więzi. Obrazki wciśnięte w półmrok przez myśl przemykają. Serce drży a myśli łkają w majowych kolorach. Ważymy słowa jak kroki na linie, bo w myśl wciskają się inne. Znamy granice nieprzekraczalne. Więc, Platon wzorem… Powiedz, widzisz mnie jeszcze? Dziecino z przed lat - nie moja. Przyjaźń z sentymentem - ukojeniem. Poplątane drogi. Dobranoc…

Witam Terasa. Już zapomnialerm o tym wierszu - myślalem, że jednak do kitu. Ja też w szufladzie mam więcej takich przemyśleń, z różnych pozycji. Dzięki za wsparcie. Ciepło pozdrawiam i życzę beztroskich Świąt.

Mr.Suicide, celnie ujęła Pani sytuację Polski – to są fakty. Jednak trzeba dodać, że Polacy od długiego czasu są pozbawiani tożsamości, patriotyzmu i dbania o swoje dobre imię. Media i nie tylko, wręcz walczą z ludźmi i organizacjami, które chcą poprawić w/w sprawy, idee. To media są odpowiedzialne za: bzdurny antysemityzm, wymyślony polski nacjonalizm, wyśmiewanie patriotyzmu itd. Itd. Ludzie natomiast przyjmują ten chłam, bez przemyślenia, wgłębiania się w temat – ważny. Jeśli tak bezkrytycznie, spora część społeczeństwa chce brać przykład z zachodu to, bierzmy go od np. Niemców, Francuzów itp., gdzie patriotyzm (narodowy czy lokalny) nie jest wyśmiewany. Państwa zachodnie, które Pani wymieniła nie tylko nie pomogą nam w razie agresji ze strony Rosji, rządy tych państw będą zawsze zainteresowane tym, aby Polska jak najdłużej była krajem względnie biednym (dobry rynek zbytu i tania siła robocza). Moja prowokacja wyżej, miała na celu podpowiedzenie zwłaszcza ludziom młodym, aby otworzyli oczy i tylko tyle. Dla mnie każdy człowiek jest równy, niezależnie od stanu, rasy, majątku a nawet rozumu. Żeby wytrzebić rasizm lub chociaż go ograniczyć, taką ideę trzeba szerzyć. Co do zagrożenia ze wschodu lub z zachodu. Zachód już ma Polskę w łapach – ekonomicznie, politycznie i moralnie. Wschód nie musi nić robić, aby swoje wpływy w Polsce utrzymywać w niezłej kondycji. Jest to temat rzeka, który nigdzie w dostateczny sposób nie jest eksponowany. To też o czymś świadczy. Pozdrawiam ciepło - Świątecznie.

Również czasem wątpię... jak większość z nas, ale myślę i rozumiem do bólu. Pozdrawiam Świątecznie.

Widzę, Marianno góry każdego ranka, ale z bardzo daleka. Ciągle płasko jakoś, tu gdzie mieszkam. Pozdrawiam ciepło.

Zadzwonileś już, czy masz zamiar dzwonić? Trafne z wieloma znaczeniami haiku. Powodzenia:)

No Kaja-maja, zgrabny wierszyk Ci się napisał. Dopisz coś w tym stylu i daj na Zoned – poważnie Jako komentarz trafny z moim zamysłem A tę ciszę, mam nadzieję, ktoś usłyszy - Ja chcę, a nie tam…„cicho – sza…”.  Ciepełka.

To się chyba nazywa, antypolonizm? Tylko, że Polacy są bardziej moralni niż pewna nacja, aby tak tę sprawę nazywać. Pozdrawiam wszystkich Polaków - hej!

Spoglądasz w lustro-klepsydrę, zerkając w tył z obawą…, a pełne łez oczęta, muskają czas. Ta chwila, to czar co znaczy wszystko. A może być jeszcze radość i więź, i uniesienie jak widok ze szczytu . Czy chcesz się tym dzielić? W sam raz jest czasu - nie wiele. Więc weź w rączęta światełko, takie co niesie pogodę i godność. Tym można płynąć i czerpać jak perły ze źródła. Popłyńmy po kwiaty przed siebie, sięgnijmy po chwilkę ciszy. Ja tęsknię za takim smakiem. Jest czar i czas i wiatr od morza, choć ono bezkresne za nami.

Witam miłe Panie z ukłonem, chociaż już lekko po czasie. Życzę Wam poczucia równouprawnienia i dobrego humoru - zawsze. Marianno, latać nooo… jeszcze nie umiem, ale może kiedyś tam… Co sądzisz? Kaju, pamięć o fajnych rzeczach jest ważna. Kiedyś, tylko to będzie ważne – fajne, miłe. Pozdrawiam ciepło, obie panie.

W okruchach wytchnienia a w ciszy fal morza, popłynę w me strony, by zajrzeć w głąb duszy . Gdzie mamcia i tatko czekają na syna, gdzie każda ścieżynka, w promykach księżyca. Gdzie każda ulica, domy i parki, tonące w słońcu, dostojne a drzewa kwitnące bielą, tęsknotą wołają z uśmiechem. A ścieżki nad rzeką, wśród brzóz i balustrad, znów opowiedzą, że wciąż kocham. Przypomną obrazy i serce bez skazy to, które chronię od wieków. Odwiedzę ławeczkę, w parku nad wodą, gdzie były rozmowy do świtu. Gdzie siedzę i wciąż nie wierzę, że późno już… by spełnić życie.

A to zarastwo to pleni się? :) Taki miły wierszyk. Pozrawiam

Kaja-maja wie dużo o marzeniach, czytam czasem Pani wiersze. Taaa, poplątane są te nasze drogi-często. Pozdrawiam.

Wiersz jednak słaby, przyznaję Pani Natko. "Najbardziej odkrywcze myśli przychodzą po zaklejeniu koperty". Pozdrawiam.

Tu chodzi o osobę Pani Marianno, dlatego z dużej "Ty". Ale można również wg. Pani podpowiedzi, zależnie od interpretacji. Dzięki za zainteresowanie. Ciepło pozdrawiam.

Hmm błąd, to zależy jak interpretować. Zbyt szybka decyzja o wytknięciu błędu to taka uwaga. Ale pozdrawiam

Życie moje, czy czegoś chcesz ode mnie? Daj znak. Losie mój niesforny, kapryśny, nie drwij. Powiedz, co budzi Twój lęk. Odwagi, nie grymaś, daj siłę spełnienia każdego dnia, aż do kresu. Życie Ty moje, bądź tam gdzie chcę.

Ciekawy, mało "używany" temat i dobrze napisany. Całość można by krocej, bardziej skondensowanie. Ale to też kwestia gustu. Życzę owocnego pisania.

Dobry wieczór Pani Kaju. Drabina za długa he he he... ale marzeniami jakoś bliżej i tyle wystarczy. Pozdawiam.

Dobry wieczór Pani Marianno. Hmm, jeśli za nami już to co zdarza się raz... to i tak warto marzyć. Takie Coś czyni człowieka duuuużo lepszym i jakoś tak weselej, mimo że za nami. A dlaczego Pani Marianno? Pozdrowienia.

Ścieżkami krętymi gnamy po raj, na szczyt małymi chwilkami w słońcach, pod prąd. A dobroć i miłość, okruchy złotych łez i serca kochane i śmiech, zamknięte w niewiedzy - chwiejni. Tęsknimy za tym, co zdarza się raz, co zmywa ból i brud a śnimy, że szczęście nas znajdzie. Twardzi w mirażu chwały, nie czuli, pójdziemy po „raj”, i śmieszne runo, po grzech. Żyjmy, by istnieć dla innych, bo tyle nas co w nich. Gdy próżność wszystko opęta, miłość i wiara, spokój i szczęście pochłonie… w niewiedzy, czart.

Cóż, przyłączam się do pozytywnych ocen. Odemnie - wiersz b.dobry, płynny z przesłaniem. Powtórzenia, hmmm.... wg. mnie bardzo przydatne, podkreślające. W pewnym wieku, człowiek musi spojżeć z dystansu i dojżeć to czego w pędzie nie widzi. Pozdrawiam Pani Tereso.

Hmm.., kasia ma rację robercie, wolał bym normalny, prosty zapis. Wiersz świetny, świeży temat na tym forum, dobrze napisany. Nie jestem fachowcem, ale umiem ocenić to co się dobrze czyta. Zrozumienie utworu jest oczywiste. Chociaż, każdy może coś innego zinterpretować i oto chodzi. Pozdrawiam z ukłonem.