Zbyszek_Dwa

Nowości są owszem dobre ale nie koniecznie w każdym wierszu Mario Pozdrawiam :)

Azocie świat jest mocny dzięki różnorodności i nie tylko ale wiersz wcale nie o tym Pozdrawiam

Dzięki Cezary za podobanie części :) Pozdrawiam

Witaj klubo Dzięki za wpis i szczere spojrzenie Pozdrawiam

Nastrojowy wiersz pozytywnie działa Pozdrawiam

wybacz mi szczęście wciąż jestem niesforny zbyt wcześnie posłałem mój sen z nadzieją nie ode mnie zależy żyję i kocham nawet we śnie snuję refleksje o tobie być może to samo się dzieje jak dni zespolone z Panem wciąż jesteś ze mną biegnąc naprzeciw zagrywam w ciemno

Zbyt rzadko zaglądamy w takie lustro, o którym piszesz Krysiu A przecież człowiek nigdy nie żyje tylko dla siebie więc wizerunek jest podstawą obraz nas nie tylko względem bliskich i względem siebie Taki przystanek jest koniecznością Ale masz rację - najważniejsze jest "to co dziś trwa" więc... "zachęcajmy się" :) Pozdrawiam Krysiu :))

Takie "lustro" Nata szczere do bólu zawsze bolesne mimo wszystko daje siłę tak mi sie wydaje a czasem jestem pewny że trzeba się starać Trafiłaś w mój ulubiony utwór :)) Dzięki za wgłębienie się w słowa, myśli peela :) Pozdrawiam :)

Witaj Emm Szlajfka Właśnie to staranie sie jest ważne choć późno już... Dziękuję Emm Pozdrawiam :)

Piękny wiersz Krysiu z mięciutkim klimatem ładnie ujęta tęsknota pragnienia Serdecznie pozdrawiam :))

Ładnie zawarta myśl i prawdziwa, smutna bo tylko od święta, jakby chęć poprawy nastroju Pozdrawiam Waldemarze :)

Ciepło w Twoim domu z czerwonym płomieniem Marusiu Budowanie takiego to sam smaczek Pozdrawiam :)

Mocowanie z czasem zbyt późno bywa chęć w każdym drzemie budzi się w zakrzepłym czasie Przydałby się taki wehikuł :)) Dziękuję Popsuty i pozdrawiam.

Dziękuję Marusiu za czytanie i za wnioski :) Czas nie wraca jednak. Pozdrawiam :)

zawstydzone drogi milczą metalowe uśmiechy między otchłanią i błękitem dusza wciąż mąci za murami niemożności zagubione miłosierdzie pozbawione opcji kształty nie potrafią się roztańczyć odrobiną pokory słyszę moja wina a potem proszę zwróć mi czas chcę go uładzić

spartański kwiat na skrawku zieleni dziecko na widok matki w bramie psiak kromką chleba przytulić zwyczajność w każdy zmierzch światłem następnego dnia i cierpliwość łanów po każdy brzeg milknie szmer piasku

He, he... Krysia zawsze wypatrzy coś więcej :)) Masz rację tu jest drugie dno bardzo trudne do ujrzenia właśnie taka prawda jest niesamowita trudna dla każdego i budująca jak olśnienie o sobie o innych Serdecznie pozdrawiam Krysiu :))

Witam Grażynkę :) Prosić o wybaczenie a jednocześnie wybaczać jest szczególnie trudne aby było głębokie :) Pozdrawiam :)

Cieszy mnie, że coś przypadło szczególnie Olgo. Pozdrawiam :)

Dziękuję Anno Autora cieszy podobanie Pozdrawiam :)

czas pochłania minione uwięzione w morzu żagle w tobie i we mnie dziś szukam potulności widzisz przysiadły gołębie chcą niebo odgadnąć bez skromności chodź do mnie przebaczeniem i taktem obmywasz przewinienia gdy znów się żalę nie pamiętasz słowa pełne miłości odwracają skupienie od własnych błędów i już wiesz co najpiękniejsze

Dobrze, że taki wynalazek jest pamięć czasem zawodzi a jest potrzebna Refleksyjnie Waldemarze Pozdrawiam :)

Piękne zadumanie może nad wodą błądzą świetliki Bardzo poetycko i lirycznie Pozdrawiam Aniu

Tak, bardzo ciepły wzruszający wiersz Krysiu. Dziś drzewo już się uśmiecha i puszcza soki wiosna nie da się długo prosić :) Serdecznie pozdrawiam :)

Głębokie rozwinięcie myśli, interpretacji Dziękuję jachu za czas i pozytywny odbiór Serdecznie pozdrawiam :)