Tomasz Witkowski

Znałem ja kiedyś rybaka Jednego mając robaka Złowił cztery leszcze A wieczorem jeszcze Zdołał go zalać pędraka

Jest sztuką, na wskroś proszę pana Tak ugiąć te sztywne kolana By partner tak dążył I pojąć nie zdążył, Że niesie Cię już na barana

Kloszard miał skryte pragnienie Wspaniałe PKP mienie Choć trudna to sprawa Chciał w literze prawa Zagarnąć przez zasiedzenie

Trudna jest posła robota Głowie ćwiek zabił niecnota Te trudne pytania Na czas odtruwania Ten pali głupa- ten kota

Klarował kloszard młodemu - bezdomność idzie ku temu, Że jak z maku korca Przeproszą nas z dworca Już dam ja temu radnemu!

Ćwicz pismo- za kartką kartkę! Wytrzymaj, gdy widzisz gratkę! Jak nad tym panować? Ni w ząb skonsumować Przez konfesjonału kratkę

Myślę, że sprawa jest do zrobienia Potrwa to jeszcze kilka pacierzy Za sprawą butów do wyczyszczenia Moich i grupy moich żołnierzy

Co słyszę? Związek zmieniasz w niewolę! Jesteś wszak z uczuć ludzkich wyzuty Ja tak traktować jej nie pozwolę! Niech najpierw skończy pastować buty

Być tu i w zimę i w lato

Niełatwa sprawa z jego branką Dla mecenasów trzeba „kwiaty” Bo wprawdzie branka jest posłanką Lecz rozmawiała z Gudzowatym

Jeśli myśląca, to się nie głowi „z tym dla rozrywki, z tym na ubrania” Nie miłość Bracie o tym stanowi Lecz umiejętność jej dozowania

Spragniony góralskiej watry Teodor wyruszył w Tatry Nie zginął o mało W górach bardzo wiało On po oscypkach ma wiatry

Dla Ciebie wszystko to robię Wciąż piszę w drugiej osobie Choć trochę Cię złości Ta część mej twórczości Na grobie, to też o Tobie

Poczuł jak miłość w nim wzrasta Nic to, że tors jej zarasta, Że głos nie niewieści W bicepsie czterdzieści Miłość jest ślepa! I basta

Szacunek oddajmy profesji rzeczonej Wyrzeczeń wymaga nauki ta sfera Prócz wiedzy meritum praktyką wzmocnionej To pół naukowca a reszta sapera

- decyzji Twojej Olafie Za nic pojąć nie potrafię Chwalą Cię berety Młodsze też kobiety Gdzie znajdziesz lepszą parafię?

W obliczu upraw swych klęski Miał Maciej projekt pionierski - nabiere dopłatów Nakupie krawatów I KRUS plus mandat poselski

On wie, jak służyć ma dziewczynom Koń zawsze niezłym był cwaniakiem Gdy jesteś skrzynią bądź trampoliną Ciebie tratują – jego okrakiem

Gdy ciecz ognistą się warzy Pod okiem tych adwersarzy Nie wolno zeń szydzić Gość trochę się wstydzi Stąd pąsy na jego twarzy

Przebiegłość kobity wspomogła wszak chłopa Fortele, zasadzki przyniosły wyniki Lecz, kiedy tasiemca wydalił do klopa Znać dały o sobie zachlane owsiki

Żywiciel zaniósł się płaczem - co zrobię, gdy druha stracę? Ten spirt go zamulił Swą główkę utulił Co zrobię z tasiemczym kacem?

Upss..., by ująć bąków dawki Spinacz, gogle i słuchawki

Wino, jeśli sprawę znacie Różnych piwnic doświadczyło W tym „bąkowym” subklimacie Bukiet pewnie utraciło

Jak dla mnie, rzecz oczywista Tasiemiec to ludzka glista Śledź czy kukurydza Nigdy nie wybrzydza Poprawny zeń optymista

Nauczał wnuka dziad destylacji Stosując rodzinny zestaw szklany Biegli orzekli po degustacji Fachowiec! Dziadek wprost - wykapany